Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

ΕΡΜΙΟΝΗ 1940 - 1946

Ο  ΜΑΚΗΣ  Ο  ΝΑΚΟΣ  ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ

Συνέχεια ήταν η ταβέρνα του Γιώργου Γαννώση όπως είναι σήμερα στο ίδιο κτήριο, πιο πέρα ήταν το σπίτι της οικογενείας  Δαμαλίτη που στο μέρος της παραλίας ήταν το ψαράδικο του Μήτσου του Παλαιου (Παλλη)μετά ήταν το διώροφο σπίτι της οικογένειας Παπαδοπούλου  -για το οποίο θα αναφερθώ αργότερα-με μια τεράστια μάντρα με πολλές αμυγδαλιές και έφτανε μέχρι τη γωνία του τσιμεντόδρομου  τότε, σημερινή γωνία Εθνικής τράπεζας, εκεί ήταν το ψαράδικο του Παντελή του Μαρουλά, που είχε βοηθό το μπάρμπα Λάζαρο το Σέρφα πατέρα του Ανάργυρου του Σέρφα, στο ψαράδικο αυτό η οργάνωση του ΕΑΜ έφερνε ψάρια από τη λιμνοθάλασσα  της θερμησίας και τα μοίραζε στο κόσμο.

Δίπλα το ψαράδικο των αδελφών Σπετσιώτου  (Μητρόκα)  υπεύθυνος του οποίου ήταν ο Απόστολος, ενώ ο καπτάν Ντίνος  με το Σπύρο δούλευαν στη ιδιόκτητη τράτα τους. Συνέχεια μετά το δρόμο ήταν το διώροφο σπίτι του μπάρμπα Αντώνη του Κυπραίου με μεγάλη μάνδρα με αμυγδαλιές και μπροστά στο δρόμο προς τη θάλασσα ήταν υπερυψωμένο ένα σημείο του σπιτιού, με ένα πεύκο ( Σημερινή καφετέρια Γιωτ    ) εκεί είχε ένα μικρομάγαζο ο μπάρμπα Δημήτρης ο Μπενάρδος, πατέρας του Ανδρέα Μπενάρδου. 

Στη συνέχεια  ήταν το διώροφο σπίτι του Κοσμά Παπακυριακού (Παράσκου) πατέρας του Μιχάλη Παπακυριακού που το ισόγειο μετά τον πόλεμο το είχε νοικιάσει η UNRA (Σχέδιο Μάρσαλ) και είχαν αποθηκεύσει διαφορά τρόφιμα όπως άλευρα, γάλατα, ρύζια κλπ, τα οποία μοίραζαν δωρεάν στους κατοίκους της Ερμιόνης. Πιο πέρα ήταν η διώροφη κατοικία ιδιοκτησίας Απόστολου Κατσογιώργη που την είχαν επιτάξει οι Ιταλοί και την χρησιμοποιούσαν ως Καζάρμα. Πιο  πέρα η διώροφη κατοικία του Α. Κατσογιωργη και στη συνέχεια το διώροφο σπίτι του Μπενάρδου και το σπίτι του Σπύρου του Ταρουση που μετά τον πόλεμο άνοιξε ταβέρνα της οποίας οι κεφτέδες άφησαν εποχή, σήμερα είναι ξενοδοχείο που ανήκει στο γιό του Κώστα.       Πιο πέρα, ήταν το σπίτι του Γιαννη του Ησαΐα και το σπίτι της κα Αντωνίας της Κιούση, ακολουθούσαν οικόπεδα και σε απόσταση 100μ ήταν η αποθήκη του Δεληγιάννη και τελευταίο το σπίτι του Γεωργίου Βεντουρή.  Συνεχίζεται.