Ο ΜΑΚΗΣ Ο
ΝΑΚΟΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ
Προχωρώντας
προς το Πουνέντε μπροστά στο σπίτι της
οικογένειας Στεργίου (σημερινός Ερωδιός) ήταν ,ένα Μανδρακι και στην ακτή ήταν
μια ξύλινη παράγκα εκεί άραζε η τράτα του Κώστα του Κουβαρά (Πατέρας του Βασίλη
και Ησαΐα) Και όταν σουρούπωνε ειχε τελειώσει και το καλάρισμα (τράβηγμα της τράτα)
ερχόταν και άραζε και εμείς περιμέναμε με τις σουπιέρες να αγοράσουμε τις
λαχταριστή και φρέσκια μαρίδα συνέχεια ήταν το σπίτι του Τάσου Σπετσιώτη
(Πιστρίκη) σημερινή ταβέρνα του Μιχάλη που το ισόγειο τότε ήταν του καφενείο
και στη γωνία ειχε κουρείο ο Τάσος Σπετσιώτης πιο πέρα ήταν το πατρικό σπίτι του
Μήτσου του Παλαιού που είχε ένα μικρό ψαράδικο και τελευταίο το τσαγκαράδικο
του Γιώργου του Μαντανού εκεί ο δρόμος τελείωνε και από ένα δρομίσκο ανεβαίναμε
την ανηφόρα για να βγούμε στο κεντρικό
δρόμο για να πάμε στο Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων η περιοχή αυτή λεγόταν
Μαγκούλα και γκουρουμέσι, από το τσαγκαράδικο του Μαιντανου μέχρι το σπίτι της
Λουλουδιάς Λιναρδοπουλου (Μπαούλενας) Σημερινή οικία του φιλόπτωχου ταμείου
ήταν χωματόδρομος, τα σπίτια και η αυλές ήταν πολύ κοντά στη θάλασσα και πολλές
φορές όταν φυσούσε δυνατός γαρμπής το κύμα έμπαινε στις αυλές o αυλότοιχος του σπιτιού της μπαουλενας
ακουμπούσε στη θάλασσα εκεί ο δρόμος
σταματούσε και έπρεπε να πάμε από επάνω για να βγούμε στο καρνάγιο του Μαστρογιάννη
και στο σημερινό Κάβο όπως έχω περιγράψει ερχόμενοι από τον Άγιο Γιάννη, συγνώμη που χρησιμοποιώ
παρατσούκλια διότι τα περισσότερα επίθετα στην Ερμιόνη είναι τα ίδια πχ ο
αδελφός του πατέρα μου Ηλίας Νάκος (ο οργανοπαίκτης) είχε τέσσερες Βασίληδες με
το ίδιο επίθετο και για να τους ξεχωρίσει έλεγε, ο Βασίλης του Μοναστηριού, ο
Βασίλης του παπά, ο Βασίλης ο Χιώτης,
(Επειδή ο αδελφός μου είχε παντρευτεί Χιώτισσα ) και ο Βασίλης του Πράμα επειδή
είχε παντρευτεί την αδελφή του Απόστολο του Σιφναίου την Άννα και το παρατσούκλι
του πατέρα τους, ήταν Πράμας θα αναφέρω όσες βάρκες θυμάμαι με τους ιδιοκτήτες
τους. Συνεχίζεται.
