Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013


ΑΓΑΠΑΤΕ  ΤΟΥΣ  ΕΧΘΡΟΥΣ  ΣΑΣ

 Ήταν το μήνυμα που έστελνε ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης ΥΣΑΤΕ κκ, Εφραίμ, την 1η Ιουλίου 2001 από τον άμβωνα του μοναστηριού των Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης!!!                          
Και η εφημερίδα < ΕΡΜΙΟΝΙΣ> έγραψε:                                                   
Αυτό ήταν το μήνυμα που έλαβα στην εορταστική επέτειο της μνήμης των Αγίων Αναργύρων, και ομολογουμένως έφυγα ποιο προβληματισμένος.      
 Είμαι άραγε ψυχικά ώριμος και υλικά αυτάρκης, να φτάσω τόσο μακριά, αφού τα πόδια μου σκοντάφτουν όχι στα καρφιά, αλλά στα σώματα των εγκαταλελειμμένων συνανθρώπων μου, που σέρνονται έξω απ΄ το ναό και με εκλιπαρούν να αγοράσω ένα κερί!!!                            
-Είναι επαγγελματίες και εκμεταλλευτές της χριστιανικής μεγαλοσύνης, απαντούν οι βολεμένοι Φαρισαίοι.                                                                                   
Και τους απαντώ. –   
Τι έφταιξε και δεν είναι και αυτοί αποδέκτες της Θείας Πρόνοιας και της Αβρααμικής ευλογίας.
-Αμάρτησαν και εξαγνίζονται, για να εισέρθουν στον παράδεισο και να κληρονομήσουν την βασιλεία των ουρανών. Ήταν η απάντηση που με ικανοποίησε και έστριψα τη σκέψη μου στην αυτοκριτική.

-Αγάπησα εγώ τον εαυτό μου ; Αγάπησα εγώ την ψυχή μου; Για να έχω περίσσευμα αγάπης όχι για τον εχθρό μου αλλά για το παιδί μου; Αγάπησα την υγεία του σώματος μου (Κιβωτο του Πνεύματος) και εξασφάλισα την αγοραστική αξία της πρόληψης και της θεραπείας του; Αγάπησα το περιβάλλον, που αντλώ το οξυγόνο, το νερό, την τροφή και τα εν γένει αγαθά, που μου επιτρέπουν να ζώ;  Αγάπησα την Φύση εκμεταλλευόμενος τις αισθήσεις μου, αφού ζω παραφύση, αναζητώντας την ευτυχία στις παραισθήσεις;                                                   
Αγάπησα και αναζήτησα την ποιοτική ζωή, μέσα από τις αιώνιες αξίες της παράδοσης, της ιστορίας, της Θρησκείας και του πολιτισμού;
Αγάπησα την ψυχή μου, που μου προσέφερε η ευσπλαχνία του δημιουργού, κομμάτι της δικής του πνευματικής υπόστασης ;                                                                             Αγάπησα την ψυχή μου, να την αφήσω ελεύθερη στην αναζήτηση των πνευματικών αγαθών, που θα έδιναν νόημα και  ευτυχία στη επίγεια διαδρομή της;
Αγάπησα την ψυχή μου, που της στέρησα την θεία βούληση και την εγκλώβισα στην υλιστική ουτοπία. 
Αγάπησα την ψυχή μου, που εκ της Ιεράς διαθήκης είχα υποχρέωση να την διατηρήσω άσπιλη και αμόλυντη και να την παραδώσω και ενσωματώσω εκεί από όπου απεσπάστη.    Απορημένος διαπίστωσα έλλειμμα αγάπης και περίσσευμα μίσους για το παιδί μου κατά το  <Ο καταρώμενος σε, επικατάρατος>

Σήκωσα τα μάτια μου προς την ανισοϋψή κατά το υψηλότερον θέση των ιερωμένων και των πολιτικών και θαύμασα τις λαμπρές ενδυμασίες των!!!                                          
Και υπό το βάρος της ενοχής των εωσφορικών διαλογισμών, η ψυχή μου γονάτισε και το αυτί μου αφουγκράστηκε τον Χωλόν, τον τυφλόν, τον αδικημένο, να σιγομουρμουρίζει.                  
Θεέ μου τι υποκρισία!!!

 

 

 

-

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΕΚ ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ


Καταγγέλλω στην Ερμιονική κοινή γνώμη, στις πολιτικές αρχές και στους πολιτιστικούς συλλόγους, τον Νικόλαος Τσέλο πολιτικό μηχανικό καταγόμενο  από το ηρωικό Βαλτέτσι, ο οποίος ενυπογράφως δηλώνει ενώπιων των δικαστικών Αρχών, κατά λέξη τα εξής:

<<Υπέβαλα ΕΚΘΕΣΗ με παράρτημα στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, στο οποίο επεξηγώ ότι δεν υπήρχαν τα σκαλοπάτια, όταν πέρασαν οι πληρεξούσιοι του Έθνους το 1827 για να ορκιστούν εντός του Ιερού Ναού, για την έναρξη των εργασιών της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης >>

 Κύριε Τσέλο, όπως εμείς σεβόμαστε το ηρωικό Βαλτέτσι και την ιστορία του, απαιτούμε και εσείς ως φιλοξενούμενοι στην Πόλη μας, να σεβαστείτε τους πολίτες της και την Ιστορία της, διότι είστε ο ηθικός αυτουργός του ιστορικού εγκλήματος και δεν έχετε θέση στην Πόλη μας !!!

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

ΜΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΟΡΙΑ


ΜΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΟΡΙΑ
O φίλος μου ο Δαμαλίτης στις 17/6 σημείωνε στην ιστοσελίδα του:Γιώργος Νοταράς- και όμως στα 80 του χρόνια γράφει και εκφράζεται δημόσια!!!
Και μου θύμισε όταν ήμουν 29 χρόνων και πήγα σε ένα γραφείο να ζητήσω δουλειά και η επι του προσωπικού κυρία με ρώτησε:                                                            
-Προσφέρεστε για πλοίαρχος;
-Μάλιστα κυρία
-Μπορώ να δώ το φυλλάδιο σου, με ρώτησε με περιέργεια, και αφού είδε ότι είχα δίπλωμα  Β΄ Πλοιάρχου  και μόλις 29 ετών, μου είπε, δεν μας κάνετε κύριε, είστε πολύ νέος.
-Σε ποία ηλικία θα είμαι ώριμος κυρία μου, να ξαναπεράσω
Η προσωπάρχης με κοίταξε και μου είπε:
-Εάν ήμουν εγώ πλοιοκτήτης, θα σε προσλάμβανα αλλά εάν σας προτείνω στους πλοιοκτήτες, θα με απολύσουν.
Στο τελευταίο καράβι που ήμουν υποπλοίαρχος, ο πλοίαρχος ήταν 60 ετών και είχε καπετανέψει στα 52 του. Αυτή την εποχή, με πλοιάρχου δίπλωμα θα ήσουν τυχερός να καπετανέψεις πριν τα 35 χρόνια σου και μάλιστα από χωριό που δεν είχε  εφοπλιστές!!!
Την επομένη πήγα στα γραφεία των αδελφών Αγγελάκη, Κρητικοί απ΄τη Σητεία, με δέχθηκε ο μεγάλος αδελφός ο κ, Γιώργος, ήταν 4 Φεβρουαρίου, χιόνιζε και φορούσα παλτό, το ξεκούμπωσα και κάθισα αναπαυτικά στην καρεκλά, όταν με ρώτησε με μια βαριά Κρητική προφορά:-Ε, καπετάνιε έχεις μπαρκάρει άλλη φορά πρώτος;
-Όχι του απάντησα, αλλά κάποτε θα πρέπει να γίνει η αρχή.
-Τσε δε μου λες, τι ζητάς;
-Ότι πληρώνετε τον άλλο.
-Ήντα λες μωρέ, αυτός έχει πρώτου δίπλωμα, ήταν τσε πλοίαρχος του βασιλικού ναυτικού!!!                                                                                                               
Αυτή την εποχή οι αξιωματικοί του Β.Ν είχαν ιδιαίτερη αίγλη!
-Κύριε Αγγελάκη, δεν ξέρω τι ήταν, αλλά και εγώ την ίδια δουλειά θα κάνω.              
-Ορέ, πρώτου δίπλωμα δεν έχεις, πρωτάρης είσαι, νέος είσαι, αμ΄ είσαι τσε  απαιτητικός.  
Δεν απάντησα, σηκώθηκα κούμπωσα το παλτό μου, τον χαιρέτησα και τράβηξα για την πόρτα, όταν ακούω να μου λέει:
- Γύρνα πίσω μωρέ, τσε σε συμπάθησα.
Τέσσερα χρόνια δούλεψα κοντά τους, έφυγα αλλάζοντας επαγγελματική πορεία.
Υ.Γ. Η συχωρεμένη μάνα μου, μόλις έβγαλα το γυμνάσιο, μου είπε:
-Καιρός να πας να δουλέψεις παιδί μου, είσαι άντρας πια.
Στα 28 μου χρόνια, όταν της είπα, μάνα θα παντρευτώ, μου είπε:
-Είσαι καλά, μικρό παιδί και θέλεις  παντρειά;

Γέρασα και έμαθα, ότι εάν μπορείς και θέλεις, η ηλικία δεν παίζει σημαντικό ρόλο στις πρωτοβουλίες του ανθρώπου.      

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Η ΓΛΥΣΤΡΑ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΔΕΧΘΕΊ ΤΗΝ ΝΑΥΑΓΗΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ


Οι επίκαιρες αναφορές μας για τον πολιτισμό και της παραδόσεις μας, οι μεγαλοστομίες μας περί προστασίας και θεματοφυλακής θεσμών και αξιών, από συνδικαλιστικούς φορείς και σέχτες, είναι μια μορφή ρατσισμού (Απαρχάιτ.) τελεία και πάυλα !!!            
Στο ενημερωτικό ιστολόγιο < Ερμιόνη μας αρέσει…>  διάβασα για την εγκατάλειψη ενός παραδοσιακού τμήματος της πάλε ποτέ παραλίας των Μανδρακίων της Ερμιόνης και πέρασε απ΄ το μυαλό μου, όλοι εκείνη η δακρύβρεκτη υποκρισία, των πολιτιστικών συλλόγων, των συνδικαλιστικών σωματίων, με αποκορύφωμα τη Δημοτική και λιμενική αρχή, για το πολιτιστικό μνημείο τη Γλύστρα, που μας θυμίζει τη θαλασσοκράτειρα Ερμιόνη, που τα καράβια της έλυσαν τα παλαμάρια, για να λάβουν μέρος στην ένδοξη ναυμαχία της Σαλαμίνος!!!
Επίσης την μετ΄ επαίνων συγκάλυψη, από τον Δήμαρχο και τον Δεσπότη, της διαγραφής από την ιστορική μνήμη, των γεγονότων της Γ΄ Εθνικής συνέλευσης και τον όρκο στον ιερό ναό των παμμεγίστων Ταξιαρχών, με τη βέβηλη πράξη, ενός ανάξιου εκπροσώπου της ελληνορθόδοξου Ιεροσύνης. Η μαύρη αυτή σελίδα της ιστορίας, γράφτηκε επί των ημερών της δικής τους εξουσίας και συνδέθηκε ανεξίτηλα με το όνομα τους και με την υστεροφημία τους. ΝΤΡΟΠΗ, εξαφανιστείτε  από το προσκήνιο της πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου μας. Είσαστε η νεκροθάφτες της ιστορίας μας. Είμαστε δέσμιοι μιας απαρχαιωμένης νοοτροπίας, της κοινωνικής  παρακμής και μιας διεφθαρμένης εξουσίας, που προκειμένου να κυβερνά, ανέδειξε τις ικανότητες της, στην πελατειακή σχέση και των εκμαυλισμό των συνειδήσεων.
Στις Δημοκρατίες δεν κυβερνά ο λαός, αλλά οι επιλεγμένοι από αυτόν ηγέτες, που τον οδηγούν στην Ιθάκη. Στην Ελλάδα, επιλέγουμε δημαγωγούς και η δημοκρατία εκφράζεται μέσα από τις διάφορες επιτροπές και συνδικαλιστικά συνδικάτα, που υπαγορεύουν τις επιθυμίες τους, στον ηγέτη και στους υπουργούς του, οι οποίοι μπρος στον κίνδυνο να χαρακτηριστούν χούντα, τις εκπληρούν αδιαφορώντας για το λαό, που τους εμπιστεύτηκε τη συνέχεια της Ιστορίας του και του πολιτισμού του.         
Η Ελλάδα δεν είναι ένα απέραντο φρενοκομείο, όπως την χαρακτήρισαν, αλλά ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, που ανταγωνίζονται δυο κομματικές ομάδες, με προπονητές και διαιτητές τους οπαδούς τους και οι αγνοί φίλαθλοι, περιφρονούνται και κατάφορα αδικούνται, συρόμενοι στην ανυποληψία και την Φτώχεια!!!
        Ο Γεώργιος Σουρής στο ποίημα του για τον Έλληνα Πολίτη, γράφει:

<Ποίος είδε Κράτος λιγοστό, σε όλη η γή μοναδικό, εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; /Να τρέφει όλους τους ΑΡΓΟΥΣ, να ΄χει επτά πρωθυπουργούς, ταμείο χωρίς χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; /Να ΄χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε; /Όλα σε αυτή τη γη μασκαρεύτηκαν, ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν, δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή. /Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε και όλα τα ξέρει. Κι από προσπάππου και από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού. /Θέλει ακόμα –και αυτό είναι ωραίο- να παριστάνει τον Ευρωπαίο. Στα δύο φορώντας τα πόδια που ΄χει στο ΄να λουστρίνι, στο άλλο τσαρούχι./Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο, ύφος του γόη, ψευτομυραίο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. /Και ψωμοτύρι και για καφέ το <δε βαριέσαι> και <ωχ αδερφέ>. Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς, σαν πιάσει πόστο: Δερβέναγας./Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς! Ω Ελλάδα ηρώων χώρα, τι γαϊδούρια βγάζεις τώρα
                                                                                                                    ------------------------
ΥΓ.Ο Γεώργιος Σουρής το 1919 πεθαίνει, το ποίημα του επίκαιρο, στους αιώνες των αιώνων, θα μένει!!! Οι βάρβαροι δεν θα ξαναγυρίσουν, τους εκπολίτισε η γνώση.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ΘΩΜΑΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ


 
 
Η Τελευταία Απογείωση.
Με τα φτερά της Βασιλικής  Αεροπορίας και με ταχύτητες που έσπαγαν το φράγμα του ήχου, ο Θωμάς διέσχιζε καθημερινώς τους αιθέρες της Ελληνικής γης, πιστός  στη ρήση, <Αμύνεστε υπέρ Πατρίδος>.  Αργότερα επαγγελματικά πλέον, πιλοτάριζε τα υπερσύχρονα Τζάμπο 747 της Ολυμπιακής. Απογείωνε και προσγείωνε το αεροσκάφος συχνά με δύσκολες καιρικές συνθήκες, πυκνή νέφωση, ομίχλη, βροχές, δυνατούς ανέμους και με την ευθύνη 400 ανθρώπων, που το νήμα της ζωής τους εξαρτάτο αποκλειστικά και μόνο, από τις ικανότητές του!!!
Και όταν πετούσε στα 42 χιλιάδες πόδια, εκεί που η ατμόσφαιρα έχει την ελάχιστη πυκνότητα, η έλξης της Γής ελαχιστοποιείται και οι κακές έξεις των ανθρώπων σε αφήνουν ανεπηρέαστο, αυτός και οι συνεπιβαινοντες από τα παράθυρα του αεροσκάφους, θαύμαζαν την  απεραντοσύνη του σύμπαντος, διαπιστώνοντας την ασημαντότητα όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και της Γής μας!!!
Ήταν Δεκέμβριος του 1992, σε ένα νυκτερινό κέντρο της Μελβούρνης στη μακρινή  Αυστραλία, περασμένα μεσάνυκτα, μια πολυμελής συντροφιά στη διπλανή αίθουσα του κέντρου τραγουδούσαν Ελληνικά τραγούδια.
Η φωνή του Θωμά ξεχώριζε, ρώτησα τον υπεύθυνο ποίοι τραγουδούν, και αυτός μου είπε, το πλήρωμα της Ολυμπιακής.

-Σε παρακαλώ  μπορείς να ρωτήσεις το όνομα του κυβερνήτη;
-Και η απάντηση ήρθε, Θωμάς Σκούρτης

Τα μανισμένα κύματα της θάλασσας και οι καταιγίδες των αιθέρων, είχαν συμπαρασύρει δύο φύλλα από το Ερμιονικό δένδρο, στη μακρινή Αυστραλία.  
Στις 24 Απριλίου του 2005 ο Θωμάς απογειώθηκε μόνος του, με μόνες αποσκευές τις όποιες πράξεις του και τις προσευχές των συγγενών και φίλων για καλή ανάπαυση.

Θωμά σαν ανταμώσεις το Θεό, να τον ευχαριστήσεις, γιατί ζήσαμε και γεράσαμε, δεν σκοτωθήκαμε, δεν πνιγήκαμε, και τα κρίματα μας εξομολογηθήκαμε!!!       

Εύχομαι να προσγειώθηκες, εν τόπω χλοερώ.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

ΔΥΣΤΟΜΟ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ

Ολόκληρη η Ελλάδα σιώπησε για μια στιγμή, και οι ψυχές μας γονάτισαν στη μνήμη εκείνων, που έπεσαν θύματα της θηριωδίας των συνανθρώπων των. <Έργα και ημέραι> ανθρώπων της Γής, που διαφέρουν μόνο σε εθνικότητα, σε γλώσσα σε ιδεολογία, σε Κρατικά σύμβολα και εμβλήματα, σε μεταλλικά παράσημα, θρησκευτικές πεποιθήσεις και προπαντός παιδεία!!!  
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, έχει ήδη αντιληφθεί την ανθρώπινη πλάνη και προσπαθεί δια της παγκοσμιοποίησης, να δημιουργήσει συνθήκες σεβασμού στις ανθρώπινες αξίες. Ήδη το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις κλιματολογικές συνθήκες και τη μόλυνση του περιβάλλοντος, έχει ευαισθητοποιήσει και ενώσει την πολιτική και θρησκευτική ηγεσία του πολιτισμένου κόσμου, με προεξέχουσα πνευματική μορφή, τον οικουμενικό Πατριάρχη Κων/πολεως  Παναγιότατων Βαρθολομαίο τον Α΄.
Στο σκοπό αυτόν προσβλέπουν και τα παγκόσμια συνέδρια όλων των θρησκευτικών ηγετών, με θέματα όπως < Ειρήνη και συμφωνία ως επιλογή της ανθρωπότητας> Και <Θρησκεία και πολυπολιτισμικότητα> που συμμετέχει και η ορθόδοξος εκκλησία δια των Πατριαρχών.
 
Όμως έως ότου το <Επί γης ειρηνη> Επέλθει σύμφωνα με τις Γραφές, η ανθρωπότητα θα απονέμει τιμή και δόξα και δάφνινα στεφάνια, στα θύματα της δικής της θηριωδίας !!!
Δίδαγμα: Ο φόρος τιμής, πρέπει να απονέμεται με τον ίδιο σεβασμό και τις ίδιες τιμές και στις μεμονωμένες περιπτώσεις, σε αυτούς που υπήρξαν θύματα θηριωδίας από τους κατακτητές,  χωρίς διάκριση. Οι Ερμιονίτες, θύματα του ξενόφερτου κατακτητή της περιόδου 1941-1944 ακόμα περιμένουν την δικαίωση!!!

Κάποτε και η Ερμιόνη ως <Πατρίς ευγνωμονούσα> θα πρέπει να θυμηθεί το: <<Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΑΙΔΕΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ>>. Και να τιμήσει τα παιδιά της έστω και δια της αναγραφής των ονομάτων τους, στο τύμβο των Ηρώων!!!        





 




Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΤΑ ΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ Ε. ΜΕΡΤΥΡΗ


 
Ο κ, Σταμάτης ήταν πρωτότοκος γιός του κυρ, Λευτέρη και  έτσι του συγχωρούσαν μερικές αταξίες, στην πατριαρχική οικογένεια που μεγάλωνε. Ήταν πάνω από 1,80 ύψος, καστανός με λεβέντικο μουστάκι, ενδεικτικό της εποχής του και ερωτικά άτακτος. Ο πρώτος του αρραβώνας ήταν η Κατερινιώ από το Κρανίδι, που για κακιά της μοίρα, εντυπωσιάστηκε απ τον καβαλάρη με το άσπρο άλογο (Κάτι σαν Πόρσε της εποχής). Ο ερωτάς τους δεν ευδόκησε και έτσι οι δρόμοι τους χωρίσανε. Την Κατερινιώ, οι γονείς της την παντρέψανε κάπου στην Καλλιθέα, αλλιώς θα έμενε στο ράφι, αυτής της εποχής.
Η Κατερινιώ, αντικατεστάθη απ΄την Ειρήνη, κόρη κτηματία από την Ερμιόνη, που ανταποκρινόταν και στις απαιτήσεις της κοινωνικής του τάξης, αλλά αυτή του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι όπως έλεγαν, στις απογευματινές βεγγέρες. Ο κ, Σταμάτης το 1910 παντρεύτηκε την Ασπασία, όμως έφερε τύχη στις γνωριμίες του, γιατί και οι δύο καλοπαντρεύτηκαν  και ο καιρός όχι μόνο επούλωσε την απογοήτευση, αλλά όπως εξελίχθησαν τα μετέπειτα γεγονότα, η γνωριμίες αυτές άφησαν γλυκές αναμνήσεις.
Το 1949 απο το καράβι της γραμμής, στο λιμάνι της Ερμιόνης, αποβιβάστηκε μια ηλικιωμένη μαυροφορεμένη γυναίκα  και ρώτησε που ήταν το σπίτι του Σταμάτη του Μερτύρη, κάποιος τη συνόδεψε μέχρι εκεί και στο άνοιγμα της πόρτας, παρουσιάστηκε η κυρά Ασπασία.
-Ορίστε περάστε, ποίον θέλετε, τη ρώτησε η γιαγιά.
-Τον Σταμάτη το Μερτύρη, απάντησε η ξένη.
-Είναι στο περιβόλι  και θα γυρίσει το βράδυ, είπε η γιαγιά.
-Ευχαριστώ, απάντησε η ξένη θα γυρίσω αργότερα και έφυγε.

Η κυρά Κατερινιώ, κατέβηκε στην παραλία, όπου και ρώτησε που είναι το περιβόλι του
Στ. του Μερτύρη, και αφού την πληροφόρησαν, πήρε το δρόμο να πάει να τον βρει. Στο δρόμο, έξω από το περιβόλι του Σκούρτη, συνάντησε ένα καβάλα στο άλογο και τον ρώτησε:
-Παρακαλώ, μήπως ξέρετε το περιβόλι του Σταμάτη του Μερτύρη.  -Τι τον θέλεις κυρά μου, απάντησε ο καβαλάρης, και η Κατερινιώ αμηχανη του είπε.     
-Πως γέρασες βρέ Σταμάτη, ο παππούς κατάλαβε, κατέβηκε την αγκάλιασε και με δάκρυα στα μάτια, την ανέβασε στο άλογο και την έφερε στο σπίτι.       
Το βράδυ μαζευτήκαμε στο σπίτι του παππού και μας σύστησε την πρώτη του αγάπη, χήρα με ένα υιό αρχιμανδρίτη στη Μεταμόρφωση της Καλλιθέας, έκτοτε με την κατανόηση της γιαγιάς της Ασπασίας, αναπτύξαμε κοινωνικές σχέσεις!!!  
Ήταν το 1991 ταξίδευα από το Μπανγκόκ της Ταϋλάνδης, για τη Μανίλα των Φιλιππίνων, η αεροσυνοδός με συνόδευσε στη θέση μου λέγοντας:       
-Κύριε Νοταρά η θέση σας.
Η όμορφη κυρία που καθόταν δίπλα μου με ρώτησε Ελληνικά:
-Έλληνας είστε;
-Μάλιστα απάντησα και συστήθηκα, Νοταράς Γεώργιος από την Ερμιόνη.
 -Ειρήνη... τάδε, κατάγομαι και εγώ από την Ερμιόνη, και εργάζομαι ως  ανταποκρίτρια στην Τ/Ω και πηγαίνω στη Μανίλα να πάρω συνέντευξη από τη Πρόεδρο  των Φιλιππίνων, Κορασόν Ακίνο.
Στη διάρκεια του ταξιδίου, είχα την ευκαιρία να της διηγηθώ την ιστορία αγάπης της γιαγιάς της και του παππού μου, αφήνοντας να εννοηθεί, ότι η ζωή σκηνοθετεί τα ποιο παράξενα σενάρια και εμείς ως ηθοποιοί, απλώς ερμηνεύουμε τους ρόλους μας, όσο για τους πρόγονούς μας αυτοί μένουν ζωντανοί, όσο εμείς τους θυμόμαστε!!!  


                                            Από τον πίνακα του Νικολάου Γύζη –τα αρραβωνιάσματα   
 

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

TΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟ Κ. ΛΕΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΜΕΡΤΎΡΗ (ΦΕΝΤΕΜΗ)


Από το 1857 έως το έτος 1916 στην Ερμιόνη έζησε ο Ελευθέριος Σ. Μερτύρης, ο οποίος  αυτοβούλως είχε θεσπίσει στη ζωή του, το μνημόνιο της λιτότητας ως κανόνα διαβίωσης. Ο κ, Λευτέρης αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, φρόντισε να μορφώσει τα αγόρια της φαμίλιας του, πέντε τον αριθμό, μέχρι και το σχολαρχείο, εκτός του νεώτερου Αναργύρου, που φοίτησε στην Αναργύρειο σχολή των Σπετσών. Εκτός των άλλων επιχειρήσεων είχε στην απάνω Ερμιόνη και μπακάλικο, με το οποίο τροφοδοτούσε τα σπίτια των ναυτικών και των γεωργών, διατηρώντας δευτέρι των βερεσέδων, μέχρι καθένας από αυτούς, να μάζευε τη σοδειά του ή να γύριζε από το ταξίδι, να εξοφλήσει το λογαριασμό. 
Μια μέρα και ενώ ζύγωναν οι γιορτές, μια κυρά Ερμιονίτισα, γυναίκα ναυτικού, όπως όλες οι νοικοκυρές, θέλησε να φτιάξη και ένα γλυκό για τα παιδιά της, πήγε στον  κ, Λευτέρη και του ζήτησε διάφορα φαγώσιμα είδη, όσπρια, αλεύρι, κονιάκ, καρύδια και σταφίδες, ο κ, Λευτέρης της ετοίμασε την παραγγελία και της την έδωσε, γράφοντας στο δευτέρι το ποσό του χρέους, η κυρά εξέτασε τα πράγματα και είδε να λείπουν το κονιάκ, η σταφίδες και τα καρύδια και με απορία ρώτησε τον κυρ, Λευτέρη γιατί δεν τα συμπεριέλαβε στα ψώνια, τότε ο κυρ, Λευτέρης την κοίταξε αυστηρά και της είπε: Άκου να σου πω κυρά μου, τα καλούδια από άλλο μαγαζί, όχι απ το δικό μου, από εδώ θα παίρνεις ότι χρειάζεσαι να ταΐσεις τα παιδιά σου και τα γλυκά, να τα αφήσεις όταν γυρίσει ο άντρας σου, που θαλασσοπνίγεται.  Πείρε η κυρά την πραμάτεια, κατέβασε το κεφάλι και όπου φύγει-φύγει!!!

Ο κυρ’ Λευτέρης δεν ήταν αυστηρός μονό στους ξένους, αλλά και στη φαμίλια του, έτσι και όταν παντρεύτηκε ο πρωτότοκος γιός του ο Σταμάτης και παππούς μου, την γιαγιά μου την Ασπασία του Μιχάλη του Κουτούβαλη, μια όμορφη γαλανομάτα, ο παππούς δεν τους δέχτηκε γιατί ο κανακάρης του, ήδη είχε αθετήσει τις υποσχέσεις του σε άλλες δύο κοπέλες και αυτό δεν το ανέχονταν οι αρχές του. Όμως όταν η γιαγιά έκανε την μάνα μου και έδωσε το όνομα της γυναίκας του Ζωής, τους κάλεσε στο σπιτικό του για φαί και επειδή αυτές τις ημέρες θα πήγαινε στον Πειραιά, όπως συνήθιζε κάθε χρόνο για ψώνια, ρώτησε τη γιαγιά:
-Ασπασία, μιας και όρισες στο σπιτικό μας, τι θα ήθελες να σου φέρω τώρα που θα πάω στον Πειραιά για ψώνια.
-Η γιαγιά  του απήντησε με δισταγμό, ενα μεγάλο καθρέπτη Πατέρα.  
Ο κυρ, Λευτέρης το σημείωσε στο τεφτέρι με τις παραγγελιές, πήγε στο Πειραιά έκανε τα ψώνια, και όταν γύρισε κάλεσε όλα του τα παιδιά στο σπίτι, άνοιξε το τεφτέρι και άρχισε να μοιράζει τα δώρα,  κατά την επιθυμία του καθενός. Του κάκου η γιαγιά η Ασπασία, περίμενε το δώρο της, ώσπου επενέβη η γυναίκα του λέγοντας:
-Λευτέρη του κοριτσιού δεν έφερες τίποτα, την ξέχασες;
-Δεν την ξέχασα Ζωή, αλλά αυτό που ζήτησε η Ασπασία, ούτε χρειαζούμενο είναι, ούτε και απαραίτητο!!!
Ο κυρ’ Λευτέρης πέθανε το 1916 σε ηλικία 59 ετών, γόνος μια πτωχής οικογένειας μεταναστών από το Δυρράχιο της Αλβανίας, πού πάντρεψε και νοικοκύρεψε και τα οκτώ παιδιά του, με την περιουσία που απέκτησε με την τιμιότητα, την εργατικότητα και το δικό του Μνημόνιο, ως πυξίδα!!!
Συμπέρασμα, εάν η απλή λογική του κύρ’ Λευτέρη, είχε πρυτανεύσει στην άσκηση εξουσίας  των ηγετών της μεταπολίτευσης, δεν θα είχαμε αδικήσει ούτε την Πατρίδα, ούτε τα παιδιά μας!!!      

 

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ



Τη Μεγάλη Δευτέρα επισκέφτηκα την Ερμιόνη και αφού τελείωσα το σκοπό της επισκέψεως μου, αισθάνθηκα λατρευτική ανάγκη, λόγο της Μεγάλης Εβδομάδας, να πάω στην εκκλησία και να προσκυνήσω, όχι εις ανάμνηση των εθίμων των παιδικών μου χρόνων, αλλά ως πνευματική αξίωση. Επειδή όμως για τους εκκλησιαστικούς εκπροσώπους της Ερμιόνης, η παρουσία μου θα ήταν πειρασμός, λόγο των αντιλήψεων μου περί Νεποτισμού, με την εν γένει διαφθορά πού γεννά και που καλώς γνωρίζουν και σκοπίμως αδιαφορούν, επέλεξα να πάω στο Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων. Φθάνοντας στον Άγιο Βλάση, είδα με ιερή αγανάκτηση την κατάσταση του δρόμου, να είναι όχι μόνο απροσπέλαστος αλλά και απαγορευτικός ακόμα και για ζώα. Τότε πέρασε από τη σκέψη μου η πρωτοβουλία που είχα αναλάβει το 1996 με την συγκατάθεση του μακαριστού Ιερόθεου και της αειμνήστου ηγουμένης Χαριτίνης, ενώπιον του σεβασμιότατου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ, Ιγνατίου,  και συναντήθηκα με όλους τους κοινοτάρχες της Ερμιονίδος, υπό την αιγίδα του Δημάρχου Κρανιδίου αειμνήστου Κοντογιάννη,  κατά την οποία βρέθηκε λύση στην οποία όμως αντέδρασε ο Δήμος, και το ιερατείο της Ερμιόνης. (Επεξηγήσεις στο μέλλον, για την επίδραση αυτού στην αναπτυξιακή πορεία της Ερμιόνης, που από πρώτη την κατέταξε τελευταία στην Ερμιονίδα). 

Από τότε έχουν περάσει 17 χρόνια η Ερμιονίδα έγινε ένας ενιαίος Δήμος, η πολιτική και θρησκευτική εξουσία εκπροσωπείται από τον Δήμαρχο και τον Δεσπότη και όμως παρά της δύο συρράξεις που έχουν ήδη λάβει χώρα, μεταξύ δημοτικών συμβούλων και των καλογραιών της Μονής, (Αμφότεροι συνεργάτες της πολιτικής και Θρησκευτικής εξουσίας) η συμβιβαστική λύση παραπέμπεται στις καλένδες!!!

Την 1η Ιουλίου στην εορτή των Αγίων Αναργύρων, τηρώντας το πρωτόκολλο και οι δύο ηγέτες θα εκκλησιαστούν, θα συνφάγουν και θα ανταλλάξουν ευγενικές φιλοφρονήσεις, για το θεαθήναι των ανθρώπων και η αυλαία θα πέσει εν χορδαίς και οργάνοις, αντευχόμενοι και του χρόνου, με τα προβλήματα να διαιωνίζονται!!!

Επειδή όμως συνάνθρωποι(Ηγέτες), απεκδυόμενοι των ευθυνών που απορρέουν  των αξιωμάτων σας, πορεύεσθε εν ειρήνη και μακαριότητα, εγώ ο δημότης και πιστός που πληρώνω τους μισθούς σας, ερωτώ:

Κ, Δήμαρχε, γνωρίζεται ότι: Ο πολιτισμός εκτός της αρμονίας του πνεύματος και της ύλης που επιδιώκει, έχει αναγάγει την θρησκευτική λατρεία σε προσκυνιματικό προορισμό. Και εσείς καλείστε να ασχοληθείτε με την απρόσκοπτο πρόσβαση!!!                       
Και εσείς Δέσποτα, γνωρίζεται ότι: Η βιβλική Ιώβειος υπομονή απαξιώθηκε, από τον Θεάνθρωπο Ιησού, λέγοντος: Πάτερ απελθέτω αφ’ ημών το  ποτήριον τούτο. Επιπροσθέτως σημειώσατε ότι ο Ιησούς, προτίμησε μετ’ επαίνων το μύρο εκ χειρός Μαγδαληνής, από το ΛΙΒΑΝΙ, του πατρός Δημητρίου, που εξοργίζει και τον διάβολο!!!

Κύριοι της Πολιτικής και Θρησκευτικής εξουσίας, που έχετε την αμέριστο συνδρομή της εκτελεστικής εξουσίας, απαγορεύεται στον απλό δημότη ή πιστό, να στηλιτεύει την απουσία σας από τα κοινωνικά δρώμενα, επισύροντας την εις βάρος του κριτική, δια απρεπή συμπεριφορά και ασέβεια στα Αξιώματα που σας παραχώρησε, κατόπιν δική σας επιμόνου παρακλήσεως!!!