Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΓΙΟΙ

Δυστυχώς πολλοί των ιερωμένων δεν είναι και οι ενδεδειγμένοι για την αποστολή που υπηρετούν. Οι εκκλησία στην ξενιτειά είναι ο συνδετικός κρίκος της παροικίας, διότι καλείται να ενώσει κάτω από την ευλογία της, ανθρώπους από όλοι την Ελλάδα, ακόμα δε και Έλληνες της διασποράς, που ορισμένα καθεστώτα τους έδιωχναν και αυτοί ήσαν υποχρεωμένοι, να αναζητήσουν νέες πατρίδες, για να επιβιώσουν. Όπως Αίγυπτος, και Αιθιοπία, μεγάλες και πλούσιες παροικίες.
Ήμουν ναύτης στο <Κίμων> του Κουλουκουντή το 1953 και το πλήρωμα αποτελείτο από ανθρώπους που δεν μπορούσαν να γυρίσουν στην Ελλάδα, αφού είχαν χαρακτηριστεί ως κουμουνιστές. Ανάμεσα τους και ο Ανδρέας ο Φερεντίνος από την Κεφαλονιά, που πριν διαλυθεί ο στρατός του Ν. Ζέρβα, υπηρετούσε σε αυτόν ως ανθυπολοχαγός και μετά αντάρτης τους Ε.Λ.Α.Σ. Το 1946, έφυγε με φορτηγό πλοίο λαθρεπιβάτης για την Ευρώπη, από οπού και ναυτολογήθηκε στο < Α/Π Κίμων> ως μαραγκός.  Επτά βασανισμένα χρόνια μέσα σε ένα καράβι, αιχμάλωτος μιας πατρίδας, που ηρνείτο να αμνηστεύσει τα παιδιά της, που από νεανικό ενθουσιασμό, κατατάχτηκαν στο αντάρτικο για να την λευτερώσουν!!!                         
 Στην προσπάθεια ευμενούς μεταχειρίσεως γράψαμε γράμμα στην τότε Βασίλισσα Φρειδερίκη, αλλά καμιά απάντηση. Με τον Ανδρέα γίναμε φίλοι, μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας και κάναμε πάντα την ίδια βάρδια στο πλοίο, που τα ταξίδια του ήταν Βανκούβερ- Ιαπωνία μεταφέροντας σιτάρι.
Σε ένα από τα ταξίδια έτυχε την 25η Μαρτίου να είμαστε στο Βανκούβερ και μας κάλεσε η ελληνική παροικία να παρευρεθούμε στη γιορτή, της εθνικής επετείου. Στο χορό αυτόν ο Ανδρέας γνώρισε μια Ελληνίδα και συνδέθηκε μαζί της, και μετά από δύο ταξίδια απεφάσισαν να παντρευτούν, τότε η κοπέλα του εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο Ανδρέας γύρισε στο πλοίο απογοητευμένος και ήρθε στο δωμάτιο μου και με λυγμούς μου εξιστόρησε τα συμβάντα και ότι για να παντρευτεί έπρεπε και αυτός να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Στο Βανκούβερ οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, ήσαν στα μαχαίρια με τους Ιεχωβάδες και όταν στο πλοίο έρχονταν εκπρόσωποι τους να μας φέρουν βιβλία και τύχαινε να ανταμώσουν, γινόταν πόλεμος. Ξημερώσαμε και λύση δεν βρισκόταν, ο Ανδρέας σκεπτόταν τους γονείς του και το χωριό του, που δεν επρόκειτο να το αποδεχθούν!!!
Τέλος του λέω ρε φίλε, έχεις μια ευκαιρία να ζήσης σαν άνθρωπος στην κοινωνία, άλλη ελπίδα δε σου μένει, κάνε το σταυρό σου και παντρέψου το κορίτσι και ο  Θεός ξέρει τι πιστεύεις όσο για μάρτυρας στο δημαρχείο θα έρθω εγώ.                                    
Στο δημαρχείο μας ζήτησαν να προσκομίσουμε βεβαίωση αγαμίας από τον παπά της Ελληνικής εκκλησίας και εμείς γνωρίζοντας την μεταξύ τους εχθρότητα τους είπαμε ότι αυτό που μας ζητούν είναι αδύνατον.                                                                  
Μην ανησυχείτε μας είπαν θα τηλεφωνήσουμε εμείς του παπά και την Κυριακή μετά την εκκλησία, θα πάτε να σας δώσει τη βεβαίωση.          
Την Κυριακή πήραμε την βεβαίωση με την ευχή του παπά, για καλή διαμονή στην νέα του πατρίδα, και την δική μας διαπίστωση ότι ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα!!!  Το 1975 αντάμωσα τον Ανδρέα στην Αθήνα, ως ευτυχισμένο οικογενειάρχη, και Καναδό υπήκοο!!!
 Ίσως να το ήθελε ο δικός μας Θεός, που είναι και δικός τους και ας τον λεν Ιεχωβά!!! 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Κύριε Δήμαρχε, τιμάτε όπως τους αξίζει βέβαια, Ανθρώπους που ευεργέτησαν την ιδιαιτέρα τους Πατρίδα, προσφέροντας σταγόνες από τον ιδρώτα τους και αγνοείτε ανθρώπους, που από τον πρώτο χρόνο της καθιερώσεως του θεσμού του Καλλικρατικού Δήμου, θεωρήσαμε καθήκον μας να σας ενημερώσουμε, ότι θυσίασαν τη ζωή τους υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδας μας και δεν αξιωθήκαμε μέχρι σήμερα, να αναφέρουμε τα ονόματά τους στον  τύμβο των ηρώων της Ερμιόνης!!!
Δεν υπάρχει  μέρος στη γη που δεν τίμησαν ακόμα και αλλοδαπούς που έπεσαν για την Πατρίδα τους, όπως η Κορέα και Φιλιππίνες.   
Κύριε Δήμαρχε, μόνη εξαίρεση η Ερμιόνη, που ως Πατρίς ευγνωμονούσα, δεν παρέδωσε στη αιώνια μνήμη και δόξα τα τέκνα της, που πότισαν με το αίμα τους, το δένδρο της ελευθερίας της.
 
Κύριε Δήμαρχε, μπορείτε να επιλέξετε τον τίτλο!!! 
                                                                    

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΠΟΤΕ ΣTO ΓΚΑΛΒΕΣΤΟΝ


Tο 1965 με το <Μ/V Γουέσκο Παναμά> ταξιδεύαμε μεταξύ του κόλπου του Μεξικού και της δυτικής πλευράς της Νοτίου Αμερικής, μέχρι τη Πουνταρένας στο στενό του Μαγγελάνου. Σε ένα από τα ταξίδια, φορτώναμε στο λιμάνι του Γκάλβεστον και ζήτησα από τον πράκτορα να ειδοποίηση τον Έλληνα ιερέα να έλθει στο πλοίο, να μας κάνει Αγιασμό. Πράγματι την επομένη το μεσημέρι ήλθε στο πλοίο ένας νεαρός παπάς, που όπως μας είπε, είχε αποφοιτήσει από την θεολογική σχολή της Βοστώνης. Αφού τελείωσε το μυστήριο του αγιασμού, μας έβγαλε ένα λόγο που νομίζαμε ότι γνώριζε άριστα τη ζωή του ναυτικού και τις στερήσεις αυτού και της οικογενείας του. Τον κρατήσαμε στο μεσημεριανό φαγητό και ακολούθως μας ευχαρίστησε και προχώρησε στην εξοδο του πλοίου, τον ακολούθησα και σε κάποια στιγμή προσπάθησα να του δώσω ένα δώρο. Όταν άκουσα τον παπά να μου λέει, καπετάνιε δε μπορείς να καταλάβεις τη χαρά μου, που βρέθηκα ανάμεσα σας και μου δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε και δια του λόγου μου, να ανακουφίσω την μακράν της οικογενείας αγωνία σας!!! Με χαιρέτισε και έφυγε, την άλλη μέρα ο πράκτορας με ενημέρωσε ότι ήταν παντρεμένος και είχε και μια κορούλα 2 χρόνων. Τότε τον παρεκάλεσα να μου στείλει το απόγευμα αυτοκίνητο, να με πάει στο σπίτι του.  

Πράγματι περάσαμε από τα μαγαζιά, πήρα γλυκά και μια κούκλα για την κόρη του και εν συνεχεία τον επισκέφτηκα στο σπίτι του, μου άνοιξε την πόρτα η παπαδιά και με καλωσόρισε στο σπιτικό τους. Ο παπάς, βλέποντας με με τα δώρα, από ευγένεια με παρατήρησε λέγοντας, καπετάνιε δεν ήταν ανάγκη. Με περιποιήθηκαν και σε συζήτηση που επακολούθησε η παπαδιά με ρώτησε, από ποιο μέρος της Ελλάδας ήμουν, της απάντησα από την Ερμιόνη. Και τότε άκουσα την παπαδιά να μου λέει γνωρίζετε την Παναγιώτα (Γιώτα) Καρδάση; βεβαίως της είπα, είμαστε συμμαθήτριες στη παιδαγωγική Ακαδημία συμπλήρωσε.                                      Η ανιδιοτέλεια ενώνει τους ανθρώπους, όπου γης!!!
               

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΛλΗΛΕΓΓΥHΣ


Επί τη επετείω των εορτών, επιτρέψατε μου να κάνω και εγώ μια
ευχή. Προκειμένου να ανακουφίσουμε τους συνανθρώπους μας,  θα πρέπει να θυμηθούμε το <Σύν Αθηνά και χείρα κίνει> 
Ας μην περιοριστούμε στα ευχολόγια, Οι προσευχές περίσσευσαν, 
Ο Δήμος ας θέσει υπό την αιγίδα του, την ίδρυση μιας εθελοντικής 
ομάδας αλληλεγγύης, με σύνθημα, το έτος 2014, κανένας άστεγος,
κανένας νηστικός, κανένας στο σκοτάδι, στην Ερμιονίδα!!!
Επιστρατεύομαι πρώτος στην ιδέα αυτής της προσπάθειας και κάνω έκκληση να ακολουθήσουν και άλλοι Άνθρωποι.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ DURBAN N. AFRIKHΣ

.
     


 
 
1) O Πατέρας Σάββας Παπαδανιήλ.
2) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στο DURBAN της Ν. Αφρικής
3) Το πρώτο εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ι. Ν.                                                                                                                      
TΟ 1963 το <M/V Σαλαμινία> χρονοναυλώθηκε στη South Africa για να ταξιδεύει μεταξύ των λιμένων Dοurban Walvis Bay για δύο χρόνια για τη μεταφορά γενικού φορτίου. Το Durban είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της South Africa με πολυάριθμη Ελληνική παροικία,  με Ελληνικη κοινότητα που ιδρύθηκε την 12η Μαρτίου 1950 με Ελληνικό σχολείο και ορθόδοξη εκκλησία, τον Άγιο Γεώργιο. Εκεί εφημέριος ήταν ο Ελληνοκύπριος Σάββαs Παπαδανιήλ, τον οποίο γνώρισα όταν τον κάλεσα να κάνει Αγιασμό στο καράβι. Από τότε και για δύο χρόνια όταν είμαστε Κυριακή στο λιμάνι, όλο το πλήρωμα πηγαίναμε στην εκκλησία. Ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου κτίστηκε από τους εκεί Έλληνες μετανάστες, με πρωτεργάτη τον Πρεσβ. Σάββα Παπαδανιήλ και εγκαινιάσθηκε  23 Απριλίου του 1950. Επειδή τα αετώματα της εκκλησίας ήταν ξύλινα και δεν είχαν συντηρηθεί από κατασκευής, όταν είμαστε  Σαββατοκύριακο στο Durban o λοστρόμος με τέσσερες ναύτες, ανέλαβαν και βάζοντας σκαλωσιές τα επισκεύασαν.

Το 1996 σε μια επίσκεψη μου στο DURBAN πήγα να δώ τον Βασίλη που διατηρούσε μαγαζί το Greek corner ήταν δε και ψάλτης στην εκκλησία για να μάθω νέα από την Ελληνική παροικία.
Ο Βασίλης ύστερα από 31 χρόνια μόλις με είδε να μπαίνω στη
πόρτα με ρώτησε αν είμαι ο καπετάν Γιώργης του ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ και εγώ του έγνεψα καταφατικά, χαιρετηθήκαμε και με πληροφόρησε ότι ο Παπά Σάββας. είχε πεθάνει και τον είχε αντικαταστήσει ο αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός, ένας νέος καλλίφωνος με κατηχητικό λόγο, που συγκινεί τους πιστούς.
-Μήπως λέγεται Παπανδρέου; Τον ρώτησα
-Τον ξέρεις μου απάντησε.
-Ναι είναι συγχωριανός μου και θα ήθελα να τον συναντήσω.
Ευχαρίστως μου λέει και αμέσως σηκώνει το τηλέφωνο και απευθυνόμενος στον π. Δαμασκηνό του λέει πατέρα εδώ είμαι με ένα από την Ελλάδα που θέλει να σε συναντήσει.
Ελάτε σας περιμένω. Του απάντησε.
Έκλεισε το μαγαζί πήραμε το αυτοκίνητο και σε 20 λεπτά κτυπούσαμε το κουδούνι του διαμερίσματος τoυ.
Μας άνοιξε την πόρτα ένας αθλητικός νέος ο οποίος φορούσε αθλητική φόρμα, με περιποιημένα μαλλιά και γένια και με μια βροντερή φωνή μας κάλεσε να μπούμε μέσα.
-Ήσαστε τυχεροί –μας είπε-γιατί σήμερα μου έφεραν μεζέδες και κρασί γυναίκες που είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα και έτσι μπορώ   να σας περιποιηθώ.
Γέμισε με κρασί τα ποτήρια έβαλε τους μεζέδες στο τραπέζι και καθίσαμε όταν με ρώτησε, από ποιο μέρος της Ελλάδας είμαι, γιατί η φωνή μου είναι βαριά σαν από τα μέρη του.
Τότε του είπα ότι ήμουν ο Νοταράς από την Ερμιόνη, βούρκωσαν τα μάτια του σηκώθηκε και αφού με αγκάλιασε άρχισε να κλαίει.  Του διηγήθηκα ιστορίες για τον παππού του τον μπάρμπα Φώτη και τον πατέρα του το Δημήτρη, όταν βάζαμε βόλους με την τσέτα στον Άγιο Γιάννη στον μπίστι και μπροστά από την κυρά Αντώνα και εγώ δούλευα στη βάρκα του Πατέρα μου!!!
Τα χρόνια πέρασαν εγώ συνταξιούχος στην Ερμιόνη και ο πατέρας Δαμασκηνός Μητροπολίτης Νοτίου Αφρικής με έδρα  το  Γιοχάνεσβουρκ                                             
                                                           
 
           
 
 






 
 
 
 
 





















 

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΓΚΟΣ Ο ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ


Το 1941 το αυτοκίνητο και δίπλα ή Μαριάννα Ξενάκη 

Ο Δημήτρης έφυγε αναπάντεχα από κοντά μας, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους!!! Η οικογένεια Μάγκου, μετοίκισε στα μαύρα χρόνια της κατοχής στο σπίτι τους στην Ερμιόνη, αφού το σπίτι τους στον Πειραιά το κατάσχεσαν οι Γερμανοί. Ο Δημητράκης όπως τον αποκαλούσαμε εμείς οι φίλοι του, –εγώ ο Μάκης και ο Χρήστος- έφερε μαζί του και το μονοθέσιο αυτοκίνητο του, που κινείτο με πετάλια και που με ευχαρίστηση μας επέτρεπε να χρησιμοποιούμε. Κάθε Κυριακή η εορτές η κυρά Κική η μητέρα του μας πρόσφερε σουμάδα, άγνωστη σε εμάς.  Το σχολικό έτος 1941/1942 πηγαίναμε και οι τέσσερεις φίλοι στην ίδια τάξη, στο δημοτικό σχολείο Ερμιόνης.  Oι οικογένεια Μάγκου επανήλθε στην  Αθήνα το 1943
Τον Απρίλιο του 1956 συναντηθήκαμε στο ναυτικό στρατόπεδο του Μπαλάσκα, ως δόκιμοι αξιωματικοί, εγώ για σημαιοφόρος μάχιμος και ο Δημήτρης για σημαιοφόρος οικονομικών και καθ΄ όλη την εκπαίδευση, μοιραζόμαστε το διώροφο μεταλλικό κρεβάτι, στο Β΄ Θάλαμο.
Χάρη των ενεργειών του Δημήτρη, τμήμα των ναυτοπρωσκόπων επισκέπτεται την Ερμιόνη και στρατοπεδεύουν όλο το καλοκαίρι, στο δάσος του Μπιστιού,                  το οποίο  και  προστατεύουν από πυρκαγιά.         .         .                                                                                                                                             Ο Δημήτρης, επείσης υλοποίησε το όραμα της μητέρας του και έκτισε στο βουνό του κρόθι τον περικαλλή Ι. Ναό του Αγίου Γερασίμου, τον οποίον αφιέρωσε στον ιερό Ναό της Παναγίας. Για αυτό το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ναού, σε ψήφισμα που εξέδωσε, όρισε ή φωτογραφία του να αναρτηθεί στο γραφείο του ναού.             Με τον Δημήτρη συναντιόμαστε κάθε καλοκαίρι στην Ερμιόνη, που παραθερίζαμε, στο άκουσμα δε του θανάτου του, εγώ και ο Μάκης, τον συνοδεύσαμε μετά συγγενών και φίλων στην τελευταία κατοικία.
Αντίο Φίλε.                                                      


 








 

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ Ο ΜΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ


1964 WALVIS  BAY Δεύτερη από αριστερά, η σύζηγος μου και η
κόρη μου και τρίτος εγώ στο γιορτινό τραπέζι της Αναστάσεως.
                                                      ----------------------------------------------

Ήταν το 1964 το τυραννικό καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική σφυρηλατούσε αλυσίδες, για τα πόδια των Ζουλού που
είχαν φέρει από το SOWETO ως δούλους, για τις χειρονακτικές
εργασίες των λευκών Ευρωπαίων αφεντάδων!!!
Καί ο Νέλσον Μαντέλα, φυλακισμένος στο νησί ROMPEN 
μετρούσε με αδημονία τις μέρες που τον χώριζαν, από την πολυπόθητη ελευθερία αυτού και του Λαού του.

Η ζωή των ζουλού, είχε κοστολογηθεί στα πέντε σελήνια με απλές
διαδικασίες και οι ανθρώπινες σχέσεις του με τον λευκό,  (συνεύρεση) κόστιζε 4 μήνες στη φυλακή και 4 βουρδουλιές, στη πλάτη, που άφηναν ανεξίτηλα τα σημάδια για όλη τους τη ζωή.
Η ημέρα της Αναστάσεως του 1964 μας βρήκε να ξεφορτώνουμε
στο Walvis Bay της Νοτίου Αφρικής, οι προετοιμασίες για την εορτή του Πάσχα είχαν αρχίσει από παραμονή. Ενα βαρέλι κομμένο κατα μήκος, γεμισμένο μέχρι τη μέση με άμμο και πάνω    καρβουνα, τα αρνιά περασμένα στίς σούβλες από το μάγερα, ήταν  έτοιμα για να αρχίσει ανήμερα το γλέντι.

Στο καράβι υπήρετούσαν ως καμαρότοι, δύο της φυλής των ζουλού,  που και αυτοί ως πλήρωμα εόρταζαν μαζί μας, την Ανασταση Του Θεανθρώπου.                                                                                Στο αμπαρι νο 3 είχε ετοιμαστεί το γιορτινό τραπέζι, από το πρωί οι σούβλες γύριζαν συνεχώς, μέχρι ο οβελίας  να ετοιμαστεί, να τεμαχιστεί και να σερβιριστεί στο τραπέζι.

Τό απομεσήμερο και ένω τό γλέντι ειχε ανάψει και μαζύ μας χόρευαν και οι καμαρότοι, δύο έφιπποι αστυνομικοί ήρθαν έξω
απο τό πλοίο, φυσικά ειδοποιημένοι από κάποιον εργάτη του λιμανιού και με κάλεσαν να πάω να με δούν. Ο ένας που ήταν αξιωματικός με αυστηρό υφος σχεδόν με διέταξε, οι δύο Ζουλού
να αποτραβηχτούν στα δωματιά τους, Εγώ με ευγενικό τρόπο τους απάντησα οτι οι άνθρωποι αυτοί ειναι ναυτολογημένοι στο πλοίο, που φέρει την Ελληνική σημαία και είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής επικράτειας  και ως εκτούτου, είναι αδύνατον να απομονωθούν και θα σας παρακαλούσα ως καλεσμένοι μου, να λάβετε και εσείς μέρος στή γιορτή μας.
Χωρίς  καμία άλλη συζήτηση, σπιρούνισαν τα άλογά τους καί έφυγαν, οι αφρικανοί Ζουλού που παρακολουθούσαν το διάλογο,
για πρώτη φορά ισως στη ζωή τους, να ενοιωσαν ελευθεροι Ανθρωποι!!!

Την επομένη με ειδοποίησαν με τον πράκτορα, να παρουσιαστώ στο λιμεναρχείο για ανάκριση, πήγα και ζητησα να ελθω σε τηλεφωνική επαφή με τον πρεσβη της Ελλάδος στην Πρετώρια,
οταν ο λιμενάρχης μου είπε, δεν χρειάζεται να γίνει διπλωματικό επισόδειο, παρακαλώ το θέμα να θεωρειθή λήξαν!!!






































Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΠΡΟΣ Κ ΔΗΜΑΡΧΟΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ

Κύριε Δήμαρχε.

Αισθάνομαι όχι απαγοήτευση αλλα οδύνη, οταν ο δήμος μας επιτρέπει να υπάρχει έστω και ένας, που να ζεί στο σκοτάδι.
Κ, Δήμαρχε, έχετε την δυνατότητα να γνωρίζεται με την απλή ανάγνωση της φορολογικής δηλώσεως ή βάσει των τεκμηρίων διαβίωσης, την οικονομική καταστάση και την δυνατότητα
εξυπηρετήσεως των λογαριασμών της ΔΕΗ, κάθε οικογένειας.
Ας ανασκουμπωθούμε ολοι μας και ας γίνουμε εθελοντές της αγάπης προς τον πλησίον μας, διορίστε μια επιτροπή ενημέρωσης και ανοίξετε ένα λογαριασμό σε τραπεζα, με ένα σκοπό και μια ευχή, κανένας χωρίς ρευμα!!!  
Η συνέχιση της επικλήσεως προσβάλει όλους μας!!!
Τηλ. 210-4514015

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

O ΑΙ ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΟΥ ΜΠΙΣΤΙΟΥ

Ο Άγιος Νικόλας προστάτης των ναυτικών, έχει την πρέπουσα θέσει  στη θρησκευτική συνείδηση όλων μας.
Γιαυτό και οι Ερμιονίτες ναυτικοί, έκτισαν το Ναό Του στο
ακρωτήρι του χωριού, που δεσπόζει στους δύό υπήνεμους κόλπους της. Έτσι περνούσε ο καιρός με τους Ερμιονίτες προσευχόμενους και διατηρώντας την ευπρέπεια του οίκου Του.
Ζωντανή η μαρτυρία της γερόντισσας Μαρίας Βρετού!!!

Ώσπου τη Θεία Χαριτι, μας ενέσκηψε ο εκ δυσμών μουλάς  Ιωάννης, ο σκυλευτής της μνήμης του αειμνήστου Τάσου, που παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, στο παρακείμενο πριν καταστραφεί ησυχαστήριο,  προκειμένου να διακωμωδήσει   έναν γηγενή Ερμιονίτη. Όμως το πέρασμά του μόνο  προσβολή στα θεία  προξένησε και δυσφήμηση στην ιερά αποστολή ως εκπροσώπου Του επί της γης!!!
Ιδού δυο παραδείγματα της χριστής διακονίας του.

Α) Δεκέμβριος του 2002 η < Ερμιονις> έγραφε.
Ιωάννης Αμπελάς - ο εμποράκος
Θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί, που ζήσαμε τις οικογένειες μας
εξοικιομένοι με το θανάσιμο κίνδυνο της άγριας θάλασσας, με
μοναδικό προστάτη τον Άγιο Νικόλα, τρέξαμε στο άκουσμα της καμπάνας να προσκυνήσουμε και να τον ευχαριστήσουμε. 
Και συνειδητά φορτισμένοι από ευγνωμοσύνη, ζυγώσαμε να πάρουμε αντίδωρο, μαζί μας και ένας από τους  νεώτερους και καταξιωμένους ναυτικούς, που πρόκοψε παλεύοντας με τα κυματα νυχθημερόν. Μα όταν άπλωσε το ροζιασμένο χέρι του, από τη σκληρή δουλεία να πάρει το αντίδωρο, ο εξουσιαστής παπάς αρνήθηκε λέγοντας: 
< δεν είσαι έτοιμος ακόμα>                                                             προφανώς γιατί πριν 18 χρόνια είχε παντρευτεί με πολιτικό γάμο.

Μαλθακέ παπά, που κέρδισες τη ζωή σου πουλώντας συγχώρηση
και κοιμώμενος ολονυχτίς στην αγκαλιά της παπαδιάς παιδοκομώντας, με ποίο ιερό κανόνα στέρησες σε μια ψυχή, έστω 
και αμαρτωλή, το δώρο του Θεού;                                         Ο Άγιος Νικόλαος, που χρόνια τον προστατεύει για να μην τον εκβράσουν άψυχο σε μια ακτή τα μανιασμένα κύματα, έδειχνε Μεγαλοψυχία; ΟΧΙ. Αλλά για σένα μικρόψυχε παπά, ο Ιησούς ποτέ δεν φαντάστηκε, ότι θα τον εκπροσωπούσες                 διαστρεβλώνοντας την  έννοια της διδασκαλίας Του και της συμπεριφοράς Του, στην πολύανδρη Σαμαρείτιδα γυνή!!!
Αυτό αποδεικνύει ότι το Άγιο Πνεύμα, βαρέθηκε να σε  επισκέπτεται, γιατί είσαι ένας ανόητος εμποράκος της
Χριστιανικής  Πίστης.
ΥΓ. Μπορώ να φανταστώ πόσο περήφανους κάνεις τους 
προϊσταμένους σου, εκτός εάν όμοιος ομοίω αεί πελάζει
Προφητικός ο Λόγος Δέσποτα,  μπορείτε να τον κρίνεται!!!

Β)  6η / 12 /2010 Η Θεία λειτουργία προχωρά προς τό τέλος 
ο πατέρας Ιωάννης Αμπελάς βγαίνει στην Ωραία Πύλη και κάνει
ανακοινώσεις:
Α) Θα περάσει ένας δίσκος δια τις ανάγκες συντηρήσεως του Ιερού Ναού.
β)  Διατίθεται προς 5 ευρώ το ημερολόγιο του 2011, με την φωτογραφία του αειμνήστου Παπά Μιχαλάκη. 
Γ) Στην έξοδο του ναού μια κυρία βγάζει στον κλήρο ένα κεντητό
τραπεζομάνδηλο, για να συγκεντρώσει χρήματα, δια την άμεση εγχείρηση, προς αποκατάσταση της υγείας της εγγονής της, ηλικίας 22 ετών, στο ΚΑΤ Κηφισίας. Δεν έχει προλάβει να τελειώσει τη φράση του και το εικονοστάσι του Αγίου Νικολάου πιθανόν από αγανάκτηση για τον εκπρόσωπό του, πέφτει στο πάτωμα!!! 

Πατέρα Ιωάννη στον οίκο του Θεού και της Θείας Πρόνοιας, προέχει η υγεία των πιστών και μετά το εμπόριο. Μήπως και φοβηθήκατε μη και δεν φτάσουν τα χρήματα των πιστών και δεν αγοράσουν το ημερολόγιο, που αφιερώσατε     στον Ιερέα που η Ερμιόνη υπεραγαπούσε και σεβόταν σαν πατέρα όλων μας, αφού πρώτα δια ασήμαντον αιτία, τον κάνατε αργό για ένα εικοσαήμερο!!!
Για μας τους πιστούς, δεν μένει παρά να προσευχόμαστε στον Θεό, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος να σας συγχωρήσει.



Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

ΑΜΑΡΤΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΌΡΟΥΣ ΜΟΥ

Ο αθλητής κατεβαίνει στον αγωνιστικό στίβο για να νικήσει, αδιαφορώντας για τη δυναμικότητα του αντιπάλου του και τις
προθέσεις του διαιτητού, γιατί πάντα τον συνοδεύει ο μύθος     του Δαβίδ ενάντια στον Γολιάθ!!!
Σας επέλεξε ο Λαός ως τους καλύτερους ανάμεσά μας, όχι για 
να μας λυπηθείτε, αλλά δια των αποφάσεών σας να μας κάνετε
περήφανους.

Και ο έσχατος των δημοτών, ποτέ και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες
δεν θα απεμπολούσε τα δικαιώματα μας, επί της γης των πατέρων 
μας, που με θυσίες ανά τους αιώνας μας την παρέδωσαν ελεύθερη. 
Κανέναν δεν ενδιαφέρει η αντιπολιτευτική αντιπαράθεση, ούτε και την ιστορία, που αδέκαστη θα σας κρίνει.

Η Ελλάδα ως ένδοξο και κυρίαρχο Κράτος, δεν μπορεί ποτέ, να επιτρέψει την εγκατάσταση ανά την επικράτεια επενδυτών, με
αποικιοκρατικές αντιλήψεις. 

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

ΖΗΤΗΤΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ

Κανένας δημότης δεν έχει την απαίτηση, οι δημοτικοί σύμβουλοι να έχουν πτυχίο Νομικής. Έχει όμως την απαίτηση, να είναι
υπεράνω πάσης υποψίας, να διαθέτουν κοινό νου, να παρίστανται
στις συνεδριάσεις του Δ.Σ ανυπερθέτως και να ψηφίζουν μετά
παρρησίας. Ο δε Δήμος να είναι υποχρεωμένος, να έχει  νομικό σύμβουλο, που να ενημερώνει όλους ανεξαιρέτως τους δημοτικούς συμβούλους, για το δίκαιο της εκάστοτε υποθέσεως,   ώστε να κρίνει και να ψηφίζει με πλήρη γνώση.
Η λογική, ότι ο κάθε επιχειρηματίας προκειμένου να επενδύσει 
χρήματα στη χώρα μας, μπορεί να αδιαφορεί για τους ισχύοντας νόμους, είναι επιεικώς απαράδεκτη και αυτοί που το επιχειρούν
είναι απατεώνες ή πληρώνουν δικηγόρους, που τους καθοδηγούν
πως και δια ποίου τρόπου (Λαδώματος) μπορούν να αποφύγουν
τις κατά το νόμο υποχρεώσεις τους.
Οι σοβαροί επιχειρηματίες προκειμένου να επενδύσουν χρήματα,
έχουν ήδη εκ των προτέρων κάνει έρευνα αγοράς, έχουν βεβαιωθεί για την Κυβερνητική σταθερότητα, και έχουν συνυπολογίσει στο επενδυτικό πρόγραμμα και όλες τις υποχρεώσεις προς το δημόσιο. Αλίμονο εάν ο κάθε επενδυτής
στήριζε το επενδυτικό του πρόγραμμα στην αποφυγή των
νόμιμων υποχρεώσεών του!!!

Επίσης στην υλοποίηση του επενδυτικού προγράμματος, προέχει
ο σεβασμός στην κείμενη νομοθεσία και η υπηρεσία που βάσει
αυτής, εκδίδει τις σχετικές άδειες, θα έπρεπε να είχε εισπράξει
όλες τις νόμιμες εισφορές, μέσω των εκτελεστικών οργάνων
που διαθέτει χωρίς κανένα άλλο  (Αποικιοκρατικό) Κριτήριο.         Η κτηματική υπηρεσία Αργολίδος από 19-12-11είχε ενημερώσει   
τον Δήμο και την Πολεοδομία εγγράφως, γιατί αυτοί δε κατοχύρωσαν με ένδικα μέσα τις απαιτήσεις τους; Ποίος είναι
υπεύθυνος για την συνειδητή, ή ασυνείδητη βαρεία αμέλεια.

Κύριε Δήμαρχε, είστε ο μόνος αρμόδιος και ο νομικός σύμβουλος του Δήμου, που θα πρέπει να καταγγείλετε τους επίορκους, που
σκοπίμως απουσίαζαν, ως και τους έξη εκ των δώδεκα, που κατά έγκυρη νομική άποψη, εψήφισαν ενάντια στα συμφέροντα των δημοτών που εκπροσωπούν.
Για αυτό το απλό θέμα χρειάζεται να έχουν πτυχίο Νομικής ή δια
βίου πιστοποιητικό εντιμότητας;

Κύριε Δήμαρχε, σε λίγους μήνες θα έχουμε εκλογές και αυτοί οι άνθρωποι θα μας ζητήσουν να τους ψηφίσουμε, εμείς  δε θα πρέπει να γνωρίζουμε, ποια εν γένει υπήρξε η συμπεριφορά του κάθε ενός, σε θέματα που αφορούσαν τα συμφέροντα τού Δήμου;

Αυτή είναι η Ελληνική παιδεία Βάρβαρε!!!

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

ΜΕ MΠAΡMΠA ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ

Ήταν Οκτώβρης του 1952, όταν ο κυρ Στάθης ο ταχυδρόμος μου   έφερε το τηλεγράφημα, κάπου στην άκρη του λιμανιού που καθόμουν με τους φίλους μου, σκεπτόμενοι το αβέβαιο μέλλον μας. <Έλα το συντομότερο στον Πειραιά, Παντελής> 
Αποχαιρέτισα με συγκίνηση τους φίλους μου, με την ευχή μιας καλής σταδιοδρομίας και την άλλη μέρα το πρωί, με το πλοίο της γραμμής, έφυγα για τον Πειραιά. με μόνο εφόδιο μια μικρή βαλίτσα και την ευχή των γονιών μου. 
Μόλις έφθασα πήγα κατευθείαν στο γραφείο Μπουμπουλίνας 4.

-Συμπλήρωσε αυτό τό έντυπο και με το φυλλάδιο σου πήγαινε στο κτήριο του ΝΑΤ, να πάρεις από το γραφείο ευρέσεως εργασίας άδεια ναυτολογήσεως, μου είπε ο κυρ Παντελής ο Bουρλέτσης, από το Κρανίδι.  
Χωρίς καθυστέρηση, συμπλήρωσα το έντυπο και με ανείπωτη χαρά έτρεξα στο ΝΑΤ, όπου στο βάθος του διαδρόμου  αριστερά, ήταν τό γραφείο και μερικοί ναυτικοί να περιμένουν στη σειρά.
Κοίταξα από περιέργεια στο εσωτερικό του γραφείου και είδα πίσω από ένα τραπέζι, να κάθεται ένας παχύσαρκος μανδαρίνος,
αυστηρός στα καθήκοντά του, να βρίσκει πάντα δικαιολογίες για να δυσκολεύει τη θέση του ενδιαφερομένου, για ευνόητους λόγους.

Ήρθε και η σειρά μου, έδωσα το φυλλάδιο και την αίτηση και με περίσσιο σεβασμό περίμενα την έγκριση. 
Αυτός αφού εξέτασε με προσοχή το φυλλάδιο μου, είπε αυστηρά:
-Δεν ξέρεις νεαρέ μου ότι για να μπαρκάρης, πρέπει να έχεις ναυτολογηθεί πρώτα σε καΐκι τουλάχιστον 3 μήνες.
- Μάλιστα κύριε, το ξέρω και γιαυτό δούλεψα 6 μήνες στη βάρκα
του πατέρα μου, 1,5 κόρων, νηολογίου Ερμιόνης, Αρ. 10.
-Ο νόμος λέει, καΐκι τουλάχιστον 25 κόρων, απάντησε σκαιά.
-Σας παρακαλώ κύριε, στην περιουσία του πάτερα μου δούλευα.
-Πέρασε έξω νεαρέ, εγώ δεν θα αλλάξω το νόμο.
Κοκκίνισα και τα μάτια μου βούρκωσαν από θυμό, αλλά ο επόμενος στη σειρά με έπιασε από το χέρι και βγάζοντας με
έξω μου είπε:
-Πήγαινε στο καλό παιδί μου, γιατί αυτός μπορεί να σε τυλίξει 
σε καμιά κόλα χαρτί και να μην μπαρκάρης σε όλη σου τη ζωή.
Ήταν τότε που χωρίς λόγο σε χαρακτήριζαν κομουνιστή...
Προχώρησα προς την έξοδο και μόλις κατέβηκα τα σκαλοπάτια,
βλέπω να περνά από μπροστά μου ο αείμνηστος Γιάννης Κοντοβράκης, βουλευτής τότε του Λαϊκού κόμματος.
-Κυρ Γιάννη σε παρακαλώ, έχω πρόβλημα και θέλω  τη βοήθειά σου, (Ήμαστε οικογενειακώς ψηφοφόροι του)
-Τί συμβαίνει Γιώργο, με ρώτησε και εγώ με αγανάκτηση του 
εξήγησα το λόγο. 
-Έλα μαζί μου μου λέει και ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια κατευθυνόμαστε στο γραφείο, μπαίνει μέσα και συστήνεται βουλευτής Κοντοβράκης. Ο κύριος Ζηλάκος, με ιδιαίτερη προσπάθεια, λόγο του υπερβολικού βάρους, πεταχτηκε όρθιος λέγοντας, πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω κ, βουλευτά μου.         -Κ, διευθυντά, μόλις πριν λίγο απαγορεύσατε την ναυτολόγηση
σε πλοίο του ανιψιού μου. Τότε ο κ, Ζηλάκος απευθυνόμενος
σε μένα με ύφος απολογητικό μου είπε:
-Και συ βρε παιδί μου, δεν μου είπες ότι είσαι ανιψιός του 
κυρίου βουλευτή, και παίρνοντας το απορριπτικό σημείωμα, 
μου υπέγραψε τη ναυτολόγησή μου!!!

Κοίταξα με συμπάθεια το προ ολίγων λεπτών φάντασμα του Μέτερνιχ και θαυμάζοντας τον...Θείο μου, σκέφτηκα με ικανοποίηση ότι επί τέλους είχα και εγώ ένα μπάρμπα στην Κορώνη!!!
Συμπέρασμα: Πριν 60 χρόνια έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, είχαμε ελπίδα, τώρα τα παιδιά μας βαδίζουν προς το μέλλον αβέβαιοι, μη έχοντες ελπίδα!!!