Ο ΜΑΚΗΣ Ο
ΝΑΚΟΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ
Στη δεξιά
μεριά του δρόμου, απέναντι από το σπίτι του Πίτ, ακριβώς στη γωνία, ήταν το
σπίτι της οικογένειας Προκόπη Μερτύρη (Σκουλούδη), ήταν ένα υπερυψωμένο σαν
πλατειούλα με ένα μεγάλο πεύκο, και γύρω – γύρο είχε πλακόστρωτα καθίσματα, εκεί
λυνόντουσαν όλα τα πολιτικά ζητήματα, γιαυ το το ονόμαζαν βουλευτήριο και η συζητήσεις
άρχιζαν από νωρίς μέχρι τα μεσάνυκτα. Ο Προκόπης ο Μερτυρης, ήταν κουρέας και είχε
και Μπαρμπερο- ταβέρνα, από εκεί και πάνω άρχιζε το κέντρο της Ερμιόνης, βεβαίως
εμείς αυτά δεν τα είχαμε προλάβει, απλώς
τα είχαμε ακούσει, το σπίτι αυτό το έχει κληρονομήσει η Ντίνα Γκάτσου τελευταία πουλήθηκε σε ξένους, οι οποίοι κάθε καλοκαίρι, είναι μόνιμοι κάτοικοι Ερμιόνης . Ποίο πάνω, ήταν ένα μικρό σπιτάκι της Μαρίνας του Δράκα και
απέναντι ήταν το σπίτι του Γιάννη του Νοταρά πατέρα του Αντώνη ο οποίος είχε φτιάξει στο κάμπο της Ερμιόνης ένα από τα ωραιότερα αμπέλια με κρεβατίνες και καλλιεργούσε μόνο φράουλες επιτραπέζιο σταφύλι και πολλές γυναίκες φτιάχνανε γλυκό φράουλα αφού ξεφλούδιζαν το απ΄ έξω και εβγαζαν τα κουκούτσια με τη φουρκέτα.
Πιο πάνω το επιπλοποιείο του Παναγιώτη Οικονόμου (Κοτσιγκιώνη). Στρίβοντας αριστερά, πηγαίνοντας για τον Ταξιάρχη, στο σπίτι του Λάμπρου Λαμπάτου, ήταν το Μονοπώλιο που το είχε ο Μενέλαος ο Βοντας, ο πατέρας των κοριτσιών Βόντα, από εκεί ψωνίζαμε χοντρό αλάτι, σπίρτα, καθαρό πετρέλαιο, και χαρτιά της τράπουλας, – παλιές αμαρτίες από δάνεια τα οποία πληρώναμε μέχρι τότε.- Συνεχίζοντας δεξιά ήταν το καφενείο του Σαλαμανικα και ποιο πάνω αριστερά το καφενείο του Δημήτρη Σταματίου (Ρίνας Χατζησωκράτους), αυτά τα δύο δεν τα πολύ θυμάμαι, στη γωνία στρίβοντας για τον Ταξιάρχη, στο σπίτι του Ηλία του Φασιλή, ήταν το σπίτι και το κουρείο του Γιάγκου του Παπαβασιλείου, αδελφού του Μιχαλάκη Παπαβασιλείου (δασκάλου) και απέναντι ακριβώς μεταξύ οικίας Βελούδη και κληρονόμων Γεωργίου Μερτύρη (Σίχιση), ήταν παλιά κρασοταβερνα και το εμπορικό των αδελφών Φραγκούλη Παναγιώτη (Χανούτης) Παύλος και Μίχος. Αριστερά από το κηπάκι του Ταξιάρχη, απέναντι από Λαογραφικό Μουσείο, ήταν παλιά κρασοταβέρνα και αργότερα τσαγκαράδικο του Μιχάλη Νάκου, αδελφού του πάτερα μου και προς τα κάτω η ταβέρνα και μπακάλικο του Μίμη του Σκλαβουνου, από πάνω από την κυρία είσοδο του Ταξιάρχη, στη πλατειούλα και αριστερά, εκεί που είναι το σημερινό Πνευματικό κέντρο της εκκλησίας, ήταν η ταβέρνα και το λιοτρίβι του τσαούση, μας έκανε εντύπωση σε ένα τοίχο ήταν κρεμασμένο ένα δέρμα από λεοπάρδαλη. Ο δε Τσαούσης για να περιποιηθεί τους φίλους του, έδιωχνε την Τσαουσενα από τη κουζίνα, έπαιρνε μπροστινό χονδρό κρέας (βετούλι) και έκανε το περίφημο Ερμιονίτικο καπαμά και το αυγόκοβε, επειδή ήταν ωραίος μεζές και τραβούσε κρασί, δεξιά στο σημερινό σπίτι του Γιάννη του Σπετσιώτη, ήταν το λιοτρίβι του πατέρα του, που ήταν πολλά χρόνια ψάλτης στον Ταξιάρχη. Στη γωνία αριστερά στο σπίτι της Ήρας Βελέ Φραγκούλη, ήταν το μπακάλικο του πατέρα της Απόστολου και ποίο πάνω το καφενείο του Μενεξή, που αργότερα ο γιος του Παντελής, είχε κάνει ταβέρνα. Μετά πηγαίνοντας προς το δρόμο για το Μοναστήρι, είχε κτίσει ο Παύλος Οικονόμου ένα διώροφο και είχε το καφενείο του, από τις ωραιότερες μεριές της Ερμιόνης. Συνεχίζεται
απέναντι ήταν το σπίτι του Γιάννη του Νοταρά πατέρα του Αντώνη ο οποίος είχε φτιάξει στο κάμπο της Ερμιόνης ένα από τα ωραιότερα αμπέλια με κρεβατίνες και καλλιεργούσε μόνο φράουλες επιτραπέζιο σταφύλι και πολλές γυναίκες φτιάχνανε γλυκό φράουλα αφού ξεφλούδιζαν το απ΄ έξω και εβγαζαν τα κουκούτσια με τη φουρκέτα.
Πιο πάνω το επιπλοποιείο του Παναγιώτη Οικονόμου (Κοτσιγκιώνη). Στρίβοντας αριστερά, πηγαίνοντας για τον Ταξιάρχη, στο σπίτι του Λάμπρου Λαμπάτου, ήταν το Μονοπώλιο που το είχε ο Μενέλαος ο Βοντας, ο πατέρας των κοριτσιών Βόντα, από εκεί ψωνίζαμε χοντρό αλάτι, σπίρτα, καθαρό πετρέλαιο, και χαρτιά της τράπουλας, – παλιές αμαρτίες από δάνεια τα οποία πληρώναμε μέχρι τότε.- Συνεχίζοντας δεξιά ήταν το καφενείο του Σαλαμανικα και ποιο πάνω αριστερά το καφενείο του Δημήτρη Σταματίου (Ρίνας Χατζησωκράτους), αυτά τα δύο δεν τα πολύ θυμάμαι, στη γωνία στρίβοντας για τον Ταξιάρχη, στο σπίτι του Ηλία του Φασιλή, ήταν το σπίτι και το κουρείο του Γιάγκου του Παπαβασιλείου, αδελφού του Μιχαλάκη Παπαβασιλείου (δασκάλου) και απέναντι ακριβώς μεταξύ οικίας Βελούδη και κληρονόμων Γεωργίου Μερτύρη (Σίχιση), ήταν παλιά κρασοταβερνα και το εμπορικό των αδελφών Φραγκούλη Παναγιώτη (Χανούτης) Παύλος και Μίχος. Αριστερά από το κηπάκι του Ταξιάρχη, απέναντι από Λαογραφικό Μουσείο, ήταν παλιά κρασοταβέρνα και αργότερα τσαγκαράδικο του Μιχάλη Νάκου, αδελφού του πάτερα μου και προς τα κάτω η ταβέρνα και μπακάλικο του Μίμη του Σκλαβουνου, από πάνω από την κυρία είσοδο του Ταξιάρχη, στη πλατειούλα και αριστερά, εκεί που είναι το σημερινό Πνευματικό κέντρο της εκκλησίας, ήταν η ταβέρνα και το λιοτρίβι του τσαούση, μας έκανε εντύπωση σε ένα τοίχο ήταν κρεμασμένο ένα δέρμα από λεοπάρδαλη. Ο δε Τσαούσης για να περιποιηθεί τους φίλους του, έδιωχνε την Τσαουσενα από τη κουζίνα, έπαιρνε μπροστινό χονδρό κρέας (βετούλι) και έκανε το περίφημο Ερμιονίτικο καπαμά και το αυγόκοβε, επειδή ήταν ωραίος μεζές και τραβούσε κρασί, δεξιά στο σημερινό σπίτι του Γιάννη του Σπετσιώτη, ήταν το λιοτρίβι του πατέρα του, που ήταν πολλά χρόνια ψάλτης στον Ταξιάρχη. Στη γωνία αριστερά στο σπίτι της Ήρας Βελέ Φραγκούλη, ήταν το μπακάλικο του πατέρα της Απόστολου και ποίο πάνω το καφενείο του Μενεξή, που αργότερα ο γιος του Παντελής, είχε κάνει ταβέρνα. Μετά πηγαίνοντας προς το δρόμο για το Μοναστήρι, είχε κτίσει ο Παύλος Οικονόμου ένα διώροφο και είχε το καφενείο του, από τις ωραιότερες μεριές της Ερμιόνης. Συνεχίζεται
