Η
τελετή της βαπτίσεως του Κυρίου Ιησού χριστού στο Λιμάνι της μυθικής, ιστορικής
και ναυτικής Ερμιόνης, πριν έρθουν οι βαρβαροι. Ηταν Ιανουάριος του 1952 όταν ο
αείμνηστος Μιχαλάκης Παπαβασιλείου έφορος
όλων των ναυτοπροσκόπων με τους αρχηγούς όλων των τμημάτων αποφασίσαμε στα Θεοφανία
αυτά να λάβουμε μέρος εμείς οι ναυτοπρόσκοποι.
Πήραμε
από τους πατεράδες μας τρεις βάρκες παπαδιές τις ντύσαμε κατά το έθιμο με σμύρτα,
φιννικές, και τις δέσαμε παράλληλα με την προβλήτα, οπού και η εξέδρα των
ιερέων και επισήμων, από οπού οι ιερείς θα
ρίχνανε το Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας στη θάλασσα. Οι εργασίες άρχιζαν
από παραμονή και το βράδυ ήταν όλα έτοιμα. Όσοι θα πέφταμε στο Σταυρό
μαζευτήκαμε στο σχολείο του Συγγρού αλλάξαμε και φορέσαμε μπλε φανέλες και άσπρα
παντελόνια στο δε λαιμό δέσαμε μαντήλι άσπρο και αφού ήπιαμε ένα-δυο ποτηράκια κονιάκ
βγήκαμε στα δρομάκια του χωριού τραγουδώντας ναυτικά τραγούδια το Γυαλα–Γυαλα,ο
Άρης ταξιδεύει, κλπ μέχρι της 10 μμ οπότε
και επιστρέψαμε στο σχολείο, αλλάξαμε
και πήγαμε στα σπίτια μας αφού προηγουμένως συνεννοηθήκαμε το πρωί 06.00 πμ να
μαζευτούμε πάλι στο σχολείο και να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα του πατροπαράδοτου
εθίμου.
Το
πρωί φυσούσε βοριάς και έπεφτε χιόνι ήπιαμε από Δύο ποτηράκια κονιάκ και βγήκαμε στο δρόμο, και τραγουδώντας πήγαμε πρώτα στον Ταξιάρχη, ανασπάσαμε
και ακολούθως πήγαμε στην Παναγία, όπου και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά παρεκάλεσε
την Παναγία να είναι ο εκλεκτός που θα πιάσει το Σταυρό. Γυρίσαμε τραγουδώντας
στις βάρκες και περιμέναμε την πομπή να φανεί από την πλατεία του Γκάτσου. Όταν
κατά της έντεκα με προπομπό τα εξαπτέρυγα τους ιερείς, τους ψάλτες, τους
επιτρόπους και το εκκλησίασμα να ακολουθεί
ο Σταυρός & η εικόνα, ανέβηκαν
στη εξέδρα και άρχισε η τελετή. Μετά το ευαγγέλιο και στο τρίτο εν Ιορδάνη αφού
άφησαν τρία περιστέρια, έριξαν το Σταυρό και την εικόνα στη θάλασσα. Ταυτόχρονα
και οι εννέα ναυτοπρόσκοποι πέσαμε στη θάλασσα ανταγωνιζόμενοι ποιος θα αξιωθεί
να πιάσει ένα από τα δύο, τυχεροί σταθήκαμε
δύο, εγώ το Σταυρό και ο αείμνηστος Γαβρίλης ο Νάκος την εικόνα.
Τοποθετήσαμε
το Σταυρό σε ασημένιο δίσκο που κρατούσα εγώ και την εικόνα ο Γαβριλος και τα εκθέσαμε
σε προσκύνημα μαζεύοντας χρήματα για τον προσκοπισμό και ευχές για τον εαυτό
μας. Εν συνεχεία όλοι μαζί γυρίσαμε το χωριό οπού μας καλοδεχόντουσαν οι νοικοκυραίοι
στα σπίτια τους ευχόμενοι και του χρόνου. Το έθιμο αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα
με μια διαφορά, απαγορεύθηκε το προσκύνημα του Σταυρού και της εικόνος, με το
αιτιολογικό ότι τα παιδιά που αξιώνονται να τ΄ ανασύρουν από τα αγιασμένα νερά,
δεν ήσαν άξια να τα κρατούν γιατί η εμπορευσιμότητα των θρησκευτικών συμβόλων, ανήκει
κατά αποκλειστικότητα στους κατ΄ επάγγελμα και συνείδηση …. όπως θέλει ο καθένας
ας τους χαρακτηρίσει.
Παλληκάρια
της Ερμιόνης, που ετοιμαζόσαστε να πέσετε στα γαλανά νερά της πατρίδας μας για
να συνεχίσετε το πατροπαράδοτο έθιμο, σταθείτε απέναντι μας και φτύστε μας, για
την πατρίδα που σας παραδώσαμε, για την θρησκεία που βεβηλώσαμε, για την
ιστορία που ατιμάσαμε, για την πολιτισμό που αμαυρώσαμε, γυριστέ μας την πλάτη,
αυτό μας αξίζει και ας ρίξουν το Σταυρό με την κορδέλα….
