Στη γειτονιά μου είχαμε
δυο αλάνες που παίζαμε παιδιά, μια στην κυρά Δεσπινιά και η άλλη στου Σιγκερ, όταν
μαζευόμαστε στου Σινγερ έβγαινε η κυρά Σταματίνα και φώναζε το μοναχογιό της.
-Έλα δω βρε γιούδα και ο Σταμάτης έτρεχε
αμέσως.
Μια μέρα ρώτησα τη μάνα μου καλέ. τι εχει να πει γιουδας.
Αυτή με κοίταξε αυστηρά και μου είπε
-Που την άκουσες αυτή τη λέξη;
-Να καλέ η κυρά Σταματίνα φώναζε έτσι το παιδί
της.
Εσύ να μην την
ξαναπείς αυτή τη λέξη, είναι αμαρτία και θα σε τιμωρήσει ο Θεός.
Όταν πήγα στο
δημοτικό η καλή μου η δασκάλα, η κυρία Χαριτίνη με έμαθε ότι Γιουδα έλεγαν τον
Ιούδα που πρόδωσε τον χριστό και τον Σταύρωσαν οι Εβραίοι. Λυπήθηκα πολύ και δάκρυα κύλισαν από
τα μάτια μου, από τότε τη Μεγάλη εβδομάδα όταν ο παπα-Μιχαλάκης έλεγε; <<καθελών
του ξύλου ο Αριμαθείας….>> πάντα ένοιωθα την ίδια συγκίνηση για το Χριστό
και περισσότερο μίσος για τον Ιούδα.
Την δεκαετία του
εβδομήντα Μεγάλη εβδομάδα γύρισα στο χωριό μεγάλο Σάββατο όταν η μάνα μου μου είπε;
Βρέ παιδί μου μια και βρέθηκες εδώ μέρα που είναι, δε πάς να κοινωνήσεις για να
σου δίνει ο θεός υγεία σε σένα και στην οικογένεια σου. Έχεις δίκιο μάνα της
είπα και έπιασα το δρόμο για την εκκλησιά. Ανηφορίζοντας το πλακόστρωτο αντάμωσα
πολλούς συμπατριώτες μου που πήγαιναν και αυτοί να κοινωνήσουν. Μπήκαμε απ΄ την
απάνω πόρτα, αριστερά στέκονταν οι επίτροποι ατσαλάκωτοι με τα κουστούμια τους ήταν
αυτοί που τότε τους λέγαμε προεστούς, πήραμε κερί ανασπάσαμε την εικόνα και
προχωρήσαμε ανατολικά στη μπροστινή δεξιά κολώνα απέναντι από το ψαλτήρι για να
παρακολουθήσουμε τη λειτουργία.
Και σαν ακούσαμε το
<Μετά φόβου θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε> με ευλάβεια πλησιάσαμε να
μεταλάβουμε των Άχραντων Μυστηρίων όταν ο συλλειτουργών Αρχιμανδρίτης με
αυστηρή φωνή απαγόρευσε να προσέλθουν χριστιανοί οι οποίοι δεν είχαν
εξομολογηθεί, ως επίσης και το Άγιο Μανδήλιον δεν θα το κρατά ο
μεταλαμβάνων αλλά ο Άγιος επίτροπος δηλ. ο αείμνηστος Φώτης.
Αμέσως σκεφτηκά
Χριστέ μου και εμείς τι θα παριστάνουμε τα εκκλησιαστικά ξόανα, με τα χέρια να κρέμονται
και το στόμα μας να χάσκει, σαν άλογα οντά παρά τη θεία πρόνοια που μας έπλασε οντά
λογικά και με ελευθέρα βούληση: Έτσι μας
θέλουν ενώπιων του θεού οι εκπρόσωποι Του, όχι ως παιδιά Του, αλλά ως δούλους
Του, να μας εξουσιάζουν και να μας εκμεταλλεύονται.
Η ανάγκη να πάω στην
εκκλησία δεν είναι μαζοχιστική για να αυτομαστιγωθώ
στο όνομα μιας ασκητικής ζωής, ασυμβίβαστης στην κοινωνική και παραγωγική ζωή
που με καθοδηγεί <το κόποις κτώνται> για την επιβίωση στο μέτρο των
αναγκών μου. Προσέρχομαι στην εκκλησία για αγάπη, χαρά, ενότητα. προσφορά, για Ευχαριστιακή
λειτουργία. Και αυτό μου το στερείτε
γιατί είσαστε ανάξιοι της χάρης του Άγιου Πνεύματος και καταφύγατε εξ'ανάγκης στο βιοποριστικό επάγγελμα και όχι στο
λειτούργημα!!!
Δεν ακολουθήσατε το δρόμο
που ο Ιησού σας υπέδειξε κατά τον Μυστικό Δείπνο, της διακονίας των ανθρώπων,
αλλά του Ιούδα, που η μάνα μου θεωρούσε αμαρτία και την απλή αναφορά του!!!
Χωρίς άλλη σκέψη βγήκα
από τη σειρά, βάδισα προς την μεσαία πόρτα και βγήκα στο προαύλιο, περπάτησα τα
σκαλοπάτια που ως ανθέλληνες σήμερα έχετε γκρεμίσει και προχώρησα για το σπίτι
μου!!! Όταν για πρώτη φόρα συνάντησα τον σημερινό Μητροπολίτη στο Μοναστήρι και
με ρώτησε αν κοινωνώ του είπα την ιστορία μου και όταν αυτός μου είπε γιατί δεν
πάω σε μια άλλη εκκλησία - του απάντησα:
Σεβασμιότατε σαράντα ήμερων
η μάνα μου. με μένα αγκαλιά, πήρε ευχή σε αυτή την Εκκλησία και εσύ μου λες να
φύγω.
ΥΓ Θα επανέρχομαι όσο ο Μητροπολίτης μας περί
άλλων τυρβάζει!!!
