ΕΛΛΕΙΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ , ΠΕΡΙΣΕΥΜΑ ΑΥΘΕΡΕΣΙΑΣ

   

(Δημοσιεύθει Ιούνιος 2000 μχ στην εφημερίδα <Ερμιονίς>)

Κάποτε στην Ελλάδα γεννήθηκε μια κόρη που την ονόμασαν Δημοκρατία. Επειδή όμως ήταν γένους θηλυκού, δεν την είχαν και πολύ σε εκτίμηση, άσε που είχε και πολλά ζακόνια, (κακές συνήθειες). Ζητούσε από τον πατέρα της να της δίνει λογαριασμό (Οικογενειακό προϋπολογισμό).

Ζητούσε ίδια μεταχείριση για όλα τα μέλη της οικογένειας, τα ίδια δικαιώματα. Απαιτούσε άλλη συμπεριφορά έναντι των δούλων,(εργατικό προσωπικό.) Ζητούσε οι άνθρωποι που προσέφεραν κοινωνικές υπηρεσίες, να μην δέχονται φακελάκια ή μνημονεύατε. Ζητούσε πράγματα παράξενα, ελευθερία, δίκαιη κατανομή εισοδήματος, ανεξιθρησκία, παιδεία για όλους και τόσα άλλα. Ο πατέρας της προβληματίστηκε και όπως συνήθιζαν τότε, για να την ξεφορτωθεί, τη πάντρευε, ή την έστελνε ψυχοκόρη (παραδουλεύτρα).Έλα όμως που για κόρη με τέτοια ζακόνια και χωρίς προίκα, γαμπρό δε βρiσκανε, τη διώξαμε και από το κατηχητικό!

Τότε ο πατέρας της με βαριά καρδιά πηρέ τη μεγάλη απόφαση, την έστειλε παραδουλεύτρα στο Πανεπιστήμιο του CAMBRIDGE, στο τμήμα της Ελληνικής φιλολογίας. Εκεί γνωρίστηκε με ένα φλογερό επαναστάτη, από μια χώρα τριτοκοσμική, τον LEEKUAN YEW, συναντήθηκαν στη βιβλιοθήκη, αυτή αποκαμωμένη από την καθημερινή εργασία, ξαπόσταζε ακουμπισμένη στα ράφια. Εκείνος αηδιασμένος από το ρατσισμό των αφεντάδων της πατρίδας του, εύρισκε παρηγοριά στο διάβασμα. Ο σχιζομάτης Συγκαπουριανός, αντικρίζοντας τα αμυγδαλωτά μαύρα μάτια της Δημοκρατίας και διαβάζοντας μέσα από αυτά τα ζακόνια της, εντυπωσιάστηκε, έγινε θαυμαστής της και σιγά-σιγά εραστής της. Και όπως συμβαίνει στου ερωτευμένους έγιναν αχώριστοι, ένα σώμα, μια ψυχή μια ελπίδα, ένα όνειρο.

Έφυγαν μαζί για τη μακρινή πατρίδα του, ένα τροπικό νησί με φτωχό, υπόδουλο λαό που ζούσε τα παιδιά του με μια φούχτα ρύζι, καρπός μιας ανήθικης συναλλαγής με τους θαλασσοδαρμένους ναυτικούς και τα πληρώματα του αυτοκρατορικού στόλου της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Lee, νέος δραστήριος δικηγόρος, χρησιμοποιώντας τα ζακόνια της αγαπημένης του Δημοκρατίας, ξεσήκωσε το λαό του ενάντια στο κατακτητή, τον ελευθέρωσε, τον δίδαξε και τον οδήγησε στο πεπρωμένο του! Συνάντησα την Δημοκρατία στη Σιγκαπούρη και σαν συμπατριώτες και ανάδελφοι κάναμε παρέα. Την συναντούσα καθημερινώς, στη δημόσια διοίκηση, στον ιδιωτικό τομέα, στη κοινωνική ζωή, παντού κυριαρχούσα μορφή. Καμάρωνα που μια συμπατριώτισσα μου κυβερνούσε τόσο αποτελεσματικά μια ξένη χώρα.

Ένα βράδυ με ρώτησε για το Δια.

-Τον απέλυσαν της απάντησα.
-Και ποιος τον αντικατέστησε,
-Ο Χριστός με τα ζακόνια τα δικά σου.
-Και τι έγινε τον διώξατε.
-Οχι Τον Σταυρώσαμε, της είπα.
Σκέφτηκε για λίγο και μου απήντησε -Eγώ ήμουν πιο τυχερή
-Όχι, της είπα, εκείνος ανέστη και βασιλεύει στους ουρανούς.
-Δηλαδή, εγώ με αυτά τα ζακόνια, έχω ελπίδα κάποτε να βασιλευσω επί της γής? - Δύσκολα της είπα, οι άνθρωποι δεν είναι Άγγελοι

Πέρασαν τα χρόνια, αυτή θριαμβεύει στη πλούσια, σύγχρονη και αξιοπρεπή πολιτεία της Σιγκαπούρης και εγώ γύρισα στο χωριό μου, με μερικά ζακόνια από την κακιά συναναστροφή.

Εδώ τίποτε δεν έχει αλλάξει, οι πολιτικοί ικετεύουν τις ψήφους, υποσχόμενοι προεκλογικώς, ξεχνούν και εξουσιάζουν μετεκλογικώς. Οι ιερείς εμμένουν στο μη γνώτο ή αριστερά σου τι ποιοι η δεξιά σου, και υπόσχονται στο ποίμνιο τους ευτυχία εις στους ουρανούς, αποσιωπώντας ότι εκεί η ζωή είναι πνευματική και δεν έχουν ανάγκη, αυτά που τους στερούν επί της γής. Προχθές συνάντησα τη φίλη μου τη Δημοκρατία στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, την ενημέρωσα για την είσοδο μας στην ΟΝΕ, για την αποκωδικοποίηση του ΔΝΑ, για τις ταυτότητες. Για την ΟΝΕ δεν ενδιαφέρθηκε, γνώριζε από ξενιτιά, από ξένες γλώσσες, ήθη και έθιμα, έχει στερηθεί από χρόνια τις ιστορικές και πολιτιστικές μας παραδόσεις.

-Τι είναι το DNA με ρώτησε
-Η θεϊκή ταυτότητα του ανθρώπου, της είπα -Σας την απεκάλυψαν οι ιερείς -Όχι οι επιστήμονες, οι ιερείς ασχολούνται με τις γήινες ταυτότητες. -Σας πήραν την δική μου, του Σωκράτη, του Χριστού, την ελληνική και τι σας έδωσαν? -Την ταυτότητα με το 666 ή ΧΞΣ <Χείριστος Ξεπεσμός Σοφίας> --Και οι συμπατριώτες μας ποια προτιμούν? -Είναι διχασμένοι, της απήντησα
-Η κατάρα της φυλής μας είπε πικραμένη και ότι είχα αποφασίσει να γυρίσω, συμπλήρωσε.
-.Δεν χρειάζεται θα έρθουμε εμείς
-Με το πλοίο της αγάπης, με ρώτησε.
-Όχι με το πλοίο της Παγκοσμιότητας.
-Για να με πάρετε σαν την ωραία Ελένη.
-Όχι της απάντησα
-Για να με Σταυρώσετε?
-Όχι, για να σε σβήσουμε από τις σελίδες του ΙΝΤΕΡΝΕΤ

Δεν πρόλαβε να απάντηση, η ΔΕΗ κατέβασε το διακόπτη !!!