Η ΑΣΤΗΡΕΥΤΕΙ ΠΗΓΗ ΓΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ
Μετά
το δημοτικό, για όσους τυχερούς οι μοίρα όριζε, ο Κύριος Μιχαλάκης μας συνόδευε
και μετά τις εξετάσεις μας παρέδιδε στην πνευματική αγκαλιά του Γυμνασίου
Κρανιδίου!!! Θα είμαστε αγνώμονες, εάν δεν ομολογούσαμε ότι χωρίς το Γυμνάσιο
Κρανιδίου, για πολλούς από εμάς, ο ορίζοντας των επιδιώξεών μας θα έφτανε μέχρι
τα Τσελεβινια. Αγαπήσαμε το Κρανίδι σαν δεύτερη πατρίδα μας και τους κηδεμόνες
μας σαν δεύτερους γονείς μας!!! Και κάθε φορά που ανηφορίζαμε το καλντερίμι του
Αη Γιαννιού κάναμε το Σταυρό μας και μια αυτοσχέδια προσευχή έβγαινε από τα
χείλι μας. Στή δική μου προσευχή έλεγα < Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και
βαπτιστά του Γιού Της, δώσε μου φώτιση, σε όλα τα μαθήματα και ιδιαιτέρως στα
μαθηματικά>. Προχωρώντας στην εφηβεία, στα στενά του Κρανιδίου ως μαθητες,
πρωτολαβωθήκαμε απ΄ τις σαΐτες του Πλατωνικού έρωτα!!!
Δοκιμάστηκαν
τα συναισθήματα μου, όταν ήμουν πρόεδρος του Ερμή Ερμιόνης, που δεν μπορούσα να
πείσω τους ποδοσφαιριστές της ομάδας και τους φιλάθλους μας, ότι το παιχνίδι με
την ΑΕΚ Κρανιδίου, ήταν και αυτό ένα όπως όλα τα άλλα, και αυτοί μου έλεγαν
<< Εμείς κε Νοταρά ζούμε και αναπνέουμε για αυτό το παιγνίδι>
Στις
14 του μηνός, ας σαλπίσει η σάλπιγμα και οι εναπομείναντες, ας δώσουμε το παρών
στο παλαιό Γυμνάσιο, το Γυμνάσιο της Ερμιονίδος και ας θυμηθούμε αυτούς, που
στάθηκαν στο πλάι μας, ως Καθηγητές και Κηδεμόνες!!!
