Εκεί που κάθεται τώρα ο Μάκης Καραγιάννης, ήταν το καφενείο του
παππού του Καρακίκουλη και πάνω από το καφενείο στο σπίτι του Κοσμά Παπαμιχαήλ,
είχε το μπακάλικο ο πατέρας του και η μητέρα του κυρά Κόλενα, και εδώ, στη κάτω
γειτονιά (Μπίστι) πριν από τον Άγιο Αθανάσιο, στο πατρικό σπίτι του Γιάννη και
Αριστείδη Φλεβαράκη (Χιώτη), οπού εμείς που μέναμε στη γειτονία, ότι σόλες,
ψίδια, φόλες χρειαζόντουσαν τα παπούτσια, τα πηγαίναμε στον κύρ΄ Σταύρο για να
μας τα φτιάξει.
Συνεχίζοντας από το λιμάνι, στο περίπτερο σήμερα του Λευτέρη του
Καρκατσάνη, ήταν η παράγκα του Διονύση του Κατζιλιέρη, που όπως είχαμε ακούσει
παλαιοτέρα, ήταν φορατζίδικο, εισέπρατταν τους φόρους, ο δε Κατζιλίερης είχε
και Μύλο απάνω στους μύλους, όπου το διάστημα της κατοχής δούλευε με τα πανιά
και πηγαίναμε σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, για να τα αλέσει.
Στή γωνιά, που είναι η καφετέρια του Ντάρκα,
ήταν το μαγαζί του Γιώργου του Μπουρνάκη, πατέρα της Μαριάνας Βαρδινογιάννη και
συνεχεία οι βενζίνες και πετρέλαια του Μιχάλη Δεληγιάννη, ο οποίος ήταν
αντιπρόσωπος της εταιρείας ΣΕL και αργότερα το είχε Βενζινάδικο ο Ανάργυρος Σέρφας.
Ο Μιχάλης ο Δεληγιάννης, ήταν ο πρώτος πρόεδρος του αγροτικού
συνεταιρισμού Ερμιόνης. Εκεί στο σημερινό κτήριο του Παλυβού, ήταν μία μεγάλη
αίθουσα και στη γωνία ήταν το κουρείο του Θανάση του Σαρρή και το υπόλοιπο ήταν
ζαχαροπλαστείο του Παντελή Αναμερόγλου, ο οποίος ήταν πρόσφυγας και μπατζανάκης
του Θεόδωρου Κωνσταντινίδη, ο οποίος έφτιαχνε ωραίες πάστες, είχε και ένα
μοναχοπαίδι τον Κώστα, ένα –δύο χρόνια μεγαλύτερος μου, στο σχολείο δεν τον
ήξερε κανένας με το επίθετο του, αλλά με το παρατσούκλι, ο Κώστας ο ζαχαρομουτης, μελετημένα και
ευφυέστατα τα παρατσούκλια των
Ερμιονιτών.
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, στο σημερινό σπίτι του Ανδρέα του Βογανατση,
ήταν τσαγκαράδικο του Παναγιώτη
Κωνσταντινίδη, που και αυτός ήταν πρόσφυγας και γαμπρός του Παπαδημήτρη του
Μπαρδάκου και με την εγγόνα του Μαρία Κωνσταντινίδου, ήμαστε συμμαθητές στο
δημοτικό σχολείο. Τελειώνοντας την ανηφοριά, φάτσα ήταν το σπίτι και χασάπικο
του Δημήτρη του Τσέλου, πατέρα του Γιώργου, Κώστα, Ανάργυρου,(Γούλη) Τάσου και
Ιωάννας Τσέλου.
Δίπλα και αριστερά από το
χασάπικο, ήταν το σιδεράδικο του Μαρουλά, πατέρα του Άγγελου και Μάκη
(Κόκκινου). Στη γωνία απέναντι από το σπίτι του Τάσου του Παπαγεωργίου
(πατρικό), Ήταν ο φούρνος του μπάρμπα Διονύση Γκάτσου, αργότερα Νίκου Λίτσα.
Ανεβαίνοντας δεξιά, στο πατρικό σπίτι της οικογένειας Ντούρου,
ήταν το Σαγματοποιείο (Σαμαράδικο) του Τάσου του Ντούρου, φτάνοντας μπροστά στο
Κυπαρίσσι, ήταν το καφενείο του Γιάννη του Τράκη, πατέρα της Κικής, Ελένης, και
Μαρίας Τράκη, μετά το καφενείο πηγαίνοντας προς την Παναγία, καί δεξιά, στο σπίτι της Μαλαματένιας Βόντα, ήταν η μπακάλο ταβέρνα του Μπεξή και του
Θανάση του Πάτσου που ήταν συνέταιροι.
Πίσω από το ιερό της
Παναγίας, το σπίτι του Μιχαλάκη Παπαβασιλείου (Δάσκαλου), στη γωνιά ήταν το
κουρείο του Παναγιώτη του Φασιλή, πατέρα του Ηλία Βασίλη και κατεβαίνοντας κάτω
μετά την Παναγία, ήταν το σπίτι του Άγγελου του Ζωγράφου και το σαγματοποιείο
(Σαμαράδικο) του Δημήτρη Οικονόμου, πατέρα του Πάνου και του Ανάργυρου
Οικονόμου. Συνεχίζεται …
