ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΤΟΥ ΝΑΚΟΥ Σ5

H Μαρκό ήταν βελγίδα και όταν απεβίωσε ο σύζυγος της,  αντί στεφάνου έστειλε τα χρήματα και φτιάξανε  το σημερινό εξοχικό, που είναι δίπλα στη θάλασσα, πίσω από το Ιερό του Αγίου Γιάννη και σήμερα το έχει νοικιάσει η  (Λέλα η Γκάτσου-Αθηναίου). Ερχόταν τα καλοκαίρια και καθόταν σε αυτό το εξοχικό, είχε αγαπήσει την Ερμιόνη, ήταν καλλιεργημένος άνθρωπος, βοήθησε πολλά παιδιά, διδάσκοντας ξένες γλώσσες, επίσης φύτεψε τα πεύκα κατά μήκος του δρόμου, από τον Κάβο μέχρι το σπίτι Γιώτας Δέδε και τα πεύκα κάτω από το σχολείο (Δημαρχείο). 

Ο δρόμος τότε δεν ήταν όπως είναι σήμερα από Άγιο Γιάννη μέχρι Κάβο, Κaza Dei, ήταν ένα μονοπάτι και στο σημείο αυτό σταματούσε, από κάτω ήταν γκρεμός και θάλασσα, έπρεπε να κάνουμε δεξιά σε ένα μικρό σοκάκι από το καρνάγιο του μάστρο Γιάννη του Κοτταρά και αμέσως αριστερά για να βγούμε πάνω από το σπίτι της οικογένειας Αρβανιτάκη, (Σημερινό Κρινή)και από το σπίτι του Βλαχοδημήτρη και να βγούμε στη γωνία του σπιτιού του Μπάρμπα Κώστα του Προκοπίου (Σημερινό σπίτι Κώστα Φασιλή)και Κοσμά Βρεττού, σε αυτό το μονοπάτι ήταν μόνο το σπίτι της οικογένειας Παπαφράγκου και πίσω από τον κάβο ήταν το σπίτι του Σωτήρη του Καλιάνου και δίπλα και ανατολικά το σπίτι του γιατρού Απόστολου Παπαβασιλείου, σημερινό Γηροκομείο και το Δημοτικό σχολείο (Κοινοτικό γραφείο) απέναντι ήταν το ταχυδρομείο το οποίο και μέχρι τίς  αρχές του 1940 ήταν στο σπίτι της οικογένειας Άννας Μαστράκη (Σαρρή).

Το σχολείο είχε κτιστεί πριν από τον πόλεμο από τον  Γεώργιο Παπανδρέου, πατέρα του Ανδρέα, όταν ήταν υπουργός παιδείας, η βορειανατολική αίθουσα κτίστηκε το 1939 και η βορειοδυτική πολύ αργότερα και έτσι πήρε τη σημερινή μορφή σε σχήμα Π. Η αστυνομία ήταν μέχρι και το 55 σε ένα διώροφο σπίτι του Απόστολου του Κατσογιώργη, στον επάνω όροφο ήταν το γραφείο της Αστυνομίας και κάτω κρατητήριο. ο                                                                                                                                                     Στη διαδρομή από Άγιο Γιάννη μέχρι τον κάβο ήταν οι δύο μπανιέρες που κάνανε μπάνιο, οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά, στις οποίες μάθαμε και εμείς μπάνιο με τις νεροκολοκύθες, μια ήταν του μαστρο Γιάννη κάτω από τον κάβο και η άλλη στη συκιά κάτω από το σημερινό σπίτι της Ηρώς Λαζαρίδου, δίπλα δεξιά από το μαδέρι στη μέση λίγο δεξιά από την ταβέρνα  Τζιέρι, ήταν το Κουλούρι για τους άνδρες και ανοικτά γινόντουσαν τα μπέλ μίξ δηλαδή άνδρες και γυναίκες. Επίσης υπήρχε και μια στη Μαγγούλα, εκεί προς το γκουρουμέση που κολυμπούσαν οι μηλιώτες, διότι κάθε μαχαλάς είχε και την ονομασία του, Μηλιώτες, Μανδρακίωτες, λιμανιώτες, Μπιστιώτες, και μια φορά είχε γίνει πετροπόλεμος στη πλατεία που ήταν το καφενείο του Γιάννη του Γκάτσου, πατέρα του Φάνη του Γκάτσου, μεταξύ Μυλιωτών και λιμανιωτών που άφησε εποχή, αρχηγός των Μυλιωτών ηταν ο Αντώνης ο Κολυμπάδης (Μπαρμπάτσης) Και των λιμενιωτών ο Πάνος ο Μερτύρης (Πανούτσος). Συνεχίζεται.