ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ DURBAN N. AFRIKHΣ

.
     

 

 
1) O Πατέρας Σάββας Παπαδανιήλ.
2) Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στο DURBAN της Ν. Αφρικής
3) Το πρώτο εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ι. Ν.                                                                                                                      

TΟ 1963 το <M/V Σαλαμινία> χρονοναυλώθηκε στη South Africa για να ταξιδεύει μεταξύ των λιμένων Dοurban –Walvis Bay για δύο χρόνια για τη μεταφορά γενικού φορτίου. Το Durban είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της South Africa με πολυάριθμη Ελληνική παροικία,  με Ελληνικη κοινότητα που ιδρύθηκε την 12η Μαρτίου 1950 με Ελληνικό σχολείο και ορθόδοξη εκκλησία, τον Άγιο Γεώργιο. Εκεί εφημέριος ήταν ο Ελληνοκύπριος Σάββαs Παπαδανιήλ, τον οποίο γνώρισα όταν τον κάλεσα να κάνει Αγιασμό στο καράβι. Από τότε και για δύο χρόνια όταν είμαστε Κυριακή στο λιμάνι, όλο το πλήρωμα πηγαίναμε στην εκκλησία. Ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου κτίστηκε από τους εκεί Έλληνες μετανάστες, με πρωτεργάτη τον Πρεσβ. Σάββα Παπαδανιήλ και εγκαινιάσθηκε  23 Απριλίου του 1950. Επειδή τα αετώματα της εκκλησίας ήταν ξύλινα και δεν είχαν συντηρηθεί από κατασκευής, όταν είμαστε  Σαββατοκύριακο στο Durban o λοστρόμος με τέσσερες ναύτες, ανέλαβαν και βάζοντας σκαλωσιές τα επισκεύασαν.

Το 1996 σε μια επίσκεψη μου στο DURBAN πήγα να δώ τον Βασίλη που διατηρούσε μαγαζί το Greek corner ήταν δε και ψάλτης στην εκκλησία για να μάθω νέα από την Ελληνική παροικία.

Ο Βασίλης ύστερα από 31 χρόνια μόλις με είδε να μπαίνω στη
πόρτα με ρώτησε αν είμαι ο καπετάν Γιώργης του ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ και εγώ του έγνεψα καταφατικά, χαιρετηθήκαμε και με πληροφόρησε ότι ο Παπά Σάββας. είχε πεθάνει και τον είχε αντικαταστήσει ο αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός, ένας νέος καλλίφωνος με κατηχητικό λόγο, που συγκινεί τους πιστούς.

-Μήπως λέγεται Παπανδρέου; Τον ρώτησα

-Τον ξέρεις μου απάντησε.

-Ναι είναι συγχωριανός μου και θα ήθελα να τον συναντήσω.

Ευχαρίστως μου λέει και αμέσως σηκώνει το τηλέφωνο και απευθυνόμενος στον π. Δαμασκηνό του λέει πατέρα εδώ είμαι με ένα από την Ελλάδα που θέλει να σε συναντήσει.

Ελάτε σας περιμένω. Του απάντησε.

Έκλεισε το μαγαζί πήραμε το αυτοκίνητο και σε 20 λεπτά κτυπούσαμε το κουδούνι του διαμερίσματος τoυ.

Μας άνοιξε την πόρτα ένας αθλητικός νέος ο οποίος φορούσε αθλητική φόρμα, με περιποιημένα μαλλιά και γένια και με μια βροντερή φωνή μας κάλεσε να μπούμε μέσα.

-Ήσαστε τυχεροί –μας είπε-γιατί σήμερα μου έφεραν μεζέδες και κρασί γυναίκες που είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα και έτσι μπορώ   να σας περιποιηθώ.

Γέμισε με κρασί τα ποτήρια έβαλε τους μεζέδες στο τραπέζι και καθίσαμε όταν με ρώτησε, από ποιο μέρος της Ελλάδας είμαι, γιατί η φωνή μου είναι βαριά σαν από τα μέρη του.

Τότε του είπα ότι ήμουν ο Νοταράς από την Ερμιόνη, βούρκωσαν τα μάτια του σηκώθηκε και αφού με αγκάλιασε άρχισε να κλαίει.  Του διηγήθηκα ιστορίες για τον παππού του τον μπάρμπα Φώτη και τον πατέρα του το Δημήτρη, όταν βάζαμε βόλους με την τσέτα στον Άγιο Γιάννη στον μπίστι και μπροστά από την κυρά Αντώνα και εγώ δούλευα στη βάρκα του Πατέρα μου!!!

Τα χρόνια πέρασαν εγώ συνταξιούχος στην Ερμιόνη και ο πατέρας Δαμασκηνός Μητροπολίτης Νοτίου Αφρικής με έδρα  το  Γιοχάνεσβουρκ