Το 1941 το αυτοκίνητο και δίπλα ή Μαριάννα Ξενάκη
Ο Δημήτρης
έφυγε αναπάντεχα από κοντά μας, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό ανάμεσα σε
συγγενείς και φίλους!!! Η οικογένεια Μάγκου, μετοίκισε στα μαύρα χρόνια της
κατοχής στο σπίτι τους στην Ερμιόνη, αφού το σπίτι τους στον Πειραιά το κατάσχεσαν οι Γερμανοί. Ο Δημητράκης όπως τον αποκαλούσαμε εμείς
οι φίλοι του, –εγώ ο Μάκης και ο Χρήστος- έφερε μαζί του και το μονοθέσιο
αυτοκίνητο του, που κινείτο με πετάλια και που με ευχαρίστηση μας επέτρεπε να
χρησιμοποιούμε. Κάθε Κυριακή η εορτές η κυρά Κική η μητέρα του μας πρόσφερε
σουμάδα, άγνωστη σε εμάς. Το σχολικό έτος 1941/1942 πηγαίναμε και οι τέσσερεις φίλοι στην ίδια τάξη, στο δημοτικό σχολείο Ερμιόνης. Oι οικογένεια Μάγκου επανήλθε
στην Αθήνα το 1943
Τον Απρίλιο
του 1956 συναντηθήκαμε στο ναυτικό στρατόπεδο του Μπαλάσκα, ως δόκιμοι
αξιωματικοί, εγώ για σημαιοφόρος μάχιμος και ο Δημήτρης για σημαιοφόρος
οικονομικών και καθ΄ όλη την εκπαίδευση, μοιραζόμαστε το διώροφο μεταλλικό κρεβάτι, στο Β΄ Θάλαμο.
Χάρη των
ενεργειών του Δημήτρη, τμήμα των ναυτοπρωσκόπων επισκέπτεται την Ερμιόνη και
στρατοπεδεύουν όλο το καλοκαίρι, στο δάσος του Μπιστιού, το οποίο και προστατεύουν από πυρκαγιά. . .
Ο Δημήτρης, επείσης υλοποίησε το
όραμα της μητέρας του και έκτισε στο βουνό του κρόθι τον περικαλλή Ι. Ναό του
Αγίου Γερασίμου, τον οποίον αφιέρωσε στον ιερό Ναό της Παναγίας. Για αυτό το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ναού, σε ψήφισμα που εξέδωσε, όρισε ή φωτογραφία του να αναρτηθεί στο γραφείο του ναού. Με τον Δημήτρη συναντιόμαστε κάθε καλοκαίρι στην Ερμιόνη, που παραθερίζαμε, στο άκουσμα δε του θανάτου του, εγώ και ο Μάκης, τον συνοδεύσαμε μετά συγγενών και φίλων στην τελευταία κατοικία.
Αντίο Φίλε.
