 |
1964 WALVIS BAY Δεύτερη από αριστερά, η σύζηγος μου και η
κόρη μου και τρίτος εγώ στο γιορτινό τραπέζι της Αναστάσεως.
----------------------------------------------
Ήταν το 1964 το τυραννικό καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική σφυρηλατούσε αλυσίδες, για τα πόδια των Ζουλού που
είχαν φέρει από το SOWETO ως δούλους, για τις χειρονακτικές
εργασίες των λευκών Ευρωπαίων αφεντάδων!!!
Καί ο Νέλσον Μαντέλα, φυλακισμένος στο νησί ROMPEN
μετρούσε με αδημονία τις μέρες που τον χώριζαν, από την πολυπόθητη ελευθερία αυτού και του Λαού του.
Η ζωή των ζουλού, είχε κοστολογηθεί στα πέντε σελήνια με απλές
διαδικασίες και οι ανθρώπινες σχέσεις του με τον λευκό, (συνεύρεση) κόστιζε 4 μήνες στη φυλακή και 4 βουρδουλιές, στη πλάτη, που άφηναν ανεξίτηλα τα σημάδια για όλη τους τη ζωή.
Η ημέρα της Αναστάσεως του 1964 μας βρήκε να ξεφορτώνουμε
στο Walvis Bay της Νοτίου Αφρικής, οι προετοιμασίες για την εορτή του Πάσχα είχαν αρχίσει από παραμονή. Ενα βαρέλι κομμένο κατα μήκος, γεμισμένο μέχρι τη μέση με άμμο και πάνω καρβουνα, τα αρνιά περασμένα στίς σούβλες από το μάγερα, ήταν έτοιμα για να αρχίσει ανήμερα το γλέντι.
Στο καράβι υπήρετούσαν ως καμαρότοι, δύο της φυλής των ζουλού, που και αυτοί ως πλήρωμα εόρταζαν μαζί μας, την Ανασταση Του Θεανθρώπου. Στο αμπαρι νο 3 είχε ετοιμαστεί το γιορτινό τραπέζι, από το πρωί οι σούβλες γύριζαν συνεχώς, μέχρι ο οβελίας να ετοιμαστεί, να τεμαχιστεί και να σερβιριστεί στο τραπέζι.
Τό απομεσήμερο και ένω τό γλέντι ειχε ανάψει και μαζύ μας χόρευαν και οι καμαρότοι, δύο έφιπποι αστυνομικοί ήρθαν έξω
απο τό πλοίο, φυσικά ειδοποιημένοι από κάποιον εργάτη του λιμανιού και με κάλεσαν να πάω να με δούν. Ο ένας που ήταν αξιωματικός με αυστηρό υφος σχεδόν με διέταξε, οι δύο Ζουλού
να αποτραβηχτούν στα δωματιά τους, Εγώ με ευγενικό τρόπο τους απάντησα οτι οι άνθρωποι αυτοί ειναι ναυτολογημένοι στο πλοίο, που φέρει την Ελληνική σημαία και είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής επικράτειας και ως εκτούτου, είναι αδύνατον να απομονωθούν και θα σας παρακαλούσα ως καλεσμένοι μου, να λάβετε και εσείς μέρος στή γιορτή μας.
Χωρίς καμία άλλη συζήτηση, σπιρούνισαν τα άλογά τους καί έφυγαν, οι αφρικανοί Ζουλού που παρακολουθούσαν το διάλογο,
για πρώτη φορά ισως στη ζωή τους, να ενοιωσαν ελευθεροι Ανθρωποι!!!
Την επομένη με ειδοποίησαν με τον πράκτορα, να παρουσιαστώ στο λιμεναρχείο για ανάκριση, πήγα και ζητησα να ελθω σε τηλεφωνική επαφή με τον πρεσβη της Ελλάδος στην Πρετώρια,
οταν ο λιμενάρχης μου είπε, δεν χρειάζεται να γίνει διπλωματικό επισόδειο, παρακαλώ το θέμα να θεωρειθή λήξαν!!!
