ΘΩΜΑΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

 

 

Η Τελευταία Απογείωση.

Με τα φτερά της Βασιλικής  Αεροπορίας και με ταχύτητες που έσπαγαν το φράγμα του ήχου, ο Θωμάς διέσχιζε καθημερινώς τους αιθέρες της Ελληνικής γης, πιστός  στη ρήση, <Αμύνεστε υπέρ Πατρίδος>.  Αργότερα επαγγελματικά πλέον, πιλοτάριζε τα υπερσύχρονα Τζάμπο 747 της Ολυμπιακής. Απογείωνε και προσγείωνε το αεροσκάφος συχνά με δύσκολες καιρικές συνθήκες, πυκνή νέφωση, ομίχλη, βροχές, δυνατούς ανέμους και με την ευθύνη 400 ανθρώπων, που το νήμα της ζωής τους εξαρτάτο αποκλειστικά και μόνο, από τις ικανότητές του!!!

Και όταν πετούσε στα 42 χιλιάδες πόδια, εκεί που η ατμόσφαιρα έχει την ελάχιστη πυκνότητα, η έλξης της Γής ελαχιστοποιείται και οι κακές έξεις των ανθρώπων σε αφήνουν ανεπηρέαστο, αυτός και οι συνεπιβαινοντες από τα παράθυρα του αεροσκάφους, θαύμαζαν την  απεραντοσύνη του σύμπαντος, διαπιστώνοντας την ασημαντότητα όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και της Γής μας!!!

Ήταν Δεκέμβριος του 1992, σε ένα νυκτερινό κέντρο της Μελβούρνης στη μακρινή  Αυστραλία, περασμένα μεσάνυκτα, μια πολυμελής συντροφιά στη διπλανή αίθουσα του κέντρου τραγουδούσαν Ελληνικά τραγούδια.

Η φωνή του Θωμά ξεχώριζε, ρώτησα τον υπεύθυνο ποίοι τραγουδούν, και αυτός μου είπε, το πλήρωμα της Ολυμπιακής.

-Σε παρακαλώ  μπορείς να ρωτήσεις το όνομα του κυβερνήτη;
-Και η απάντηση ήρθε, Θωμάς Σκούρτης

Τα μανισμένα κύματα της θάλασσας και οι καταιγίδες των αιθέρων, είχαν συμπαρασύρει δύο φύλλα από το Ερμιονικό δένδρο, στη μακρινή Αυστραλία.  

Στις 24 Απριλίου του 2005 ο Θωμάς απογειώθηκε μόνος του, με μόνες αποσκευές τις όποιες πράξεις του και τις προσευχές των συγγενών και φίλων για καλή ανάπαυση.

Θωμά σαν ανταμώσεις το Θεό, να τον ευχαριστήσεις, γιατί ζήσαμε και γεράσαμε, δεν σκοτωθήκαμε, δεν πνιγήκαμε, και τα κρίματα μας εξομολογηθήκαμε!!!       

Εύχομαι να προσγειώθηκες, εν τόπω χλοερώ.