Αντίο Δάσκαλε,
Μισό αιώνα παρουσίας, στα δρώμενα
της Ερμιόνης, πλησίαζε να συμπληρώσει ο αείμνηστος
δάσκαλος Δημήτριος Δουρούκος.
Μισό αιώνα προσφοράς, στη
μαθητιώσα νεολαία της Ερμιόνης και με υποδειγματικό παράδειγμα κοινωνικής ζωής,
καταξίωσε την διδασκαλία του.
Δάσκαλε, η Ερμιόνη έχει
μνήμη αιώνια των ανθρώπων, που με τη διδασκαλία τους και τον οικογενειακό τους βίο, υπήρξαν και θα
παραμείνουν φάροι άσβεστοι, προσδιορίζοντας
το στίγμα του προορισμού μας πάνω στη γή και την εκ Θεού αποστολή μας!!!
Δεν υπήρξα μαθητής σου, ούτε
καν προσωπικώς σου φίλος, για να καταθέσω την
μαρτυρία μου, όμως ανεξίτηλα στη
μνήμη μου θα μείνει, μια μέρα του Σεπτέμβρη
του 2003, που ανταποκρινόμενος στην έκκληση μου για οικονομική ενίσχυση
του γυμναστικού συλλόγου < Ερμής > παρουσιάστηκες στο γραφείο
και με τη στοργή ενός ΠΑΤΕΡΑ, μου πρόσφερες
την συνδρομή σου λέγοντας <Θα επιθυμούσα να
συνδράμω το έργο σας περισσότερο, γιατί έζησα μια ολόκληρη ζωή κοντά
στα παιδιά και σε συγχαίρω για την προσπάθεια
σου > και απλώνοντας το χέρι του με χαιρέτησε,
με τον χαρακτηριστικό τρόπο που αυτός
εκδήλωνε την εκτίμηση του!!! Τον παρακολούθησα όρθιος, μέχρι που πέρασε το κατώφλι
και τότε ακολούθησα τα βήματα του μέχρι
τη πόρτα, σκεπτόμενος πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας, αν οι άνθρωποι ήσαν Άνθρωποι.
Δάσκαλε, μη ξεχάσεις αν στα
μονοπάτια του ουρανού, συνάντησης τον προκάτοχο σου στην έδρα της διδασκαλίας
Μιχαλάκη, να του πεις ότι η σκέψη μας τον ακολουθεί.
