Μια φορά και
ένα καιρό, στις παρυφές του Μπιστιού περιδιάβαζαν οι προγονοί μας και θαύμαζαν
τα γυμνά ανθρώπινα ομοιώματα. Εμείς οι νεοέλληνες δυστυχώς εκ προκαταλήψεως σεμνότυφοι,
ακόμα και την εικαστική τέχνη την ντύνουμε με ολόσωμο μαγιό. Αντιπαρερχόμαστε με ευλάβεια και σεβασμό τη σημερινή
υποκρισία, αλλά σκοντάφτουμε σε δύο ανοιχτές παλάμες και τότε με πνίγει ο θυμός
και αναρωτιέμαι, εάν οι ανέκφραστες μύχιες επιθυμίες μου, προστατεύονταν όπως οι
πνευματικές ιδιοκτησίες, θα τις υπερασπιζόμουν ενώπιων του Κοινοτάρχη.
Νοταράς
Γεώργιος
ι
