Ήταν
5-1-1999 όταν στο καφενείο Ερωδιός, κόψαμε τη πίτα του ποδοσφαιρικού συλλόγου
< Ερμής> . Στην προσφώνηση μου προς τους συγκεντρωθέντες, είπα αυτό που
ανέφερα και στην πρόσκληση:
Αγαπητοί φίλοι που αγαπάτε και συμπαραστέκεστε στο σύλλογο
μας επί 72 ολόκληρα χρόνια, ο αιρετός δήμαρχος μας, μας ανέθεσε την εντολή να
οδηγήσουμε τον <ΕΡΜΗ> σε ανασυγκρότηση και νέα πορεία. Τον πρώτο αγώνα
τον αρχίσαμε με 9 (Εννέα) παίκτες και δυο δάκρυα στα μάτια και σας βεβαιώνουμε
ότι θα τον παραδώσουμε πλήρη και με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Τα ανωτέρω δεν ήταν
ένα ευφυολόγημα αλλά η πραγματικότητα!!! Τον Αύγουστο του 1998, κατέβηκα με την οικογένεια
μου στην Ερμιόνη να γιορτάσω την κοίμηση της Θεοτόκου. Ένα απόγευμα ο δήμαρχος
με μια παρέα συμπατριωτών μου με κάλεσαν στο καφενείο του Κωστηλένου ανάμεσα
τους και ο Μιχάλης ο Δρουγάνης και με πληροφόρησαν ότι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος
<Ερμης> δεν θα συμμετάσχει στο πρωτάθλημα Α΄Κατηγοριας Αργολίδας, διότι η
διοίκηση έχει παραιτηθεί και κανένας δεν ενδιαφέρεται για συγκεκριμένους λόγους
να αναλάβει, επίσης ότι η ημερομηνία δήλωσης συμμετοχής στο πρωτάθλημα λήγει
31/8/98 δηλ. σε λίγες μέρες.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ανέλαβα, με συμβούλους επίσης
διορισμένους από τον κ, Δήμαρχο. Αμέσως δηλώσαμε συμμετοχή στη ΕΠΣΑ, η οποία όρισε
ο πρώτος αγώνας Κυπέλου με την ομάδα του Ηλιοκάστρου, να γίνει σε ουδέτερο γήπεδο
της Θερμησίας. Πράγματι την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου 1998 και μισή ώρα
πριν την έναρξη του αγώνα, άρχισε το ζέσταμα των αθλητών που με έκπληξη διαπιστώσαμε
ότι ήσαν μόνο 9 παίκτες, αντί για έντεκα. Με μεγάλη αγωνία περιμέναμε του κάκου μέχρι
και πέντε λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα, την έλευση των υπολοίπων και τότε αναγκαστικά
δηλώσαμε στο διαιτητή τους παρόντες και του παραδώσαμε και τα δελτία τους, όπως όριζε τότε ο νόμος.
Τότε κάλεσα τους εννέα παίκτες στη σέντρα του
γηπέδου και για να τους εμψυχώσω τους είπα: Παιδια δε με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα,
αξία έχει η συμμετοχή στον αγώνα και από την συναισθηματική φόρτιση δάκρυσα.
Άρχισε ο αγώνας και όταν έληξε το ημίχρονο, παρουσιάστηκε
ο Δήμος καθυστερημένος, τον οποίο δεν γνώριζα, ούτε αυτόν, ούτε την
ποδοσφαιρική ιστορία του, και απαίτησε να λάβει μέρος στον αγώνα, οπότε τον
πλησίασα και του είπα: Παιδί μου δεν μπορείς να παίξεις, γιατί δεν σε δηλώσαμε
στο διαιτητή πριν την έναρξη του αγώνα, για να λάβω επιτακτική την απάντηση του
: –Εγώ θα παίξω κ, Νοταρά, με εντυπωσίασε
η αγωνία του να βοηθήσει την ομαδα και με έκανε να ζητήσω από τον διαιτητή να επιτρέψει
την είσοδο του στον αγώνα, αφού έλαβε και την συγκατάθεση του αρχηγού της αντίπαλης
ομάδας.
Σήμερα 22 χρόνια μετά αφιερώνω αυτά τα δάκρυα στον +Δήμο και στον ΕΡΜΗ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Γεώργιος Νοταράς
