ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΚΑΤΣΟΥ
Ο Κώστας σφύριξε τη λήξει του επίγειου αγώνα, πριν
συμπληρώσει το δεύτερο ημίχρονο. Δεν διαιτήτευε αγώνα του αγαπημένου του
<Ερμή> γιατί πρόλαβε και έγραψε την τελευταία σελίδα, της ενεργού δράσης
του.
Καλλιτεχνική φύση με αστείρευτο χιούμορ, τους καλοκαιρινούς
μήνες τον περιμέναμε στα Μανδράκια να κατέβει και όλοι αναζητούσαμε την παρέα
του, για να ακούσουμε από το στόμα του μια ιστορία της Ερμιόνης. Η είδησης του
θανάτου του το πρωί του Σαββάτου, σκόρπισε θλίψη στη παραλία στα Μανδρακια, η θάλασσα
ήταν ήρεμη, δεν φύσαγε από πουθενά, ακόμα και οι βάρκες ήταν ακίνητες,
περίμεναν να πάρουν την ψυχή του στην αιώνια γαλήνη.
Ο παπα-Δημήτρης ο Βλάσης τον κατευόδωσε λέγοντας, ο Κώστας ο
χονδρός, όταν αναπαλαίωνα το εκκλησάκι του Άγιου Φανουρίου, ένας χώρος είχε μείνει
ακάλυπτος και ο Κώστας, προσφέρθηκε να τον καλύψει με ένα ψηφιδωτό, ο παπα-Δημήτρης
για μια στιγμή δεν αντέδρασε και ο Κώστας του είπε, για σένα παπά μου και ο
παπά-δημήτρης, του απάντησε, οι εκκλησίες είναι του Θεού και του Λαού.
Παρηγορηθήκαμε από τον λόγο του αποστόλου Παύλου,
<Αδελφοί μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα> Και βουβοί προσήλθαμε στον τελευταίο ασπασμό. Το
ψηφιδωτό που απεικονίζει την τριήρη στην είσοδο του πρώην Δημαρχείου, έργο του
Κώστα, ας γίνει σύμβολο της Ερμιόνης!! 