ΚΑΙ Η ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ
Πιθανόν το σχόλιο μου, αναφορικά με την τελετή των εγκαινίων,
της τοποθετήσεως ξύλινου δαπέδου στο κλειστό γυμναστήριο,
<Γεωργίου και Ευαγγελίας Μπουρνάκη> παρουσία της κυρίας
Μαριάννας Βαρδινογιάννη Μπουρνάκη, να ξένισε πολλούς
αναγνώστες, όμως η αναφορά του κ, Δαμαλιτη, στην επί
ογδοηκονταετία αθλητική πορεία του Γ.Σ. Ερμής Ερμιονέων,
έρχεται να δικαιολογήσει την αγανάκτησή μου, για την απουσία
των Θρησκευτικών και πολιτικών εκπροσώπων της Ερμιόνης.
Όταν έχεις αφήσει πίσω σου μια Ερμιόνη, όπως ακριβώς
αναφέρεται στην αναφορά του καταστατικού του Ερμή, με το
σύνολο των γηγενών Ερμιονιτών να υπογράφουν, για την αθλητική παιδεία των επερχόμενων γενεών, δεν μπορείς να μην
υπερηφανευεσαι για αυτούς και να μην οικτίρεις τον εαυτόν σου,
που επέτρεψες σε τυχοδιωκτικά στοιχεία, που εισέβαλαν για
βιοποριστικούς λόγους, και χωρίς ίχνος σεβασμού να αλλοιώσουν
τον κοινωνικό ιστό των Ερμιονιτών. Παραδοθήκαμε άνευ όρων
στη μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό φανατισμό, ορισμένων
απατεώνων, που εκβίασαν την συνείδησή μας, στο ονομα της πίστης μας και της ιστορίας της Πατρίδος μας, προκειμένου να μας εκμεταλλευτούν, δι΄ ίδιον όφελος!!!
Το 1998 συμβούλευα τους Ερμιονίτες:
< Με τη σημερινή δομή και οργάνωση του Γ.Σ. Ερμής, δεν υπάρχει προοπτική για μια αναβαθμισμένη αθλητική παιδεία.
Είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε τα παιδιά μας, να
πιστεύουν στο Αμερικανικό όνειρο των Ράμπο ή το Δυτικό - Ευρωπαϊκό όνειρο των παιδιών των λουλουδιών, αδύναμοι να
τα προστατεύσουμε, αδύναμοι να τα οδηγήσουμε στο δρόμο, πού
χάραξαν για μας οι γονείς μας, οι ιερείς και οι δάσκαλοί μας.
Τυλιγμένοι η δική μας γενιά, στο δίχτυ μιας υλιστικής και
καταναλωτικής κοινωνίας, αιχμάλωτοι μιας ξενόφερτης ανθελληνικής προπαγάνδας, εναντίον θεσμών και παραδόσεων,
στερημένοι από θαρραλέους μπροστάρηδες, σιωπήσαμε, υποταχθήκαμε και μέσα μας θέριεψε η αδιαφορία, ο εγωισμός, η κακή κριτική για την νεολαία μας, λες και τα παιδιά μας ήρθαν απ΄τον Άρη, και όχι απ΄τη δική μας οικογένεια.
Προτού οι ευθύνες, για μια νεολαία χωρίς πνευματική και αθλητική ανάταση, πέσει στους ώμου μας, ας ξεσηκωθούμε και ας περιφρουρίσουμε διακριτικά, τους διδακτικούς και αθλητικούς
χώρους, ενισχύοντας ηθικά και υλικά, τις προσπάθειες υγειών
μελών της κοινωνίας μας. Επειδή δε, η προσπάθεια πρέπει να είναι συλλογική, ας εγγραφούμε μέλη του συλλόγου μας και
πρώτα ο κ, Δήμαρχος, με το δημοτικό συμβούλιο, οι ιερείς και τα εκκλησιαστικά συμβούλια, οι καθηγητές οι δάσκαλοι και τα σχολικά συμβούλια, οι πρόεδροι και τα συμβούλια όλων των επαγγελματικών και πολιτιστικών συλλόγων και τέλος, ο πατέρας
η μητέρα, ο παππούς και η γιαγιά, που αγαπούν και μέ αγωνία
παρακολουθούν την πορεία των παιδιών τους.
Και όταν όλοι μαζί ενωθούμε σαν μια γροθιά και νιώσουμε τη δύναμη του καταναλωτή και του αποταμιευτή, θα έλθουν οι χορηγοί που θα μας απαλλάξουν και αυτής της μικρής συνδρομής.
Και τότε να είμαστε βέβαιοι, ότι και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και το βόλεϋ και τις άλλες αθλοπαιδιές, θα μπορούμε να τις προσφέρουμε στους νέους μας, όχι από την τηλεόραση, αλλά έμπρακτα, μέσα στους αθλητικούς χώρους.
Αγαπητοί δημότες και δημότισσες της Ερμιόνης, ας υιοθετήσουμε για τους νέους μας, την πρόληψη της αμαρτίας και όχι την συγχώρεση.
Είμαστε η μοναδική κοινωνία στη γη, που ξοδεύει τόσα πολλά
για τους νεκρούς και τόσα λίγα, για τους ζωντανούς!!!
Ο πρόεδρος του ποδοσφαιρικού συλλόγου Ερμής, Γ. Νοταράς.
Το ανωτέρω άρθρο, δημοσιεύτηκε στο φυλλάδιο διαχειριστικής
περιόδου, που εκδόθηκε το 1999 και διανεμήθηκε στα σχολεία της Ερμιόνης, με τον εν γένει διαχειριστικό απολογισμό της ποδοσφαιρικής περιόδου 1998-1999.
Πιθανόν το σχόλιο μου, αναφορικά με την τελετή των εγκαινίων,
της τοποθετήσεως ξύλινου δαπέδου στο κλειστό γυμναστήριο,
<Γεωργίου και Ευαγγελίας Μπουρνάκη> παρουσία της κυρίας
Μαριάννας Βαρδινογιάννη Μπουρνάκη, να ξένισε πολλούς
αναγνώστες, όμως η αναφορά του κ, Δαμαλιτη, στην επί
ογδοηκονταετία αθλητική πορεία του Γ.Σ. Ερμής Ερμιονέων,
έρχεται να δικαιολογήσει την αγανάκτησή μου, για την απουσία
των Θρησκευτικών και πολιτικών εκπροσώπων της Ερμιόνης.
Όταν έχεις αφήσει πίσω σου μια Ερμιόνη, όπως ακριβώς
αναφέρεται στην αναφορά του καταστατικού του Ερμή, με το
σύνολο των γηγενών Ερμιονιτών να υπογράφουν, για την αθλητική παιδεία των επερχόμενων γενεών, δεν μπορείς να μην
υπερηφανευεσαι για αυτούς και να μην οικτίρεις τον εαυτόν σου,
που επέτρεψες σε τυχοδιωκτικά στοιχεία, που εισέβαλαν για
βιοποριστικούς λόγους, και χωρίς ίχνος σεβασμού να αλλοιώσουν
τον κοινωνικό ιστό των Ερμιονιτών. Παραδοθήκαμε άνευ όρων
στη μισαλλοδοξία και τον θρησκευτικό φανατισμό, ορισμένων
απατεώνων, που εκβίασαν την συνείδησή μας, στο ονομα της πίστης μας και της ιστορίας της Πατρίδος μας, προκειμένου να μας εκμεταλλευτούν, δι΄ ίδιον όφελος!!!
Το 1998 συμβούλευα τους Ερμιονίτες:
< Με τη σημερινή δομή και οργάνωση του Γ.Σ. Ερμής, δεν υπάρχει προοπτική για μια αναβαθμισμένη αθλητική παιδεία.
Είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε τα παιδιά μας, να
πιστεύουν στο Αμερικανικό όνειρο των Ράμπο ή το Δυτικό - Ευρωπαϊκό όνειρο των παιδιών των λουλουδιών, αδύναμοι να
τα προστατεύσουμε, αδύναμοι να τα οδηγήσουμε στο δρόμο, πού
χάραξαν για μας οι γονείς μας, οι ιερείς και οι δάσκαλοί μας.
Τυλιγμένοι η δική μας γενιά, στο δίχτυ μιας υλιστικής και
καταναλωτικής κοινωνίας, αιχμάλωτοι μιας ξενόφερτης ανθελληνικής προπαγάνδας, εναντίον θεσμών και παραδόσεων,
στερημένοι από θαρραλέους μπροστάρηδες, σιωπήσαμε, υποταχθήκαμε και μέσα μας θέριεψε η αδιαφορία, ο εγωισμός, η κακή κριτική για την νεολαία μας, λες και τα παιδιά μας ήρθαν απ΄τον Άρη, και όχι απ΄τη δική μας οικογένεια.
Προτού οι ευθύνες, για μια νεολαία χωρίς πνευματική και αθλητική ανάταση, πέσει στους ώμου μας, ας ξεσηκωθούμε και ας περιφρουρίσουμε διακριτικά, τους διδακτικούς και αθλητικούς
χώρους, ενισχύοντας ηθικά και υλικά, τις προσπάθειες υγειών
μελών της κοινωνίας μας. Επειδή δε, η προσπάθεια πρέπει να είναι συλλογική, ας εγγραφούμε μέλη του συλλόγου μας και
πρώτα ο κ, Δήμαρχος, με το δημοτικό συμβούλιο, οι ιερείς και τα εκκλησιαστικά συμβούλια, οι καθηγητές οι δάσκαλοι και τα σχολικά συμβούλια, οι πρόεδροι και τα συμβούλια όλων των επαγγελματικών και πολιτιστικών συλλόγων και τέλος, ο πατέρας
η μητέρα, ο παππούς και η γιαγιά, που αγαπούν και μέ αγωνία
παρακολουθούν την πορεία των παιδιών τους.
Και όταν όλοι μαζί ενωθούμε σαν μια γροθιά και νιώσουμε τη δύναμη του καταναλωτή και του αποταμιευτή, θα έλθουν οι χορηγοί που θα μας απαλλάξουν και αυτής της μικρής συνδρομής.
Και τότε να είμαστε βέβαιοι, ότι και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και το βόλεϋ και τις άλλες αθλοπαιδιές, θα μπορούμε να τις προσφέρουμε στους νέους μας, όχι από την τηλεόραση, αλλά έμπρακτα, μέσα στους αθλητικούς χώρους.
Αγαπητοί δημότες και δημότισσες της Ερμιόνης, ας υιοθετήσουμε για τους νέους μας, την πρόληψη της αμαρτίας και όχι την συγχώρεση.
Είμαστε η μοναδική κοινωνία στη γη, που ξοδεύει τόσα πολλά
για τους νεκρούς και τόσα λίγα, για τους ζωντανούς!!!
Ο πρόεδρος του ποδοσφαιρικού συλλόγου Ερμής, Γ. Νοταράς.
Το ανωτέρω άρθρο, δημοσιεύτηκε στο φυλλάδιο διαχειριστικής
περιόδου, που εκδόθηκε το 1999 και διανεμήθηκε στα σχολεία της Ερμιόνης, με τον εν γένει διαχειριστικό απολογισμό της ποδοσφαιρικής περιόδου 1998-1999.
