Όταν οι Έλληνες της Μικρασίας έφθασαν εδώ ως πρόσφυγες, από
τις χαμένες Πατρίδες, έφεραν μαζί τους έθιμα θρησκευτικά και
πολιτιστικά και τα μεταλαμπάδευσαν στην Ελλαδική κοινωνία.
Οι εκ Σμύρνης ΄Ελληνες έκτισαν τη νέα Σμύρνη και τον ναό της
του Θεού Σοφίας, και μαζί με το επιχειρηματικό δαιμόνιο και την
εργατικότητα του ξεριζωμένου, που έχει τη θέληση να ζήση με
αξιοπρέπεια, έφεραν και μερικά απ΄τα θρησκευτικά τους έθιμα.
Ένα από αυτά ήταν την Μεγάλη Πέμπτη να ανεβάζουν στο Σταυρό ένα πιστό μεροκαματιάρη, για να προσλαμβάνει μεγαλύτερη τραγικότητα, η αναπαράσταση του Θείου δράματος!
Αυτό το γεγονός έλαβε χώρα, από τον πρώτο χρόνο του ερχομού τους, πριν ή αρχίσει η αποκατάσταση τους και η φτώχεια και η
ανεργία κυριαρχούσαν, όπου μια μάνα γονάτισε μπρος στον
εσταυρωμένο και με δάκρυα στα μάτια, τον παρακαλούσε να βρεθεί μια δουλεία για το άνεργο παιδί της, άλλα απάντηση δεν
πήρε. Την άλλη μέρα μεγάλη Παρασκευή, πρωί πρωί και πριν την αποκαθήλωση, η δόλια μάνα ξαναπήγε, γονάτισε και τον παρακαλούσε, οπότε και ο άλλος εξουθενωμένος από την ολονύκτιο ταλαιπωρία της αποκρίθηκε: <Μάνα και εγώ για το
μεροκάματο είμαι εδώ πάνω>
Όταν επομένως η πολιτική και θρησκευτική εξουσία, δεν σταυρώνεται για τον άνθρωπο, αλλά για το μεροκάματο, κανένα
πρόβλημα δεν λύνεται, γιατί προσκόπτει στην ψηφοθηρία της μίας και στην έξωθι καλή μαρτυρία της άλλης, οπού και οι δύο είναι μητέρες της κυνικής απραξίας .
Ο Μάιος δεν είναι μακριά, ας ελπίσουμε ότι θα είναι η απαρχή
της έκφρασης, της ελεύθερης συνείδησης, που θα καθοδηγήσει το χέρι, στην ορθή επιλογή!!!
τις χαμένες Πατρίδες, έφεραν μαζί τους έθιμα θρησκευτικά και
πολιτιστικά και τα μεταλαμπάδευσαν στην Ελλαδική κοινωνία.
Οι εκ Σμύρνης ΄Ελληνες έκτισαν τη νέα Σμύρνη και τον ναό της
του Θεού Σοφίας, και μαζί με το επιχειρηματικό δαιμόνιο και την
εργατικότητα του ξεριζωμένου, που έχει τη θέληση να ζήση με
αξιοπρέπεια, έφεραν και μερικά απ΄τα θρησκευτικά τους έθιμα.
Ένα από αυτά ήταν την Μεγάλη Πέμπτη να ανεβάζουν στο Σταυρό ένα πιστό μεροκαματιάρη, για να προσλαμβάνει μεγαλύτερη τραγικότητα, η αναπαράσταση του Θείου δράματος!
Αυτό το γεγονός έλαβε χώρα, από τον πρώτο χρόνο του ερχομού τους, πριν ή αρχίσει η αποκατάσταση τους και η φτώχεια και η
ανεργία κυριαρχούσαν, όπου μια μάνα γονάτισε μπρος στον
εσταυρωμένο και με δάκρυα στα μάτια, τον παρακαλούσε να βρεθεί μια δουλεία για το άνεργο παιδί της, άλλα απάντηση δεν
πήρε. Την άλλη μέρα μεγάλη Παρασκευή, πρωί πρωί και πριν την αποκαθήλωση, η δόλια μάνα ξαναπήγε, γονάτισε και τον παρακαλούσε, οπότε και ο άλλος εξουθενωμένος από την ολονύκτιο ταλαιπωρία της αποκρίθηκε: <Μάνα και εγώ για το
μεροκάματο είμαι εδώ πάνω>
Όταν επομένως η πολιτική και θρησκευτική εξουσία, δεν σταυρώνεται για τον άνθρωπο, αλλά για το μεροκάματο, κανένα
πρόβλημα δεν λύνεται, γιατί προσκόπτει στην ψηφοθηρία της μίας και στην έξωθι καλή μαρτυρία της άλλης, οπού και οι δύο είναι μητέρες της κυνικής απραξίας .
Ο Μάιος δεν είναι μακριά, ας ελπίσουμε ότι θα είναι η απαρχή
της έκφρασης, της ελεύθερης συνείδησης, που θα καθοδηγήσει το χέρι, στην ορθή επιλογή!!!
