ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ: Ξεχάστηκε πριν η γενεά αυτή παρέρθει.
Ο λόγος, για τον ηρωικό συμπατριώτη μας
υποσμηναγό της Πολεμικής Αεροπορίας Μιχάλη Παπαμιχαήλ, που όταν η ρότα των ένδοξων
πτερών της πολεμικής μας αεροπορίας τον έφερναν κοντά στην ιδιαίτερη Πατρίδα
του Ερμιόνη, πετούσε χαμηλά, μας πέταγε το γάντι και μας γέμιζε Εθνική υπερηφάνεια.
Ο ηρωικός συμπατριώτης μας, έπεσε στα
νερά του Ευβοϊκού, εκτελώντας το καθήκον του σε διατεταγμένη υπηρεσία, από μηχανική
βλάβη του μαχητικού αεροπλάνου του.Η θυσία στο πεδίο της μάχης, δεν έχει περισσότερο
αξία, από την θυσία σε ειρηνικές περιόδους, που η ισχύς και η ετοιμότητα των όπλων,
εξασφαλίζει την ειρήνη, επιβάλλοντας τον σεβασμό και προκαλώντας τον φόβο, των εχθρών
της Πατρίδος μας.
Ηρωικέ Μιχάλη, εμείς οι απλοί πολίτες
της Ερμιόνης, όχι μόνο δεν σε ξεχάσαμε, αλλά αισθανόμαστε την παρουσία σου στον
ουρανό της ιδιαιτέρας μας Πατρίδας, να πετάς με τα πτερά της Αγιότητας, γιατί
αξιώθηκες να θυσιαστής για την υπεράσπιση των ιερών κα οσίων της φυλής μας!!!
Σε βεβαιούμαι δε, ότι θα
υπενθυμίζουμε στους τοπικούς Άρχοντας, το όνομα σου να συμπεριληφθεί στη στήλη των
πεσόντων, στο τύμβο των ηρώων της Πατρίδας μας, και στους θρησκευτικούς μας ταγούς,
το όνομα σου να μνημονεύεται μετά των άλλων, πεσόντων υπέρ πατρίδος στις εθνικές
εορτές!!!
Και μια παραίνεση στο δημοτικό συμβούλιο
του Δήμου Ερμιόνης (Σήμερα κοινότητα) όταν
βγουν σε πλειστηριασμό τα οικόπεδα στην Αγία Ερμιόνη, ένα από αυτά να
προσφερθεί στα παιδιά του, για να νιώσουν την ευγνωμοσύνη της Πατρίδας και την αγάπη
και την στοργή των συμπατριωτών γονέων που τα παιδιά τους, δεν στερήθηκαν τα
αγαθά της ελευθερίας που η θυσία σου μας εξασφάλισε.
Ηρωικέ Μιχάλη, η γη της ιδιαιτέρας μας
Πατρίδας είναι μια φορά δική μας κα δύο φορές δική σου, γιατί σε σένα έτυχε η
τιμή να θυσιαστής για την ελευθερία της!!!
Αιωνία σου η μνήμη.
Υ.Γ. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα <Ερμιονίς>
τον Φεβρουάριο του 2000 μχ Σήμερα είναι Μάιος
2013μχ, και ο λόγος του Περικλή παραμένει ανεκπλήρωτος στην Ερμιόνη, έστω και εάν
θεωρείται ένας των σημαντικότερων όλων των εποχών. Όμως τα ερωτήματα είναι αμείλικτα
πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος καλλιεργημένος, που απαγγέλει Ελύτη, διανθίζει
το διάλογο με ρήσεις του Αριστοτέλη και επικαλείται περικοπές του λόγου από τον επιτάφιο του
Περικλή να μη Θεωρεί εγωιστικό το να κρεμεται η αναγνωριση του ηρωισμού πολλών από <Αυτόν>. Και μη εν ενι ανδρι πολλων αρετας κινδυνευεσθαι.............
