Συναντηθήκαμε για τελευταία
φορά με το Μιχάλη τη Μεγάλη Δεύτερα 29/5/13 στο καφενείο της Σοφίας στην
Ερμιόνη, είχε μάθει για την σύντομη επίσκεψη μου στο χωριό και με περίμενε να
μου προσφέρει σπιτικές φαγώσιμες ελιές, λέγοντας, αυτές για το σπίτι. Με κέρασε καφέ, συζητήσαμε για τα
κοινά, για τα οποία ήταν πάντα ενήμερος και αποχωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού
για το καλοκαίρι, που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, αφού άλλαι αι βουλαί
ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει.
Ο Μιχάλης ήταν η
προσωπικότητα που άξιζε να επισκεφτείς την Ερμιόνη μόνο και μόνο για να τον
συνάντησης και να συνομιλήσεις μαζί του, ήταν ήρεμος, ευγενικός, με όλα τα χαρίσματα
ενός πολιτισμένου ανθρώπου!!! Με το Μιχάλη δεν με συνέδεε φιλία, ούτε είχαμε την ίδια ιδεολογική
ταυτότητα, αλλά ο θαυμασμός μου, για τον άνθρωπο που αφιέρωσε πολύτιμο χρόνο
ανιδιοτελώς, για το συμφέρον της Πατρίδας και των συμπολιτών μας. Συνεργαστήκαμε
το 1981 τότε που Πρόεδρος της κοινότητας Ερμιόνης ήταν ο αείμνηστος Απόστολος
Σπετσιώτης και σύμβουλοι συμπολιτεύσεως, οι αείμνηστοι Γ. Αρανίτης, Σ.
Χατζισωκράτης, Μ. Κολυμπάδης, την εποχή
των ισχνών αγελάδων, που ξεχώριζε ο άνθρωπος για της αξίες του και την προσφορά
του.
Συμμετέχουμε στον πόνο της
οικογένειας του και των φίλων του, προσευχόμενοι ο θεός να τον κατατάξει κατά τις
πράξεις του.
