Ο ΜΑΚΗΣ Ο
ΝΑΚΟΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ
Στο Ναγκασάκι
δεν είχε τα θύματα που είχε η Χιροσίμα, διότι το Ναγκασάκι είχε πολλούς λόφους
και προφυλάκτικε από το οστικό κύμα, την ημέρα αυτή, 9 Αυγούστου του 1945, από βραδύς
είχε έρθει στην Ερμιόνη το καΐκι του μπάρμπα Αποστόλη το Αγία Μαρίνα, φορτωμένο
με σύκα και σταφίδες, διανυχτέρεψε στην Ερμιόνη και το πρωί έφυγε για τον Πειραιά,
κάπου έξω από την Άγια Μαρίνα της Αίγινας, κοντά στον τρούλο πέφτει επάνω σε βυθιζόμενη
νάρκη, υπόλοιπα των Γερμανών και το καΐκι ανατινάσσεται στον αέρα παρασύροντας στο βυθό το υιό του μπάρμπα
Αποστόλη τον Τάκη και τον Γιώργο Τσούκα (Πατατέλο) σώθηκε ο Μήτσος ο Μήτσου και
ο Γιάννης ο Φλεβαράκης που ήταν πλήρωμα.
Την
ημέρα αυτή οι καμπάνες της Ερμιόνης, κάποια
στιγμή κτυπάγανε χαρμόσυνα που έληξε ο πόλεμος στην από Ανατολή, και μετά πένθιμα
για τον χαμό των παλληκαριών που χαθήκαν. Ο Μήτσος ο Μήτσου ήταν εκείνος που
την ημέρα των Θεοφανείων το 1942 λόγω της κατοχής, όρεξη κανένας δεν είχε για παράτες
και στολισμούς στις βάρκες για το γυάλα γυάλα, την ώρα που ο παπαδημήτρης Μπαρδάκος
και ο Παπαμιχαλάκης Νάκος ήταν έτοιμη να ρίξουν το Σταυρό και την Παναγία με κορδέλα,
φώναξε, όχι παπά μου να χαλάσουμε το έθιμο και έπεσε ο ίδιος με τα ρούχα και έπιασε
το Σταυρό και την εικόνα. Αξέχαστο θα μου μείνει γιατί είχα ντυθεί παπαδάκι και
βαστούσα το εξαπτέρυγο και τα είδα και τα άκουσα διότι ήμουν επάνω στην εξέδρα
που ρίχνουν το Σταυρό.
Είχε όμως άδοξο
τέλος, όταν την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, άφησε την τελευταία του πνοή, ακουμπώντας
σε ένα ευκάλυπτο πίσω από τα γκολπόστ του γηπέδου, επειδή ο Ερμής την ημέρα αυτή έπαιζε με το Κρανίδι και είχε φάει ένα γκολ,
από την αγωνία να ισοφαρίσει η καρδιά του δεν άντεξε, είχε γλυτώσει από την
Αλβανία που είχε στρατευθεί, είχε γλυτώσει από τον βομβαρδισμό το υ Πειραιά στα
λεμονάδικα, με το καΐκι και από το ναυάγιο του Αγία Μαρίνα στην Αίγινα και το
τυχερό του ήταν να πεθάνει στο Γήπεδο, τον έκλαψε όλη η Ερμιόνη.
Εγώ εδώ έφτασα
στο τέλος, διότι το Σεπτέμβρη του 1946 έφυγα για την Αθήνα και δεν ήξερα πολλά πράγματα
για τα δρώμενα της Ερμιόνης, ότι έχω αναφέρει στης σελίδες αυτές δεν είναι
φαντασίες, ούτε μυθιστόρημα, πρόσωπα, πράγματα, τοποθεσίες, γεγονότα,
ημερομηνίες, είναι πραγματικά, όσοι ζουν στην ηλικία μου πρέπει να τα θυμούνται
και ότι έχω παραλείψει, ας τα συμπληρώσουν, πολλοί νεώτεροι από έμενα, δεν
είναι δυνατόν να τα ξέρουν, όμως διαβάζοντας θα πάρουν μια ιδέα της εποχής
αυτής 1940-1946.
Ευχαριστώ
τον Αλιβάνιστο που θα τα περάσει στο ιστολογιό του.
Με
αγάπη Μάκης Νάκος
