Αποτέλεσμα
αγώνος, Ερμής- Εθνικός Πειραιώς 0-2 έτος
1948
1)Φωτ. Α) Όρθιοι
από αριστερά +Στ. Σταματίου +Ανδ. Βενάρδος +Αν. Μήτσου +Ανδ. Βογανάτσης +Κούλης
Καλαμούτος +Γ. Μεντάνης +Λάζαρος (Λούης)
Οικονόμου, Γεωρ. Νοταράς. Καθιστοί από αριστερά, +Περ. Σκούρτης +Ζουρντός +Γ.
Καλιάνος
2) Φωτ. Β) Όρθιοι
στα δύο άκρα +Μίμης Βελούδης +Κοσ. Σταματίου.
καθιστός αριστερά +Απ. Σπεστιώτης υπόλοιποι οι ποδοσφαιριστές του Ερμή και Εθνικού.
<Επίσημη
ίδρυση του Ερμή.
Ιανουάριος 1925, στην Ερμιόνη ιδρύεται ποδοσφαιρικό σωματείο με την επωνυμία
: Γυμναστικός Σύλλογος <ΕΡΜΗΣ> Ερμιονέων. Πρωτεργάτες : Δημήτριος Νάκος, Γιάγκος
Παπαβασιλείου, οι τέσσερεις αδελφοί Πασσαλάρη (Γιώργος, Ηλίας, Σταματης,
Λευτέρης) Γιώργος Οικονόμου, Μιχάλης Παπαβασιλείου, Ντίνος Σπετσιώτης, Νίκος Λαμπάτος, Παύλος
Σαρρής, Γιάννης και Παντελής Κομμάς,κ,α.
Γήπεδο: Καθάρισαν από τα βούρλα ένα χώρο κοντά στα αλώνια τοποθέτησαν
δοκάρια και το γήπεδο ήταν έτοιμο. (Από το αρχείο του αείμνηστου
Κων/νου Γκάτσου.)
Το 1999 ως Πρόεδρος
του <ΕΡΜΗ> έγραφα στο φυλλάδιο <Διαχειριστική περίοδος 1998-1999>
που διανεμήθηκε στα σχολεία.
<O Γ.Σ. Ερμής, είναι ένας αθλητικός
θεσμός, ριζωμένος βαθιά στη συνείδηση των Ερμιονιτών, που επάξια τους εκπροσωπεί
στα αθλητικά δρώμενα της Αργολίδας και που η φυσική παρουσία της ομάδας,
θυμίζει όλους αυτούς που λάμπρυναν την
ιστορία του, μια ιστορία που γράφτηκε με αγάπη και ιδρώτα για τη φανέλα του
Ερμή.
Μια ιστορία
διαχρονική που δεν την διέκοψε ο πόλεμος και η φτώχια, που δεν την επηρέασε ο
αδελφοκτόνος εμφύλιος σπαραγμός, γιατί κανένας Ερμιονίτης δεν τόλμησε να δηλητηρίαση
τη νεολαία, και κανένας δεν σκέφτηκε να βεβηλώσει τη μνήμη όλων όσων αγωνίστηκαν,
για να κτιστή αυτή η αθλητική συνείδηση, μέσα σε κάθε Ερμιονίτη. Και αν δεν το τόλμησε
κανένας κατά το παρελθόν, ας μην επιτρέψουμε να συμβεί σήμερα, γιατί η ιστορία συνεχίζεται
όχι για να αμαυρωθεί, αλλά για να λαμπρυνθεί.
Και κατέληγα:
Με την σημερινή δομή και οργάνωση του Γ.Σ. Ερμής δεν υπάρχει προοπτική για μια αναβαθμισμένη
αθλητική παιδεία. Είμαστε
καταδικασμένοι να παρακολουθούμε τα παιδιά μας να πιστεύουν στο Αμερικανικό όνειρο
των Ράμπο ή το δυτικοευρωπαϊκό όνειρο των παιδιών των λουλουδιών, αδύναμοι να
τα προστατεύσου- με ανίκανοι να τα οδηγήσουμε στο δρόμο που χάραξαν για μας οι
γονείς μας, οι ιερείς και οι δάσκαλοι μας.
Τυλιγμένοι η
δική μας γενιά στο δίχτυ μιας υλιστικής κοινωνίας, αιχμάλωτοι μιας ξενόφερτης ανθελληνικής
προπαγάνδας, εναντίον θεσμών και παραδόσεων, στερημένοι από θαρραλέους
μπροστάρηδες σιωπήσαμε, υποταχθήκαμε και μέσα μας θέριεψε ο εγωισμός η αδιαφορία,
η κακή κριτική για τη νεολαία μας, λες και δεν ήταν παιδιά της δικής μας
οικογένειας.
Προτού οι
ευθύνες για μια νεολαία χωρίς πνευματική και αθλητική παιδεία, πέσει στους
ώμους μας, ας ξεσηκωθούμε και ας περιφρουρήσουμε διακριτικά τους διδακτικούς
και αθλητικούς χώρους, ενισχύοντας ηθικά και υλικά τις προσπάθειες υγειών μελών
της κοινωνίας μας. Και τότε να είμαστε βέβαιοι ότι και το ποδόσφαιρο και το
μπάσκετ και τις άλλες αθλοπαιδιές, θα μπορούμε να τις προσφέρουμε στους νέους
μας, όχι από την Τ/Ω, αλλά έμπρακτα μέσα στους αθλητικούς χώρους.
Ερμιονίτες,
ας υιοθετήσουμε για τους νέους μας την πρόληψη της αμαρτίας και όχι τη
συγχώρεση. Ήμαστε η μοναδική κοινωνία στη Γη, που ξοδεύει τόσα πολλά για τους
νεκρούς και τόσα λίγα για τους ζωντανούς!!>
Οι
συμπαίκτες μου στην ομάδα του <ΕΡΜΗ> το 1948 έφυγαν νωρίς και δεν
ένοιωσαν την δική μου απογοήτευση…
