Μέσα από την κριτική ματιά της κας Τζένης Ντεστάκου,έλαμψε η
αλήθεια, ότι το τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης ήταν η κυρία
Μαρία Τράκη, με την υπογραφή του αείμνηστου Μιχαλάκη, που η
προσφορά μιας ζωής και το κληροδότημα επισκιάστηκαν!!!
<Εμπνευσμένη από το χώρο, γράφει η κα Ντεστακου> και εγώ ο χειροκροτητής αναρωτιέμαι, ο δάσκαλός μου ήταν κλόουν,
ήταν Καραγκιοζοπαίχτης, είχε τις ίδιες επιθυμίες και τις ίδιες προτιμήσεις της κας Τρακης και θα είχε ποτέ εκφράσει την επιθυμία του, οι οικία των γονέων του που τον μεγάλωσαν και τον
καμάρωσαν, σαν ογκόλιθο του πνεύματος, σαν εκπαιδευτικό υπόδειγμα, που αφιέρωσε τη ζωή του στη νεολαία της Ερμιόνης, θα γινόταν παιδότοπος !!!
Ο αείμνηστος Μιχαλάκης Παπαβασιλείου μια προσωπικότητα
πολύπλευρος, που δίδαξε Ελληνική παιδεία, αθλητισμό, θέατρο,
πολιτισμό, ο άνθρωπος που ανέδειξε την προσωπικότητα του κάθε
ενός από τους μαθητές του, ο Άνθρωπος που στο <Σκάσε των
γονιών μας, τι ξέρεις εσύ> αντέτασσε το <Γνωρίζεις, μη φοβάσαι
πες τη γνώμη σου, ρώτησε ελεύθερα>
Ο αείμνηστος Δάσκαλος, με την απαγγελία ποιημάτων, με ομιλίες
που μας εμπιστευόταν, με την ανάθεση ρόλων σε θεατρικές παραστάσεις, πατριωτικού περιεχομένου, δημιουργούσε εθνικές συνειδήσεις και μας εξοικείωνε στη επικοινωνία με τους ανθρώπους, της τοπικής κοινωνίας.
Όταν τιμάς τον δάσκαλό σου, το περιεχόμενο των εκθεμάτων,
θα πρέπει να εκπροσωπούν αυτόν και το έργο του!!!
Στο πολεμικό μουσείο, τον μόνο που δεν περιμένεις να δεις είναι
ο εφιάλτης.
Το άρθρο της κας Ντεστάκου, αναφερόμενο στα εγκαίνια της
<Εστίας πολιτισμού Μιχαήλ παπαβασιλείου> δεν αφιέρωσε ούτε μια λέξη για τον <Κακομοίρη> τον Μιχαλάκη, όπως τον είχε αποκαλέσει ο <ΘΥΡΕΟΣ> στη συνεστίαση του Ε.Σ, στην ταβέρνα στο δρόμο των Αγίων.
Κυρία Ντεστάκου, σας ομολογώ ότι μας εκπλήττεις, διότι αντιληφθήκατε το πνεύμα που επικρατεί στο συμβούλιο του Ε,Σ.
σε χρόνο ρεκόρ, αφού ορισμένοι από εμάς, πέρασε μια ολόκληρη πεντηκονταετία (Ιωβηλαίο) για να το υποψιαστούμε.
Αυτά επι της ουσίας,επι της διαδικασίας ποτέ το συμβούλιο, δεν ανεγνώρισε την ανάγκη να καλέσει γενική συνέλευση, λόγο της καθιερωμένης ισοβιότητoς. Και ας ορίζει το καταστατικό, ότι
κάθε χρόνο, ανυπερθέτως θα γίνεται γενική συνέλευση, για να θέτονται επί τάπητος, τα υπό κρίση θέματα και να παίρνονται συλλογικές αποφάσεις.
Οι του συμβουλίου, θεωρούν το καταστατικό του συνδέσμου, χαρτί πάσης χρήσεως, που λόγω απραξίας του δήμου, δεν το πήρε ο σκουπιδιάρης και αναλόγως το χρησιμοποιούν και
παρακαλώ, μη θεωρηθεί κατάχρηση εξουσίας, αλλά απλώς λόγω άμετρου εγωισμού, έχουν αντικαταστήσει τα μέλη του Ε.Σ, με τις αυτοποτιζόμενες γλάστρες του κήπου των.
Εμείς οφείλομε να τους συγχαρούμε για τη θέση που μας δώσανε και τους την ανταποδίδουμαι στο πολλαπλάσιο!!!
αλήθεια, ότι το τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης ήταν η κυρία
Μαρία Τράκη, με την υπογραφή του αείμνηστου Μιχαλάκη, που η
προσφορά μιας ζωής και το κληροδότημα επισκιάστηκαν!!!
<Εμπνευσμένη από το χώρο, γράφει η κα Ντεστακου> και εγώ ο χειροκροτητής αναρωτιέμαι, ο δάσκαλός μου ήταν κλόουν,
ήταν Καραγκιοζοπαίχτης, είχε τις ίδιες επιθυμίες και τις ίδιες προτιμήσεις της κας Τρακης και θα είχε ποτέ εκφράσει την επιθυμία του, οι οικία των γονέων του που τον μεγάλωσαν και τον
καμάρωσαν, σαν ογκόλιθο του πνεύματος, σαν εκπαιδευτικό υπόδειγμα, που αφιέρωσε τη ζωή του στη νεολαία της Ερμιόνης, θα γινόταν παιδότοπος !!!
Ο αείμνηστος Μιχαλάκης Παπαβασιλείου μια προσωπικότητα
πολύπλευρος, που δίδαξε Ελληνική παιδεία, αθλητισμό, θέατρο,
πολιτισμό, ο άνθρωπος που ανέδειξε την προσωπικότητα του κάθε
ενός από τους μαθητές του, ο Άνθρωπος που στο <Σκάσε των
γονιών μας, τι ξέρεις εσύ> αντέτασσε το <Γνωρίζεις, μη φοβάσαι
πες τη γνώμη σου, ρώτησε ελεύθερα>
Ο αείμνηστος Δάσκαλος, με την απαγγελία ποιημάτων, με ομιλίες
που μας εμπιστευόταν, με την ανάθεση ρόλων σε θεατρικές παραστάσεις, πατριωτικού περιεχομένου, δημιουργούσε εθνικές συνειδήσεις και μας εξοικείωνε στη επικοινωνία με τους ανθρώπους, της τοπικής κοινωνίας.
Όταν τιμάς τον δάσκαλό σου, το περιεχόμενο των εκθεμάτων,
θα πρέπει να εκπροσωπούν αυτόν και το έργο του!!!
Στο πολεμικό μουσείο, τον μόνο που δεν περιμένεις να δεις είναι
ο εφιάλτης.
Το άρθρο της κας Ντεστάκου, αναφερόμενο στα εγκαίνια της
<Εστίας πολιτισμού Μιχαήλ παπαβασιλείου> δεν αφιέρωσε ούτε μια λέξη για τον <Κακομοίρη> τον Μιχαλάκη, όπως τον είχε αποκαλέσει ο <ΘΥΡΕΟΣ> στη συνεστίαση του Ε.Σ, στην ταβέρνα στο δρόμο των Αγίων.
Κυρία Ντεστάκου, σας ομολογώ ότι μας εκπλήττεις, διότι αντιληφθήκατε το πνεύμα που επικρατεί στο συμβούλιο του Ε,Σ.
σε χρόνο ρεκόρ, αφού ορισμένοι από εμάς, πέρασε μια ολόκληρη πεντηκονταετία (Ιωβηλαίο) για να το υποψιαστούμε.
Αυτά επι της ουσίας,επι της διαδικασίας ποτέ το συμβούλιο, δεν ανεγνώρισε την ανάγκη να καλέσει γενική συνέλευση, λόγο της καθιερωμένης ισοβιότητoς. Και ας ορίζει το καταστατικό, ότι
κάθε χρόνο, ανυπερθέτως θα γίνεται γενική συνέλευση, για να θέτονται επί τάπητος, τα υπό κρίση θέματα και να παίρνονται συλλογικές αποφάσεις.
Οι του συμβουλίου, θεωρούν το καταστατικό του συνδέσμου, χαρτί πάσης χρήσεως, που λόγω απραξίας του δήμου, δεν το πήρε ο σκουπιδιάρης και αναλόγως το χρησιμοποιούν και
παρακαλώ, μη θεωρηθεί κατάχρηση εξουσίας, αλλά απλώς λόγω άμετρου εγωισμού, έχουν αντικαταστήσει τα μέλη του Ε.Σ, με τις αυτοποτιζόμενες γλάστρες του κήπου των.
Εμείς οφείλομε να τους συγχαρούμε για τη θέση που μας δώσανε και τους την ανταποδίδουμαι στο πολλαπλάσιο!!!
