Οι επίκαιρες αναφορές μας για τον
πολιτισμό και της παραδόσεις μας, οι μεγαλοστομίες μας περί προστασίας και
θεματοφυλακής θεσμών και αξιών, από συνδικαλιστικούς φορείς και σέχτες, είναι μια
μορφή ρατσισμού (Απαρχάιτ.) τελεία και πάυλα !!!
Στο ενημερωτικό ιστολόγιο < Ερμιόνη
μας αρέσει…> διάβασα για την εγκατάλειψη
ενός παραδοσιακού τμήματος της πάλε ποτέ παραλίας των Μανδρακίων της Ερμιόνης
και πέρασε απ΄ το μυαλό μου, όλοι εκείνη η δακρύβρεκτη υποκρισία, των
πολιτιστικών συλλόγων, των συνδικαλιστικών σωματίων, με αποκορύφωμα τη Δημοτική
και λιμενική αρχή, για το πολιτιστικό μνημείο τη Γλύστρα, που μας θυμίζει τη θαλασσοκράτειρα
Ερμιόνη, που τα καράβια της έλυσαν τα παλαμάρια, για να λάβουν μέρος στην
ένδοξη ναυμαχία της Σαλαμίνος!!!
Επίσης την μετ΄ επαίνων συγκάλυψη, από
τον Δήμαρχο και τον Δεσπότη, της διαγραφής από την ιστορική μνήμη, των
γεγονότων της Γ΄ Εθνικής συνέλευσης και τον όρκο στον ιερό ναό των παμμεγίστων
Ταξιαρχών, με τη βέβηλη πράξη, ενός ανάξιου εκπροσώπου της ελληνορθόδοξου Ιεροσύνης.
Η μαύρη αυτή σελίδα της ιστορίας, γράφτηκε επί των ημερών της δικής τους εξουσίας
και συνδέθηκε ανεξίτηλα με το όνομα τους και με την υστεροφημία τους. ΝΤΡΟΠΗ, εξαφανιστείτε
από το προσκήνιο της πολιτικής και
πνευματικής ζωής του τόπου μας. Είσαστε η νεκροθάφτες της ιστορίας μας. Είμαστε
δέσμιοι μιας απαρχαιωμένης νοοτροπίας, της κοινωνικής παρακμής και μιας διεφθαρμένης εξουσίας, που προκειμένου
να κυβερνά, ανέδειξε τις ικανότητες της, στην πελατειακή σχέση και των
εκμαυλισμό των συνειδήσεων.
Στις Δημοκρατίες δεν κυβερνά ο λαός, αλλά
οι επιλεγμένοι από αυτόν ηγέτες, που τον οδηγούν στην Ιθάκη. Στην Ελλάδα,
επιλέγουμε δημαγωγούς και η δημοκρατία εκφράζεται μέσα από τις διάφορες
επιτροπές και συνδικαλιστικά συνδικάτα, που υπαγορεύουν τις επιθυμίες τους,
στον ηγέτη και στους υπουργούς του, οι οποίοι μπρος στον κίνδυνο να χαρακτηριστούν
χούντα, τις εκπληρούν αδιαφορώντας για το λαό, που τους εμπιστεύτηκε τη συνέχεια
της Ιστορίας του και του πολιτισμού του.
Η Ελλάδα δεν είναι ένα απέραντο
φρενοκομείο, όπως την χαρακτήρισαν, αλλά ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, που
ανταγωνίζονται δυο κομματικές ομάδες, με προπονητές και διαιτητές τους οπαδούς
τους και οι αγνοί φίλαθλοι, περιφρονούνται και κατάφορα αδικούνται, συρόμενοι
στην ανυποληψία και την Φτώχεια!!!
Ο
Γεώργιος Σουρής στο ποίημα του για τον Έλληνα Πολίτη, γράφει:
<Ποίος είδε Κράτος λιγοστό, σε όλη
η γή μοναδικό, εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; /Να τρέφει όλους τους
ΑΡΓΟΥΣ, να ΄χει επτά πρωθυπουργούς, ταμείο χωρίς χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;
/Να ΄χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε; /Όλα σε αυτή τη γη μασκαρεύτηκαν, ονείρατα, ελπίδες
και σκοποί, οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν, δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή. /Σπαθί
αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε και όλα τα ξέρει. Κι από προσπάππου και
από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού. /Θέλει ακόμα –και αυτό είναι ωραίο- να
παριστάνει τον Ευρωπαίο. Στα δύο φορώντας τα πόδια που ΄χει στο ΄να λουστρίνι,
στο άλλο τσαρούχι./Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο, ύφος του γόη, ψευτομυραίο. Λίγο
κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. /Και ψωμοτύρι και
για καφέ το <δε βαριέσαι> και <ωχ αδερφέ>. Ωσάν πολίτης, σκυφτός
ραγιάς, σαν πιάσει πόστο: Δερβέναγας./Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που
γεννάς! Ω Ελλάδα ηρώων χώρα, τι γαϊδούρια βγάζεις τώρα;¨
------------------------
ΥΓ.Ο Γεώργιος Σουρής το 1919 πεθαίνει, το ποίημα του επίκαιρο,
στους αιώνες των αιώνων, θα μένει!!! Οι βάρβαροι δεν θα ξαναγυρίσουν, τους εκπολίτισε
η γνώση.
