ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
ΤΟΥ Τ
+ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Αξιότιμη κα
Παπαβασιλείου.
Αξιότιμε καθηγητά κ, Λουρίδη.
Ευρισκόμεθα εδώ
σήμερα, για να
τιμήσουμε τη μνήμη
ενός ανθρώπου, ο
οποίος υπήρξε ο
πνευματικός Άτλαντας, που επί τριάντα
και πλέον χρόνια,
σήκωσε στους ώμους
του την ευθύνη
της ορθής διαπαιδαγώγησης των νέων της ιδιαιτέρας μας
πατρίδας, της Ερμιόνης .
Μιχαλάκη Παπαβασιλείου
Ο μεγάλος αυτός
δάσκαλος, είχε υιοθετήσει
την ιδέα ότι
δεν αρκούσε η
καθορισμένη διδακτέα υλη
του δημοτικού σχολείου,
για να ανασύρει
την Ερμιονική νεολαία
μέσα από την αμάθεια και
τις προκαταλήψεις και να την
προετοιμάσει για
μια κοινωνία, που
ορθώς αντιλαμβανόταν ότι έρχονταν ανταγωνιστική
και ανελέητη. Βαθύς
γνώστης της Ερμιονικής
κοινωνίας, προσπάθησε να απελευθέρωση εμάς
τους νέους ανθρώπους,
από την καταπίεση
που ασκούσαν οι
γονείς μας, προκειμένου
να δημιουργήσουν ενάρετους
πολίτες, της σιωπής
και της υποταγής!!!
Η
συνεχείς επωδός, μιας
επιτακτικής εντολής εκ
μέρους των γονιών
μας μέσα στο σπίτι
, ήταν: <Σιωπή, τι ξέρεις
εσύ!!!>
Ενώ η συνηθισμένη προτροπή του αείμνηστου δασκάλου μέσα στην τάξη, ήταν : Ποίος έχει άλλη ερώτηση? Γιατί ο μεγάλος δάσκαλος, γνώριζε ότι ο καλύτερος σύμμαχος των νέων, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των, ήταν η γνώση και η θαρραλέα διατύπωση της γνώμης των. Ο μεγάλος δάσκαλος, με την καθημερινή παρουσία του στην διδασκαλική έδρα του Δημοτικού Σχολείου της Ερμιόνης, στις μαύρες μέρες της ξενόδουλης κατοχής και κάτω από δυσχερείς συνθήκες επιβίωσης, ενεργούσε ευτυχώς ανασταλτικά στην επιθυμία των γονιών μας, να μας εντάξουν στους χώρους οικογενειακής απασχόλησης, καλλιεργώντας τη γή ή τραβώντας κουπί στις ψαρόβαρκες.
Ενώ η συνηθισμένη προτροπή του αείμνηστου δασκάλου μέσα στην τάξη, ήταν : Ποίος έχει άλλη ερώτηση? Γιατί ο μεγάλος δάσκαλος, γνώριζε ότι ο καλύτερος σύμμαχος των νέων, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των, ήταν η γνώση και η θαρραλέα διατύπωση της γνώμης των. Ο μεγάλος δάσκαλος, με την καθημερινή παρουσία του στην διδασκαλική έδρα του Δημοτικού Σχολείου της Ερμιόνης, στις μαύρες μέρες της ξενόδουλης κατοχής και κάτω από δυσχερείς συνθήκες επιβίωσης, ενεργούσε ευτυχώς ανασταλτικά στην επιθυμία των γονιών μας, να μας εντάξουν στους χώρους οικογενειακής απασχόλησης, καλλιεργώντας τη γή ή τραβώντας κουπί στις ψαρόβαρκες.
Γιατί γνώριζε ότι
η μελλοντική πορεία
κάθε ενός από εμάς, εξαρτάτο
κατά κύριο λόγο,
από την πνευματική
του πρόσφορα και
τον ορθό τρόπο
σκέψεως που θα μας
δίδασκε. Ο μεγάλος
δάσκαλος, γνώριζε ότι
η γνώση από
μόνη της δεν αρκούσε
για την επιτυχία
εάν δεν συνοδευόταν
και από την
κοινωνική συμμετοχή και
δράση. Γνώριζε
ότι η ευγενική
άμυλα, μέσα από
τις αθλοπαιδιές, προετοίμαζε
τους νέους να αντιμετωπίσουν με
επιτυχία μια κοινωνία
που κατέφευγε στις
περισσότερες περιπτώσεις, στον αθέμιτο και
ψυχοφθόρο ανταγωνισμό.
Ο μεγάλος δάσκαλος,
γνώριζε ότι η
επικοινωνία με τους ανθρώπους
της μικρής μας
πόλης χάρη στις δραστηριότητες τις
σχετικές με τα απαγγελλόμενα ποιήματα
κατά τις επίσημες
εθνικές και θρησκευτικές
τελετές, με τη κατάθεση στεφάνων
στο μνημείο των
ηρωικώς πεσόντων κατά
τους πολέμους Ερμιονιτών
και με τη συμμετοχή σε
θεατρικές παραστάσεις, δημιουργούσαν
τις προϋποθέσεις να
αναδειχθεί ο νέος, από κομπάρσος
της διαλεκτικής σε πρωταγωνιστή
. Γνώριζε ότι από
τα ιστορικά, πολιτιστικά
και θρησκευτικά μηνύματα,
σφυρηλατούσε την εθνική
θρησκευτική και κοινωνική
μας συνείδηση .
Ο μεγάλος δάσκαλος,
ήταν θαρραλέος μπροστάρης
που μας οδηγούσε
στη μάχη της
κοινωνικής προσφοράς προς
τους συμπολίτες μας και την
προστασία του φυσικού
περιβάλλοντος. Υπέρμαχος της
ιδέας του προσκοπισμού,
οργανωτής και έφορος
της ομάδος των
ναυτοπροσκόπων της Ερμιόνης ,
μας έμαθε να
εκτιμούμε να σεβόμαστε
και να βοηθούμε
τους έχοντας ανάγκη
συνανθρώπους μας και
να διατηρούμε τις
παραλίες και τα δασύλλια καθαρά.
Ο μεγάλος δάσκαλος,
μέσα από το
λόγο του και
το παράδειγμα του, κατόρθωσε να μεταλαμπαδεύσει στις
ψυχές μας, την
επιθυμία να ακολουθήσουμε
τα βήματα του
και να βοηθήσουμε
κατά το δυνατόν
περισσότερο τους νέους
και εν γένει
την κοινωνία της ιδιαίτερης μας
πατρίδος. Μεγάλε δάσκαλε,
μια ομάδα μαθητών
σου παρευρίσκεται σήμερα
στον πνευματικό αυτό
χώρο, για να συμμετάσχει στο
φιλολογικό μνημόσυνο και να ενώσει
μετά των συγγενών
και φίλων, τις
ευχαριστίες προς τον πανάγαθων Θεό
και την θεία Πρόνοια, που
μας αξίωσε στα
πρώτα βήματα μας,
να μαθητεύσουμε κοντά
σου.
Κοντά
σ΄ έναν άξιο Απόστολο
της πνευματικής διακονίας
του Πανάγαθου Θεού .
Αιωνία σου η
μνήμη Μιχαλάκη Παπαβασιλείου.
ΥΓ.
Δεκέμβριος 2011, ο
Ερμιονικός σύλλογος εόρτασε
το Ιωβηλαίον έτος
και καμιά μνήμη
στον ευεργέτη και μέλος
του συνδέσμου, που κληροδότησε
εις αυτόν την
πατρογονική οικία εις
Ερμιόνη, δυστυχώς ήμαστε
πεδινοί, χωρίς προοπτική
να αναγνωρίσουμε τους
αετούς των ορέων,
σε μας αξίζει
του Περικλή ο
λόγος:
<‘Ο τε άπειρος έστιν ά
και πλεονάζεσθαι δια
φθόνον, εί τι υπέρ την
αυτού φύσιν ακούοι, μέχρι
γαρ τούδε ανεκτοί
οι έπαινοι είσι
περί ετέρων λεγόμενοι,
ες όσον αν
και αυτός έκαστος
οίηται ικανός είναι
δράσαi τι ών ήκουσε
τώ δε υπερβάλλοντι
αυτών φθονούντες ήδη
και απιστούσιν…..>
Γεώργιος Νοταράς
