Αναπολώντας τα
παιδικά μας χρόνια, τούτες τις μέρες, αρχές
Δεκέμβρη, μήνα των γιορτών, το μόνο που μας απασχολούσε ήσαν οι καιρικές
συνθήκες, κατά τα άλλα ο κόσμος συνηθισμένος σε μια λιτή ζωή, αγάπης και αλληλεγγύης,
ενωμένος με δεσμούς, συγγενικούς και φιλικούς, πορευόταν ειρηνικά με μοναδικό προστάτη τη θεία Πρόνοια, που φρόντιζε για τον
επιούσιο και για την υγεία της φαμίλιας.
Από τότε τα χρόνια πέρασαν οι
οικογενειακοί και φιλικοί δεσμοί χαλάρωσαν, τα ήθη και έθιμα ατόνησαν, οι
θεματοφύλακες των ιερών και οσίων ιερείς, μυήθηκαν στην δια της παραμυθίας
ευημερία, η οποία είναι μητέρα πάσης δόλιας σκέψης και απάτης!!!
Και του
δεσπότη επιτρέποντος ρήμαξαν όλα τα παγκάρια των εκκλησιών, άρχισαν από του
αγίου Αθανασίου <Και είδεν ο Δεσπότης
ότι καλόν> έστω και αν χρειάστηκε να καταραστούν την ιέρεια, που συντηρούσε
το ναό από δεκαετίας και o Παν. Αρχιμανδρίτης Νικόδημος, να την επικρίνει γράφοντας ότι <Δεν έχει κανείς το δικαίωμα
να μοιράζει τα χρήματα του παγκαριού, όποιος και αν το κάνει είναι ιερόσυλος
και κλέφτης>. Πανοσιολογιότατε ο Παπαγιάννης και ο υιός του το γνωρίζουν
αυτό; Η οι ιερείς επιτρέπεται λόγω συνηθείας και οικειότητας προς τον ιερόν χώρο,
<και είδεν ο Δεσπότης ότι καλόν> και επέτρεψε να συνεχίσουν στον Άγιον Γεώργιο <Και ειδεν ο Δεσπότης ότι καλόν>
και επέτρεψε να γκρεμίσουν τον Ναό των Ταξιαρχών για μια φούχτα Ευρώ οι
αργυρώνητοι, και ή αντίδραση σου Δέσποτα περιορίστηκε στο ότι προσέβαλαν την
αισθητική σου!!! Τι κρίμα, να σας διορίσουν σε ένα από τα ποιο ηρωικά νησιά της
Πατρίδας μας, με τι κριτήρια Θεέ Mου!!!
Δυστυχώς υπάρχει και ο Γεννάδιος, που
έγινε και Πατριάρχης. Δέσποτα είχα υποσχεθεί στον ΑΙ Νικόλα, να προσέρχομαι
προσκυνητής του κάθε χρόνο στη γιορτή του, από ευγνωμοσύνη για την εύνοια που
μου έδειξε, στην ναυτική μου σταδιοδρομία.
Από φέτος όμως προτιμώ να τον τιμήσω
αυτοπροσώπως, όταν επέλθει η ώρα, παρά να βλέπω στην Ωραία Πύλη, έναν κατά τον
Νικόδημο ιερόσυλο και κλέφτη Παγκαριών. Και ο νοών νοείτω
και ουαί τω ανοήτω, Δέσποτα!!!
