 |
| Η τελευταία μας συνάντηση 30/3/2016 |
Γέροντας Προκόπιος κατά κόσμο Μερτύρης Ελευθέριος του Δημητρίου και της Σταματίνας
εξ Ερμιόνης.
Γεννήθηκε το 1929 εις Ερμιόνη τελείωσε το οκτατάξιο Γυμνασιο Κρανιδίου
και το 1951 απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή Αθηνών, υπηρέτησε επί μιαν
τριετία ως ασυρματιστής στο Βασιλικό Ναυτικό, και το 1954 χειροτονήθηκε μοναχός
υπό του Μητροπολίτου ΥΣΑΤΕ Μακαριστού
Προκοπίου Καραμάνου, στην Ι. Μονή Αγ. Αναργύρων Ερμιόνης. Εγράφη δε στο
Μοναχολόγιο της Ι. Μονής Προφήτου Ηλίου Ύδρας
και εν συνεχεία Διάκονος, διορισθείς στον Ι.Ν. Προφ. Ηλία Καστέλας και
αργότερα στον Ι.Ν. Παναγιάς Βλαχερνών Αμφιάλης.
Το 1956 χειροτονήθηκε στην Ι. Μονή Πεντέλης πρεσβύτερος υπό του
Μακαριστού Προκοπίου Καραμάνου και τοποθετήθηκε εφημέριος σον Ι.Ν. Αγίου
Ιωάννου Ρέντη, όπου και υπηρέτησε μέχρι και το 1960 διαμένοντας με την
οικογένεια του στο Μοσχάτο. Το 1960 πήγε στη Λήμνο όπου έγινε η ενθρόνιση του
θείου του μακαριστού Παντελεήμονος Μερτύρη ως Μητροπολίτου Λήμνου.
Κατόπιν υπέβαλε αίτηση στη διεύθυνση της Θρησκευτικής υπηρεσίας Στρατού
στο Γενικό Επιτελείο, όπου και προσελήφθη ως στρατιωτικός Ιερέας, διορισθείς
στην 10η Μεραρχία Στρατού στις Σέρρες. Τον Μάρτιο του 1962 μαζί με
τη γυναίκα μου παρακολουθήσαμε την θεία λειτουργία στο μητροπολιτικό Ναό των
Σερρών, όπου ο Προκόπιος κήρυττε τον θείο Λόγο, ενώπιον πολυπληθούς
ακροατηρίου. Έχαιρε δε του σεβασμού του Λαού των Σερρών, οι οποίοι δεν έπαψαν
να τον επισκέπτονται και αργότερα στο Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, για να
εξομολογηθούν. Το 1963 μετατέθηκε στο 2ο Σώμα Στρατού στη Βέροια υπό τον
Στρατηγό Ιωάννη Γεννηματά. Όταν ο Στρατηγός Ι. Γεννηματάς εξελέγη Αρχηγός του
γενικού Επιτελείου Στρατού τον πήρε μαζί του.
Ακολούθως τον τοποθέτησε στην ΕΛΔΥΚ Κύπρου, για να διοργανώσει την
θρησκευτική υπηρεσία της ΕΛΔΥΚ, όπου και παρέμεινε τρία χρόνια. Το 1967 έγινε
το πραξικόπημα και τον ανακάλεσαν στην Ελλάδα και τον τοποθέτησαν στην 8η
Μεραρχία στρατού με έδρα τα Ιωάννινα. Αμέσως
μετά το πραξικόπημα υπέβαλε την
παραίτηση του, αρνηθείς να γίνει επίορκος προς τον Βασιλέα.
Το 1972 έλαβε πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, να
ενταχθεί στην εκκλησία τας Αυστραλίας, αλλά επειδή του είχαν απαγορεύσει την
έξοδο από την χώρα, με παρεκάλεσε να τον φυγαδεύσω με πλοίο στην Ιταλία και από
εκεί αεροπορικός στο Σύδνεϋ. Επειδή όμως, δε θα μπορούσε να περάσει το φυλάκιο
του Περάματος, χωρίς να γίνει αντιληπτός και να μπει στο πλοίο ως εργάτης
συνεργείου, του ζήτησα για την ασφάλεια του να αποσχηματιστεί προσωρινώς, μέχρι
το πλοίο να απομακρυνθεί των Ελληνικών χωρικών υδάτων. Αρνήθηκε κατηγορηματικά!!!
΄Eκτοτε υπηρέτησε ως εφημέριος στο Ι. Ν. Σωτήρας στον Ταύρο εκεί
δημιούργησε το σπίτι Γαλήνη, όπου καθημερινώς μοίραζε 75 μερίδες φαγητού σε
φτωχούς και άλλες 30 μερίδες σε ξηρά τροφή, ακόμα προσέφερε κάθε μέρα και σε 10 μικρά παιδιά τροφή.
Το 1999 μεταβαίνει στην Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου, όπου και ανεγείρει εκ
θεμελίων την Ιερή γυναικεία Μονή Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου. Συγχρόνως
ανήγειρε και την Ιερά Ανδρώα Μονή <Παναγία Πάντων Χαρά> μεταξύ
Ζευγολατιού και Καλετζίου, οι οποίες και περατώθηκαν και οι δύο εντός 15ετιας.
Όταν τον ρώτησα πως τα κατάφερε, μου απήντησε: <Η πίστη στο Θεό κάνει μεγάλα θαύματα και
έργα θαυμαστά!>
Όταν το 1996 επισκέφθηκα την μητέρα Τερέζα στην Καλκούτα και είδα το έργο
της ανά τον Κόσμο, τη ρώτησα: Πως τα κατάφερες; Και Αυτή μου απάντησε < Με
την αγάπη του Χριστού>.
Στις Ιερές Μονές του Γέροντα Προκοπίου, οι πιστοί εύρισκαν εκτός της
πνευματικής τροφής και την υλική. Άνθρωποι από Καναδά, Αμερική και Αυστραλία
του τηλεφωνούσαν για να τους δώσει την ευχή του.
Ήταν τόσοι η εμπιστοσύνη του λαού στο Γέροντα, που ανάγκασε τον
μητροπολίτη Κορίνθου Διονύσιο να παρακαλέσει τους πιστούς, στο 40πενθήμερο
μνημόσυνο, να μην εγκαταλείψουν την Μονή, γιατί ο Γέροντας Ζει και η Χάρις του
πάντα θα ευλογεί τον Ιερό χώρο της Μονής.
Ο Γέροντας Προκόπιος πιστοποίησε την ρήση του Ιησού, όταν τον περιέπαιζαν
οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ρωτώντας Τον, <διδάσκαλε θέλομεν από έσού
σημείον ιδείν > στην πρόκληση των κατηγόρων του, ο Γέροντας θα μπορούσε να δείξει
τον λαό που τον ακολουθούσε.
Την ημέρα του 40πενθημέρου μνημόσυνου, στην πλατεία Καραϊσκάκη στον
Πειραιά, όπου ανέμεναν τα λεωφορεία περί τους 100 πιστούς, για να μας μεταφέρουν
στη Μονή, κάθε ένας από αυτούς είχε να διηγηθεί και μια εμπειρία εκ του λόγου
και έργου του Γέροντα Προκοπίου.
Μετά το πέρας του μνημόσυνου παρετάθη γεύμα εις όλους τους
παρευρισκομένους, σε ειδικά μόνιμα κατασκευασμένο χώρο, με μαρμάρινα
τραπεζοκαθίσματα. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντήσω πιστούς από όλη την
Ελλάδα, εκ των οποίων μόνο πέντε συγγενείς Ερμιονίτες, ίνα πληρωθεί το ρηθέν, <ουδείς
προφήτης εν τω τόπω αυτού>!!!
Γέροντα Προκόπιε, υπήρξες ένα υπήνεμο λιμάνι, που έβρισκαν καταφύγιο οι κατατρεγμένες
ψυχές από τις ερινύες. Η μνήμη σου
Γέροντα και το έργο σου, θα παραμείνουν εκεί μέχρι συντέλειας, για να
φανερώνουν την μέριμνα του Θεού, για τα παιδιά Του!!! Αιωνία σου η
μνήμη.
