ΑΓΚΙΣΤΡΙ 1958 - ΜΕΤΟΧΙ 2013
Ήταν αρχές Αυγούστου 1958 όταν λάβαμε διαταγή απο το Υ.Ν
να ρυμουλκήσουμε το πλωτό γερανό Νο 1, απο το ναύσταθμο
της Σαλαμίνας, στην παραλία του μεγαλοχωρίου της νήσου Αγκίστρι (Κοντά στην Αίγινα) και να κατασκευάσουμε έναν κυματοθραύστη, με ογκώδεις βράχους που θα μεταφέραμε από το νότιο μέρος τη Αιγίνης την Πέρδικα, για να προφυλάσσονταν το καΐκι που έκανε το δρομολόγιο Αγκίστρι - Αίγινα και μερικές ψαρόβαρκες του νησιού, από τον βόρειο άνεμο και τα θαλάσσια κύματα.
Ξεκινήσαμε ρυμουλκώντας τον πλωτό γερανό το πρωί της άλλης
ημέρας και μεσημέρι φθάσαμε στο νησί, εκεί όπου μας περίμεναν ο Πρόεδρος του χωριού και ο Παπάς, για να μας καλωσορίσουν, εγκαταλείποντας τις αγροτικές εργασίες τους.
Αφού μας υπέδειξαν από που έπρεπε να αρχίσουμε, ρίξαμε τις
σημαδούρες στη κατεύθυνση που θα ακολουθούσαμε και έφυγαν.
Όταν άρχισε να σκοτεινιάζει τα μόνα φώτα στο νησί, ήταν του
Β/Π Ανταίος και μερικά λυχνάρια του λαδιού που τρεμόσβηναν
μέσα από τα σπίτια του χωριού! Απόλυτη ησυχία, που την
διέκοπτε που και πού το γάβγισμα των σκύλων.
Το χάραμα μας ξύπνησαν τα κακαρίσματα. Σηκωθήκαμε πήραμε
το πλωτό γερανό πήγαμε στην Πέρδικα και αρχίσαμε να
φορτώνουμε πέτρες, το μεσημέρι επιστρέψαμε στο νησί και
αρχίσαμε να τις τοποθετούμε κατά τον τρόπο, που ο τεχνικός
του γερανού γνώριζε άριστα Το απόγευμα οι ναύτες πήραν εξόδου να επισκεφτούν το χωριό, που ήταν σε ύψωμα καμιά 300 μετρά μακρυά, αλλά δεν πέρασε ούτε μια ώρα, που γύρισαν πίσω απογοητευμένοι γιατί μόλις τους έβλεπαν, έκλειναν τις πόρτες και τα παράθυρα λες και πέρναγε κηδεία!!!
Στο καφενείο που ήταν μπακάλικο, ταβέρνα, και λίγο από όλα, συνάντησαν μερικούς άνδρες ξυπόλυτους, πού μιλούσαν αρβανίτικα, οπότε αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω, με όφελος μερικά σταφύλια και σύκα που έφαγαν στο δρόμο.
Την άλλη μέρα ακολουθήσαμε το ίδιο δρομολόγιο, μόνο που στο
γυρισμό, στην ακτή μας περίμενε ο πρόεδρος και μόλις δέσαμε
ήρθε απάνω και στενοχωρημένος μου έκανε παράπονα.
-Κ, κυβερνήτη το χωριό είναι ανάστατο, γιατί το πλήρωμά σου
χθες έκλεψε σύκα και σταφύλια.
-Ξέρω πρόεδρε, μόνο που δεν έκλεψαν, άλλα απλώς έφαγαν μερικά σταφύλια και σύκα.
-Κ, κυβερνήτη είμαστε φτωχοί άνθρωποι και ζούμε με αυτά,
λίγες ελιές, λίγα σπαρτά και λίγα ψαριά, που ψαρεύουν οι ψαράδες μας και τη ρετσίνι από τα πεύκα, που έρχονται οι έμποροι και μας την παίρνουν σχεδόν τζάμπα, για αυτό ελπίζουμε αυτό το λιμάνι που θα μας φτιάξετε να καλυτερέψει την ζωή μας, δίνοντας μας την ευκαιρία να έχουμε συχνή επικοινωνία με την Αίγινα και να ανταλλάσσουμε τα προϊόντα μας. --Κ, πρόεδρε, σας καταλαβαίνω και λυπάμαι για την αναταραχή
που φέραμε στο χωριό σου, και σου υπόσχομαι πως δεν θα ξανά
συμβεί, μόνο που θα σε παρακαλούσα αύριο που θα γυρίσουμε,
από την Πέρδικα, να μας περιμένεις, με ένα καλάθι σταφύλια και σύκα και ο παπάς με ένα γαλόνι κρασί.
Ο πρόεδρος που λόγω της μεγάλης ηλικίας τον έλεγα μπαρμπα
Γιάννη, ανακουφήστικε με ευχαρίστησε και από την επομένη μας
περίμενε με σταφύλια και σύκα και ο παπάς με ένα γαλόνι κρασί.
Το έργο τελείωσε, χωρίς να δημιουργηθεί καμία άλλη ιστορία,
γιατί άρχισε μια άλλη, αυτή της σύγχρονης κοινωνίας, γιατί το
πίστεψε ένας πρόεδρος και ένας παπάς, που είχαν την προνοητικότητα να ενώσουν τους κατοίκους του νησιού με τον κόσμο, αλλιώς δεν θα φόραγαν ποτέ παπούτσια, και στο άκουσμα
των παπουτσομένων, θα βροντούσαν τα παραθυρόφυλλα!!!
Σήμερα 2013 σερφάροντας στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου,
είδα το Αγκίστρι να συναγωνίζεται το Κάπρι της Ιταλίας, με 23 ξενοδοχεία και είμαι βέβαιος ότι κανένας δεν θυμάται το
Ήταν αρχές Αυγούστου 1958 όταν λάβαμε διαταγή απο το Υ.Ν
να ρυμουλκήσουμε το πλωτό γερανό Νο 1, απο το ναύσταθμο
της Σαλαμίνας, στην παραλία του μεγαλοχωρίου της νήσου Αγκίστρι (Κοντά στην Αίγινα) και να κατασκευάσουμε έναν κυματοθραύστη, με ογκώδεις βράχους που θα μεταφέραμε από το νότιο μέρος τη Αιγίνης την Πέρδικα, για να προφυλάσσονταν το καΐκι που έκανε το δρομολόγιο Αγκίστρι - Αίγινα και μερικές ψαρόβαρκες του νησιού, από τον βόρειο άνεμο και τα θαλάσσια κύματα.
Ξεκινήσαμε ρυμουλκώντας τον πλωτό γερανό το πρωί της άλλης
ημέρας και μεσημέρι φθάσαμε στο νησί, εκεί όπου μας περίμεναν ο Πρόεδρος του χωριού και ο Παπάς, για να μας καλωσορίσουν, εγκαταλείποντας τις αγροτικές εργασίες τους.
Αφού μας υπέδειξαν από που έπρεπε να αρχίσουμε, ρίξαμε τις
σημαδούρες στη κατεύθυνση που θα ακολουθούσαμε και έφυγαν.
Όταν άρχισε να σκοτεινιάζει τα μόνα φώτα στο νησί, ήταν του
Β/Π Ανταίος και μερικά λυχνάρια του λαδιού που τρεμόσβηναν
μέσα από τα σπίτια του χωριού! Απόλυτη ησυχία, που την
διέκοπτε που και πού το γάβγισμα των σκύλων.
Το χάραμα μας ξύπνησαν τα κακαρίσματα. Σηκωθήκαμε πήραμε
το πλωτό γερανό πήγαμε στην Πέρδικα και αρχίσαμε να
φορτώνουμε πέτρες, το μεσημέρι επιστρέψαμε στο νησί και
αρχίσαμε να τις τοποθετούμε κατά τον τρόπο, που ο τεχνικός
του γερανού γνώριζε άριστα Το απόγευμα οι ναύτες πήραν εξόδου να επισκεφτούν το χωριό, που ήταν σε ύψωμα καμιά 300 μετρά μακρυά, αλλά δεν πέρασε ούτε μια ώρα, που γύρισαν πίσω απογοητευμένοι γιατί μόλις τους έβλεπαν, έκλειναν τις πόρτες και τα παράθυρα λες και πέρναγε κηδεία!!!
Στο καφενείο που ήταν μπακάλικο, ταβέρνα, και λίγο από όλα, συνάντησαν μερικούς άνδρες ξυπόλυτους, πού μιλούσαν αρβανίτικα, οπότε αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω, με όφελος μερικά σταφύλια και σύκα που έφαγαν στο δρόμο.
Την άλλη μέρα ακολουθήσαμε το ίδιο δρομολόγιο, μόνο που στο
γυρισμό, στην ακτή μας περίμενε ο πρόεδρος και μόλις δέσαμε
ήρθε απάνω και στενοχωρημένος μου έκανε παράπονα.
-Κ, κυβερνήτη το χωριό είναι ανάστατο, γιατί το πλήρωμά σου
χθες έκλεψε σύκα και σταφύλια.
-Ξέρω πρόεδρε, μόνο που δεν έκλεψαν, άλλα απλώς έφαγαν μερικά σταφύλια και σύκα.
-Κ, κυβερνήτη είμαστε φτωχοί άνθρωποι και ζούμε με αυτά,
λίγες ελιές, λίγα σπαρτά και λίγα ψαριά, που ψαρεύουν οι ψαράδες μας και τη ρετσίνι από τα πεύκα, που έρχονται οι έμποροι και μας την παίρνουν σχεδόν τζάμπα, για αυτό ελπίζουμε αυτό το λιμάνι που θα μας φτιάξετε να καλυτερέψει την ζωή μας, δίνοντας μας την ευκαιρία να έχουμε συχνή επικοινωνία με την Αίγινα και να ανταλλάσσουμε τα προϊόντα μας. --Κ, πρόεδρε, σας καταλαβαίνω και λυπάμαι για την αναταραχή
που φέραμε στο χωριό σου, και σου υπόσχομαι πως δεν θα ξανά
συμβεί, μόνο που θα σε παρακαλούσα αύριο που θα γυρίσουμε,
από την Πέρδικα, να μας περιμένεις, με ένα καλάθι σταφύλια και σύκα και ο παπάς με ένα γαλόνι κρασί.
Ο πρόεδρος που λόγω της μεγάλης ηλικίας τον έλεγα μπαρμπα
Γιάννη, ανακουφήστικε με ευχαρίστησε και από την επομένη μας
περίμενε με σταφύλια και σύκα και ο παπάς με ένα γαλόνι κρασί.
Το έργο τελείωσε, χωρίς να δημιουργηθεί καμία άλλη ιστορία,
γιατί άρχισε μια άλλη, αυτή της σύγχρονης κοινωνίας, γιατί το
πίστεψε ένας πρόεδρος και ένας παπάς, που είχαν την προνοητικότητα να ενώσουν τους κατοίκους του νησιού με τον κόσμο, αλλιώς δεν θα φόραγαν ποτέ παπούτσια, και στο άκουσμα
των παπουτσομένων, θα βροντούσαν τα παραθυρόφυλλα!!!
Σήμερα 2013 σερφάροντας στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου,
είδα το Αγκίστρι να συναγωνίζεται το Κάπρι της Ιταλίας, με 23 ξενοδοχεία και είμαι βέβαιος ότι κανένας δεν θυμάται το
Β/Π ΑΝΤΑΙΟΣ και το πλήρωμά του, όμως ο Πρόεδρος και ο ο παπάς ζούν, γιατί ζει το όνειρο τους, να διώξουν τη φτώχεια
από το χωριό!!!
ΥΓ.Στηνακρογιαλιά ζουν άνθρωποι και αναξιοποίητες περιουσίες,
λίμνες που μπορούν να γίνουν μαρίνες, τους λείπει το λιμάνι.
κ, Δήμαρχε ο προστατευτισμός δεν ωφέλησε την Αμερική, δεν θα ωφελήσει ούτε και την υστεροφημία σου.
